تاریخچه جنگ‌های بیولوژیک
سرخپوستان آمریکا با سابقه تمدن ۵۰۰۰ ساله، همواره در جنگ، تیرهای خود را آغشته به سم می نمودند. در ۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح آلودگی چاه های آب دژها، قلعه ها و شهرها یکی از روش های موثر بــرای از پــای در آوردن دشمن و سربازان و مردمان در بین یونانی ها بوده است. در جنگ های قرون وسطی با بــه کارگیری منجنیق ها برای پرتاب اجساد آلوده حیوانات و انسان ها به داخل دژهای محاصره شده استفاده می‌شد که این عمل باعث ترس و بیماری در میان مردم محاصره شده گردید.
دقیقا نمی توان مرز زمانی مشخصی برای جنگ های بیولوژیک یا کاربرد میکروارگانیسم ها و سایر عوامل در جنگ تعیین کرد. آدمی از روزهای اول زندگی بر روی کره خاکی همواره درصدد بوده که به نحوی به همنوع خود غلبه و استیلا کند و برای این منظور از کلیه امکانات موجود در دسترس خود استفاده می‌کرد. سرخپوستان آمریکا با سابقه تمدن ۵۰۰۰ ساله، همواره در جنگ، تیرهای خود را آغشته به سم می نمودند. در ۳۰۰ سال قبل از میلاد مسیح آلودگی چاه های آب دژها، قلعه ها و شهرها یکی از روش های موثر بــرای از پــای در آوردن دشمن و سربازان و مردمان در بین یونانی ها بوده است. در جنگ های قرون وسطی با بــه کارگیری منجنیق ها برای پرتاب اجساد آلوده حیوانات و انسان ها به داخل دژهای محاصره شده استفاده می‌شد که این عمل باعث ترس و بیماری در میان مردم محاصره شده گردید.
سال ۱۷۶۳ میلادی نقطه عطفی در تاریخچه جنگ های بیولوژیک می‌باشد. چرا که در این سال یک تغییر مهم در کاربرد این عوامل در جنگ ها به وقوع پیوست. به عبارت دیگر در این سال ارتش آمریکا (اروپائی های مهاجر) از عامل بیماری آبله به عنوان یک سلاح برای قوم کشی سرخپوستان بومی آمریکا استفاده نمود. آنها با انتشار عامل بیماری آبله از طریق دادن پتوهای آلوده به ویروس سبب کشتار وسیعی در بین بومیان گردید.در سال ۱۹۱۵، در طی جنگ جهانی اول آلمان ها به کاربرد عامل بیماری وبا در ایتالیا و طاعون در پترزبورگ روسیه متهم شدند.
انگلیسی ها نیز ادعا نمودند که آلمان ها در طول جنگ از بمب های حاوی طاعون استفاده نمودند و فرانسوی ها مدعی بودند که آلمان ها عروسک ها و آب نبات های آلوده به عوامل میکروبی را بر روی رومانی ریخته‌اند. کنفرانس خلع سلاح ژنو در سال ۱۹۲۵ در کنفرانس خلع سلاح ژنو، عهدنامه ای (پروتکل منع کاربرد سلاح های شیمیایی و بیولوژیک) به تصویب ۴۰ کشور جهان رسید. مشکل عمده در ارتباط با ممنوعیت ذکر شده در پروتکل ژنو این بود که هیچ اشاره ای به ممنوعیت ساخت، تولید، ذخیره سازی، آزمایش، نقل و انتقال و خرید و فروش اینگونه سلاح ها نشده بود. از این جهت بود که در کمتر از دو دهه بعد از تصویب این قانون جهان شاهد کاربرد وسیعتر اینگونه سلاحها در جنگ جهانی دوم و پس از آن بود که نهایتا منجر به کنوانسیون ۱۹۷۲ ژنو، مبنی بر ممانعت از توسعه، تولید و ذخیره سازی سلاح های باکتریولوژیک (بیولوژیک) و توکسینی و کاربرد آنها گردید.