ابن ابی شیبه در کتاب خویش المصنف میگوید:
حدثنا أبو بکر قال حدثنا وکیع عن العلاء بن عبد الکریم الیامی عن عمار بن عمران رجل من زید الله عن امرأه منهم عن عائشه أنها شوفت جاریه وطافت بها وقالت لعلنا نصطاد بها شباب قریش.(الکتاب المصنف فی الأحادیث والآثار، ج۴، ص۴۹، ح۱۷۶۶۴، و ج۴، ص۴۸۴، تحقیق: کمال یوسف الحوت، ناشر: مکتبه الرشد ـ الریاض، الطبعه: الأولى، ۱۴۰۹هـ./لسان العرب، ج۹، ص۱۸۵، ناشر: دار صادر ـ بیروت، الطبعه: الأولى/النهایه فی غریب الحدیث والأثر، ج۲، ص۵۰۹، تحقیق طاهر أحمد الزاوی ـ محمود محمد الطناحی، ناشر: المکتبه العلمیه ـ بیروت ـ ۱۳۹۹هـ ـ ۱۹۷۹م./تاج العروس من جواهر القاموس، ج۲۳، ص۵۳۴، تحقیق: مجموعه من المحققین، ناشر: دار الهدایه.)
از عائشه روایت شده است که روزى کنیزى را آرایش کرده و او را چرخاند و گفت: شاید بتوانیم با این کنیز، جوانان قریش را شکار کنیم!
حال سوال ما از علمای سنی این است: هنگامیکه این روایت را در کتب خویش نقل می نمودید آیا برایتان سوال نشد که چرا عایشه به نص شریف قران بی اعتنایی نمود؟
برایتان سوال نشد این عمل عایشه گناه کبیره و مصداق فساد فی الارض است؟
آیا با خود نگفتید پس آیه «و قرن فی بیوتکن و لا تبرجن تبرج الجاهلیه الاولی» چه میشود ؟
آیا این خداوند جبار نیست که در کتابش خطاب به زنان پیامبر می فرماید «در خانه های خود بمانید…» احزاب/۳۳ آی این عمل عایشه مصداق تبرج الجاهلیه نبود؟