موعود پایگاه اینترنتی موعود
همان طور که خداوند عالم از قرن ها پیش به وسیله ی انبیای خود و کتب آسمانی متعدد اعلام کرده است، حضرت محمد (ص) آخرین فرستاده و پیامبر الهی بوده‌اند.
دین اسلام در قرآن، کامل ترین دین معرفی شده است، پیامبر اسلام و مسلمین (ص) نیز که مسئولیت انتقال این دین را داشته، می‌بایست کامل ترین انسان باشد. ما در این مقاله، قصد داریم تا به بیان برخی از فضایل رسول خدا، حضرت محمد (ص) نسبت به سایر انبیاء بپردازیم.
یا ایها النّبی!
خداوند متعال در قرآن و سایر کتب آسمانی، همه ی پیغامبران را با نام یاد کرده و برای مثال فرموده است: یا آدم! یا نوح! یا ابراهیم! یا لوط! یا شعیب! یا هود! یا صالح! یا داود! یا موسی! یا یوسف! یا عیسی!؛ اما نام حضرت محمد(ص) را با احترام کامل با عناوینی مانند «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ» و «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ» و … آورده است. (۱)
هم چنین خداوند به مومنان نیز دستور داد که نبی اکرم (ص) را با صدایی آرام خطاب کنند و حق ندارند صدایشان را بر او بلند کنند و به همین دلیل در آیه ۶۳ سوره نور می فرماید: « آنچنان که یکدیگر را صدا می زنید، پیامبر را صدا مزنید» و جالب است بدانید که این در مورد هیچ پیامبری دستور داده نشده است.
رسول مهربانی ها
نام های خداوند دو نوع است. دسته ای از نام های الهی قابل نسبت دادن به مخلوقات نیست و فقط صفات خاص پروردگار است، مانند رازق و خالق. اما گاهی خداوند برخی از صفات خود را به رسولانش نسبت داده است. برای مثال خداوند نسبت به حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) می فرماید:
«إِنَّهُ کانَ عَبْدًا شَکُورا» و در مدح خود فرموده است: «إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَکُور» و یا در حقّ حضرت ابراهیم (علیه السلام) فرموده است: «لَحَلیمٌ أَوّاهٌ مُنیبٌ» و در مدح خود می فرماید: «إِنَّ اللّهَ لَعَلیمٌ حَلیمٌ».
و پروردگار عالم درباره ی حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام) می فرماید: «وَ جاءَکُمْ رَسُولٌ کریم» و در حق خود «إِنَّ رَبّی لِغَنِیُّ کَریمٌ» را بیان می نماید.
اگر دقت کرده باشید در آیات بالا خداوند دو صفت را برای خود بیان نموده و یکی از آن صفات را به رسولانش نسبت داده است اما در مورد پیامبر رحمت، حضرت محمد (ص) فرموده است: «لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُوءْمِنینَ رَوءُفٌ رَحیمٌ» و در وصف خود فرموده است: «إن اللّهَ بِالنّاسِ لَرَوءُفٌ رَحیمٌ»، بر این اساس خداوند هر دو صفت خود را به رسول خاتم (ص) نسبت داده است.
پیامبری برای همه عالم
با دقت در آیات قرآن و تاریخ اقوام می‌بینیم که خداوند متعال هر یک از رسولانش را برای قوم و مردمی خاص فرستاده است. برای مثال در آیه ۷۷ سوره نوح آمده: ِ«ما نوح را برای قومش فرستادیم» و یا در آیه ۵۰ سوره هود بیان شده: « و به سوی [قوم] عاد، برادرشان هود را [فرستادیم. هود] گفت: ای قوم من، خدا را بپرستید، جز او هیچ معبودی برای شما نیست، شما فقط دروغ پردازید.» و هم چنین در آیه ۶۱ سوره هود نیز به رسالت حضرت صالح در قوم ثمود اشاره می‌شود. و علاوه بر این موارد، ماجرای رسالت شعیب(علی نبینا و آله و علیه السلام)(۲) در میان اهل مدین و حضرت موسی (علی نبینا و آله و علیه السلام)(۳) در میان قومی خاص در قرآن آمده است.
اینجاست که متوجه می‌شویم، بی دلیل نیست که حضرت محمد (ص)، رحمه للعالمین نامیده شده‌اند، زیرا خداوند عالم، حضرت رسول (ص) را برای همه ی انسان ها فرستاده است: « تو را به پیامبری نفرستادیم، مگر بر همه مردم، مژده دهنده و بیم دهنده ولی بیشتر مردم نمی دانند»(۴) و این وجه تمایز دیگری نسبت به سایر پیامبران است.
پی نوشت:
۱. برای مثال در احزاب، ۳۳؛ مائده، ۶۷
۲. اعراف، آیه ۸۵
۳. هود، ۹۶
۴. سبأ، ۲۸
منبع: گوهر فضیلت/ فضایل رسول اللّه در قرآن، ابوسعید واعظ، مجله گنجینه، شماره ۳۳؛ با تصرف و تلخیص
اریحا
