موعود پایگاه اینترنتی موعود
در ضمن‌‌بررسى‌‌ویژگیهاى‌‌یاران حضرت مهدى،علیه‌‌السلام، و خصوصیات لشکریانش به این نکته برمى‌‌خوریم که آنان «منصور بالرعب» هستند.
منصور بالرعب بودن، یعنى آنکه پیروزى آن حضرت ظاهرا در سایه رعب و وحشتى است که در دل دشمنان، از او و لشکریانش ایجاد مى‌‌شود و آنها از قدرت و پیروزیهاى او به قدرى به هراس مى‌‌افتند که توان استقامت‌‌خویش را از دست مى‌‌دهند یا تسلیم مى‌‌شوند و یا سلاحها را بر زمین مى‌‌گذارند و فرار مى‌‌کنند و این خود زمینه پیروزى و فتح بدون درگیرى و خونریزى و جنگ را براى آن حضرت فراهم مى‌‌سازد.
دشمنان آن حضرت از ترس برخورد نظامى و درگیرى با امام، سلاحهاى خود را بر زمین مى‌‌گذارند یا با بلندکردن پرچم سفید، تسلیم مى‌‌شوند و یا از پیشاپیش لشگر او مى‌‌گریزند.
در تاریخ از اینگونه پیروزیها دیده شده که سپاهى با مشاهده قدرت طرف مقابل متزلزل و مرعوب مى‌‌شدند و سرانجام قبل از رسیدن لشگر، خود را تسلیم مى‌‌کردند.
پیامبر اسلام، صلى‌‌الله علیه‌‌وآله، طبق شواهد تاریخى و آیات قرآن از این موهبت‌‌برخوردار بوده و درمواردى‌‌صلابت و ابهت آن حضرت و تصمیم و اراده شکست‌‌ناپذیر او دلهاى دشمنان را به لرزه افکنده و آنان را پریشان ساخته است و پیش از درگیرى و یا به مجرد رویارویى، شکست‌‌خورده و پا به فرار نهاده یا تسلیم شدهاند.
پیامبر اسلام در «غزوه بدر» با اقلیتى غیر مجهز و بسیار کم در برابر سپاهى مجهز و چندین برابر، نه تنها ایستاد، بلکه به پیروزى جالبى هم رسید و این خود از مواردى است که دشمن با رعبى که در دلش از پیامبر اسلام توسط خداوند مى‌‌افتد و با دادن بیش از هفتادکشته و مجروح و به جا نهادن اسیران زیاد، پا به فرار مى‌‌گذارد. ابوسفیان مى‌‌گوید به محض‌‌رساندن کاروان به مکه بسرعت‌‌به بدر مراجعه کردم، لشکر در حال فرار بود و به هر کس مى‌‌گفتم: بایست! مى‌‌گفت: على،علیه‌‌السلام، سوار بر اسب مرا تعقیب مى‌‌کند.
در جنگ خندق پس از محاصره مدینه توسط نیروهاى قریش و احزاب و عبور «عمروبن‌‌عبدود» و همراهان او از خندق و رجزخوانى عمرو، اضطراب و دلهره‌‌اى بین مسلمین رخ داده بود که به تعبیر قرآن «و زلزلوا زلزالا شدیدا» (1) و فریاد «متى نصرالله» سر مى‌‌دادند.
آنگاه که حضرت على،علیه‌‌السلام، عمرو را با یک ضربت از پا درآورد و پیامبر،صلى‌‌الله علیه‌‌وآله، فرمود: «ضربه على یوم الخندق افضل من عباده‌‌الثقلین» ترس و رعب عجیبى در دل دشمن افتاد و شبانه فرار کردند.
و نیز در جنگ با یهود بنى‌‌نظیر و بنى قریظه، ترس و نگرانى به حدى بود که به تعبیر قرآن:
«وقذف فى قلوبهم الرعب یخربون بیوتهم بایدیهم‌‌و ایدى المؤمنین» (2)
و در دلشان (از سپاه اسلام) ترس افکند تا به دست‌‌خود و به دست مؤمنان خانه‌‌هاشان را ویران کردند.
