در کتاب "پاتیکل" که از کتب مقدس هندیان میباشد و صاحب این کتاب از اعاظم هند است و به گمان پیروانش، صاحب کتاب آسمانی است، بشارت ظهور مبارک حضرت مهدی(عج) چنین آمده است:
چون مدت روز تمام شود، دنیای کهنه نو شود و زنده گردد و صاحب ملک تازه پیدا شود از فرزندان دو پیشوای بزرگ جهان که یکی "ناموس آخر الزمان" و دیگری "صدیق اکبر".
یعنی وصی بزرگتر وی که "پشن" نام دارد و نام آن صاحب ملک تازه، "راهنما" است، به حق، پادشاه شود و خلیفه "رام" باشد و حکم براند و او را معجزه بسیار باشد. هر که پناه به او برد و دین پدران او اختیار کند، سرخ روی باشد در نزد رام.
دولت او بسیار کشیده شود و عمر او از فرزندان "ناموس اکبر" زیاده باشد و آخر دنیا به او تمام شود و از ساحل دریای محیط و جزایر سراندیب و قبر آدم (ع) و از جبال القمر تا شمال هیکل زهره، تا سیف البحر و اقیانوس را مسخر گرداند و بتخانه "سومنات" را خراب کند و "جگرنات"(1) به فرمان او به سخن آید و به خاک افتد، پس آن را بشکند و به دریای اعظم اندازد و هر بتی که در هر جا باشد بشکند.(۲)
از آنجا که در این بشارت، الفاظ و تعابیری به کار رفته است که امکان دارد برای بعضی از خوانندگان نامفهوم باشد بعضی از آنها را جهت روشنتر شدن مطلب توضیح میدهیم:
۱ـ مقصود از "ناموس آخر الزمان"، ناموس اعظم الهی، پیامبر خاتم حضرت محمد بن عبدالله (ص) است.
۲ـ پشن، نام هندی حضرت علی بن ابی طالب (ع) است.
۳ـ صاحب ملک تازه، آخرین حجّت خداوند حضرت ولی عصر (عج) است و راهنما، نام مبارک حضرت مهدی (عج) است که بزرگترین نمایندهی راهنمایان الهی و نام مقدس وی نیز، هادی و مهدی و قائم به حق است.
۴ـ کلمهی "رام" به لغت سانسکریت نام اقدس حضرت احدیت (خدا) است.
۵ـ این جمله "هر که به او پناه برد و دین پدران او اختیار کند، در نزد رام، سرخ روی باشد" صریح است در این که، حضرت مهدی عج) جهانیان را به دین اجداد بزرگوارش، اسلام، دعوت میکند.
۶ـ سومنات ـ بنا به نوشته علامه دهخدا، در کتاب لغت نامه بتخانهای بوده است در «گجرات». و گویند: سلطان محمود غزنوی آنرا خراب کرد، و «منات» را که از بتهای مشهور است و در آن بتخانه بود، شکست. و گویند: این لغت هندوی است که مفرّس شده و آن نام بتی بود، و معنی ترکیبی آن "سوم، نات" است: نمونه قمر، زیرا "سوم" به لغت هندوی قمر را گویند و نات، تعظیم است.
پی نوشت:
۱- جگرنات به لغت سانسکریت نام بتی است که هندوها آن را مظهر خدا میدانند.
۲- علائم الظهور کرمانی، ص۱۷؛ لمعات شیرازی، ج۱، ص۱۸؛ نور الانوار، نور هفتم، بشارات عهدین، ص۲۴۶ به نقل از کتاب زبده المعارف، ذخیره الالباب و تذکره الاولیاء.
خبرگزاری شبستان