موعود پایگاه اینترنتی موعود
آن کس که در انتظار ظهور حجت است، خود را مکلف می‌کند تا همه مناسبات فردی و جمعی‌اش بازتاب‌دهنده انتظارش باشد؛ زیرا در غیر این‌صورت، انتظار، مفهوم خود را از دست می‌دهد و به لقلقه زبان تبدیل می‌شود.
منتظر نمی‌داند حجت خدا کدامین روز می‌آید، ولی می‌داند باید چنان زندگی کند که هر زمانی ایشان ظهور کرد، اعمال و شیوه زندگی‌اش را بپذیرد.
به بیان دیگر، تنها کسانی در زمان ظهور سربلندند که در زمان غیبت برای تأمین رضایت مولایشان تلاش کرده باشند. این معنا را به صراحت می‌توان از قرآن و روایات استفاده کرد.
در یکی از آیات قرآن کریم آمده است:
«روزی که برخی نشانه‌های خدا آشکار شود، ایمان کسی که پیش از آن ایمان نیاورده یا هنگام ایمان، کار نیکی انجام نداده است، برای او سودی نخواهد داشت. بگو چشم به راه باشید. ما نیز چشم به راهیم.»
امام صادق(ع) در تفسیر این آیه فرمودند:
«مراد از نشانه‌ها امامان هستند و آن نشانه‌ای که انتظار کشیده می‌شود، قائم ـ درود خدا بر او باد ـ است. در آن زمان، ایمان کسی که پیش از قیام آن حضرت با شمشیر، ایمان نیاورده است، برای او سودی نخواهد داشت، اگرچه به پدران آن حضرت که پیش از او بودند، ایمان آورده باشد.»