ویادر فتح مکه زمینه چنان فراهم مى‌‌شودوبه‌‌گونه‌‌اى‌‌مرعوب‌‌مى‌‌گردند که جرات هر گونه مقاومت و رویارویى از لشکر جرار قریش و ابوسفیان سلب مى‌‌گردد و همه طوعا و کرها تسلیم مى‌‌شوند و شعار «لااله الاالله وحده وحده وحده انجز وعده و نصر عبده و اعز جنده و هزم‌‌الاحزاب وحده» تحقق مى‌‌یابد.
باز درانقلاب اسلامى، دیدیم که دشمن با همه قوا و توان وسلاحهاى مدرن، چگونه صحنه را خالى مى‌‌کرد، مخصوصادرآخرین‌‌روزهاى پیروزى انقلاب اسلامى شاهد بودیم که در پى فرمان حضرت امام، قدس‌‌سره، و ریختن همه مردم به خیابانها با فرمان رهبرانقلاب، چگونه نیرومندترین ارتش خاورمیانه عملا جا خالى کرد و نیروهاى انقلاب پیروز شدند.
در جنگ تحمیلى هم نمونه‌‌هایى از این پیروزیها را در فتح خرمشهر و آبادان و فتح‌‌المبین دیدیم که نیروى مجهز و برتر مهاجمان، با روحیه متزلزل در اثر ترس و وحشت‌‌شعار الله‌‌اکبر چگونه شکست‌‌خورد و تسلیم شد.
اینها نمونه کوچکى است از پیروزى که در سایه ترس و رعب در دل دشمن به وجود مى‌‌آید.
پس بسیار روشن است که یکى از عوامل عمده پیروزى ارتش امام زمان،علیه‌‌السلام، همان رعب است که از آوازه حضرت و تایید ونصرت او از طرف خدا در دل دشمنان خدا و امام زمان،علیه‌‌السلام، مى‌‌افتد و این حقیقت در لابلاى آیات و روایات مشهود است.
اینک آیاتى که دلالت‌‌بر اینگونه پیروزیها دارد و مى‌‌رساند که پیامبر، صلى‌‌الله علیه‌‌وآله، در مواردى، منصور بالرعب بوده است از نظر شما مى‌‌گذرانیم:
۱. «سنلقى فى قلوب‌‌الذین کفرواالرعب بما اشرکوا بالله» (3)
بزودى در دلهاى کفار رعب و هراس مى‌‌افکنیم به خاطر آنکه شرک براى خدا قائل شدند.
۲.«سالقى فى قلوب الذین کفروا الرعب فاضربوا فوق‌‌الاعناق» (4)
بزودى در دلهاى کافران وحشت و ترس مى‌‌افکنیم، پس ضربه‌‌ها را بر بالاى گردنها (یعنى مغزشان) فرود آورید. این در رابطه با رعبى است که در دل کفار قریش در جنگ بدر افتاد و سبب پیروزى مسلمانان بر آنها شد.
۳. «و قذف فى قلوبهم الرعب فریقا تقتلون و تاسرون فریقا» (5)
در دل یهودیان رعب و وحشت افتاد که سبب فروآمدن از دژهایشان شد و شما گروهى را کشتید و گروه دیگرى را به اسارت گرفتید.
۴. «فاتاهم الله من حیث لم یحتسبوا و قذف فى‌‌قلوبهم‌‌الرعب» (6) پس قدرت خداوند از جایى که گمان نمى‌‌بردند، آمد و رعب وحشتى در دل آنان افتاد.
