برای این که بدانیم حالمان نزد خداوند چگونه است، باید اعمالمان را با قرآن بسنجیم، اگر به آنچه که قرآن توصیه کرده است، عمل نموده و از آنچه نهی کرده، دوری کرده باشیم، خداوند از ما راضی است.
آیتالله رضا استادی، شب گذشته در جمع زائران بارگاه ملکوتی کریمه اهلبیت(س) عمل به واجبات را به نفع انسان دانسته و گفت: بر اساس آموزههای قرآنی، هر کسی که واجبات الهی از جمله، نماز، جهاد، و… را انجام دهد، علاوه بر عمل به تکلیف الهی، در مسیر رشد و تعالی قرار میگیرد.
دبیر شورای عالی حوزههای علمیه، با اشاره به این که علم به تنهایی برای نجات انسان کافی نیست، ابراز داشت: درست است که روایات فراوانی درباره علماندوزی وجود دارد، ولی علم زمانی میتواند انسان را به سعادت برساند که همراه با عمل باشد.
وی با اشاره به نصیحتی از جناب ابوذر غفاری مبنی بر این که ” به کسی که دوست داری، ستم نکن”، اظهار داشت: انسان خود را از همه بیشتر دوست دارد و زمانی که مرتکب گناه میشود، به خود ستم میکند.
امام جمعه قم یادآور شد: زمانی که انسان نسبت به این مسئله آگاهی داشته باشد، از انجام معصیت و گناه اجتناب کرده و کارهای نیک انجام میدهد، در نتیجه هیچ گاه از مرگ هراسی ندارد.
وی افزود: جناب ابوذر در جایی دیگر در پاسخ به این که چرا انسان از مرگ میترسد؟ گفتند “چون این انسانها دنیای خود را آباد و نسبت به آبادی آخرت کوتاهی کردهاند”.
آیت الله استادی با بیان این که بسیاری از افراد در آباد کردن خانههای دنیایی تلاشها و ناملایمتهای زیادی تحمل میکنند ولی نسبت به آخرت بیتوجه هستند، افزود: انسان باید بیش از دنیا، به زندگی و خانه آخرت توجه نماید، چراکه دنیا گذرگاه و آخرت جاودانه است؛ البته نباید در آباد کردن آخرت، نسبت به دنیا به گونهای بیتوجه باشد که آن را ویران سازد.
دبیر شورای عالی حوزه های علمیه به سخن جناب ابوذر درباره سفر آخرت اشاره کرد و گفت: هر کسی اهل خیر و احسان باشد، وقتی از این دنیا به عالم دیگر میرود، مانند کسی است که مسافر بوده و به خانه خود باز میگردد.
وی افزود: جناب ابوذر همچنین بیان داشتهاند که برای این که بدانیم حالمان نزد خداوند چگونهاست، باید اعمالمان را با قرآن بسنجیم، اگر آنچه قرآن به آن توصیه کرده است، عمل کرده و از آنچه نهی کرده است، دوری کرده باشیم، خداوند از ما راضی است، در غیر این صورت مورد خشم خداوند قرار خواهیم گرفت.
آیت الله استادی در پایان یادآور شد: انسان همان طور که در مسیر پر از تیغ و خار با احتیاط قدم بر میدارد، در مسائل زندگی نیز باید این گونه عمل کند و مراقب کارهایی که انجام میدهد، باشد.
حوزه