در بسیارى از روایات ما همین صفت و ویژگى پیامبر، صلى‌‌الله علیه‌‌وآله، براى حضرت مهدى، علیه‌‌السلام، نقل‌‌شده‌‌است، علاوه بر روایاتى که قبلا اشاره شد به اینکه رعب پیشاپیش لشکر امام زمان از هر طرف مى‌‌رود یعنى از فاصله دور دشمن او مرعوب مى‌‌گردد و فرار مى‌‌کند یا تسلیم مى‌‌شود .
امام باقر،علیه‌‌السلام، مى‌‌فرماید: «همه سنن انبیا در امام زمان جمع است (که بعدا در این زمینه بحث‌‌خواهیم کرد) ولى از سنتهاى جدش مصطفى، صلى‌‌الله علیه‌‌وآله، قیام به شمشیر و منصور بالرعب است.
«و اما شبهه من جده المصطفى محمد، صلى‌‌الله‌‌علیه‌‌وآله، فخروجه بالسیف و قتله اعداءالله و اعداءرسوله و الجبارین و الطواغیت و انه ینتصر بالسیف و الرعب و انه لا ترد له رایه …» (7)
از سنتهاى جدش قیام امام زمان با شمشیر و قیام مسلحانه است و نابودى دشمنان خدا و رسول خدا و ستمگران و طاغوتها است و منصور به رعب و تسلیم همه پرچمها در برابر اوست.
امام محمدباقر، علیه‌‌السلام، نیز مى‌‌فرماید:
«القائم، علیه‌‌السلام، منا منصور بالرعب، موید بالنصر تطوى له الارض و تظهر له الکنوز و یبلغ سلطانه المشرق و المغرب» (8)
قائم،علیه‌‌السلام، ما یارى شده به رعب است و تاییدشده با پیروزى است. تمام زمین به تصرف او درمى‌‌آید و گنجهاى زمین براى او ظاهر مى‌‌شود و سلطه او بر شرق و غرب مى‌‌رسد.
امام صادق،علیه‌‌السلام، مى‌‌فرمود:
«ان القائم‌‌منامنصوربالرعب‌‌موید بالنصر تطوى له‌‌الارض و تظهر له الکنوز و یبلغ سلطانه‌‌المشرق و المغرب و یظهرالله به دینه ولوکره المشرکون» (9)
۴. در ذیل تفسیر آیه «اتى امرالله فلاتستعجلوه» مى‌‌فرماید: (۱۰)
«هو امرنا امرالله تعالى عزوجل ان لانستعجل به حتى و یویده بثلاثه اجناد الملائکه المؤمنین والرعب» (11)
او همواره با سه گروه سپاه تایید مى‌‌شود. سپاه فرشتگان، سپاه مؤمنان مخلص و سپاه رعب و ترس.
هشام بن سالم از امام صادق، علیه‌‌السلام، نقل مى‌‌کند:
«… فلا یبقى بین الخافقین الا خافه» (12)
در میان شرق و غرب کسى نمى‌‌ماند مگر اینکه از او مى‌‌هراسد.
ابى بصیر از امام صادق، علیه‌‌السلام، نقل مى‌‌کند که آن حضرت درباره نشر و گسترش پرچم‌‌حضرت‌‌مهدى، علیه‌‌السلام، پس از نقل مطالبى مى‌‌فرماید:
«و یسیرالرعب قدامها شهرا وراءها شهرا و عن یمینها شهرا و عن یسارها شهرا، ثم قال یا ابامحمد، انه یخرج موتورا غضبان اسفا لغضب‌‌الله على هذاالخلق». (13)
با توجه به معناى لغوى رعب که همان خوف و در واقع ترس شدیدى است که کتمان آن ممکن نیست، روشن مى‌‌شود منصور به رعب بودن آن حضرت ممکن است‌‌به این معانى باشد:
۱. مردم مخالف و دشمنان، روحیه خود را ببازند و جرات مقاومت در برابر او نکنند و از ترس لشکر مقاوم و غیرقابل نفوذ و شکست‌‌ناپذیر آن حضرت، تسلیم شوند.
۲.آوازه آن حضرت و لشکرش چنان رعب‌‌آور است که شهرهاى دور دست که با لشکر امام به مسافت‌‌یک ماه راه‌‌رفتن، فاصله دارند، از هر طرف بدون درگیرى و رویارویى و مقاومت تسلیم مى‌‌گردند، چنانچه حدیث ابى بصیر گویاى آن است.
۳. تمام دشمنان آن حضرت در خوف شدید به سر مى‌‌برند و این ترس خودمقدمه پیروزى امام و شکست دشمنان امام است.
این رعب و ترس از چند جهت ممکن است رخ دهد:
الف) از نظر اعجاز و قدرت خداوند که هراس و رعب در دلهاى دشمنان امام و ابرقدرتها بیفکند و قدرت اراده و تصمیم به مقاومت را از آنان سلب نماید، نتیجه اینکه زودتر تسلیم گردند. گویى چنان از خود بى‌‌خود شوند و دست و پاى خود را گم کنند که توان حرکت نیابند همانند بره در برابر شیر و …!
ب) آوازه پیروزى سریع حضرت و شیوع فتح و نصرت او در سراسر بلاد و ویژگى یاران او و لشگریانش که مقاوم و شکست ناپذیرند، سبب این خوف و رعب گردد.
ج) انتشار حرکت و قیام امام و آمادگى باطنى مردم ممکن است، سبب پیوستن مردم به امام شود و در تمامى کشورها نیروها و مردم خواستار همکارى با امام زمان گردند و در نتیجه شورشها و قیامهاى داخلى رخ دهد و موجب انشعاب حکومتها وتقسیم و تجزیه آنان گردد و عملا ایجاد ترس و وحشت و رعب در دلهاى حاکمان و طاغوت و قدرتها شود.
د) امام‌‌زمان با احاطه‌‌اى که بر اسرار غیب دارد ممکن است راز و رمز آنان را قبلا کشف و خنثى کند و منابع و ذخایر اسلحه و نیروهاى انسانى آنان را نیز شناسایى کند و نقاط ضعف و آسیب‌‌پذیرى آنان را بداند و با یک اقدام سریع همه را وادار به تسلیم سازد و نیز کافى است که این کار را با چند دولت مقتدر انجام دهد تا بقیه حساب خویش را بدانند …!!
على‌‌اکبر حسنى
ماهنامه موعود ـ شماره ۵
پى‌‌نوشتها:
۱. سوره احزاب (۳۳)، آیه ۱۱
۲.سوره حشر (۵۹)، آیه ۲
۳. سوره آل عمران (۳)، آیه ۱۵۱
۴. سوره انفال (۸)، آیه ۱۲
۵. سوره احزاب (۳۳)، آیه23
۶. سوره حشر (۵۹)، آیه ۲
۷. مجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج ۵۱، ص217، ح6.
۸. کشف‌‌الغمه، ج3، ص ۳۲۴;المحجه‌‌البیضاء، ج3، ص ۳۴۱; یوم‌‌الخلاص، ص300; منتخب الاثر، ص292و۴۸۲; مجلسى، محمدباقر، همان، ج ۵۲، ص ۱۹۰، نورالابصار، ص ۱۷۱; اعلام‌‌الورى، ص433، اسعاف‌‌الراغبین، ص152; ینابیع‌‌الموده، ج3، ص136.
۹. مجلسى، محمدباقر، همان، ص191، ح ۲۴.
۱۰. سوره نحل (۱۶)، آیه ۱.
۱۱. نعمانى، کتاب‌‌الغیبه، ص ۱۲۸; مابعد الظهور، ص ۵۳۵; ر.ک: امام مهدى من‌‌المهد الى الظهور.
۱۲. نعمانى، همان، ص ۱۲۲.
۱۳. مجلسى، محمدباقر، همان، ص360، ح129.
