بیعت به معنای، دست دادن، دست فشردن، دست راست خود را به دست راست دیگری زدن برای خرید و فروش است ۱
معنای شایع و مصطلح بیعت در قرآن، سنّت، تاریخ، کلام و فقه سیاسی اسلام، عقد و پیمانی است که فرد بیعتکننده با امام، حاکم یا شخصی دیگر میبندد تا در موضوعی خاص یا به طور عام مطیع و فرمانبردار وی بوده و به مفاد تعهّد خود ملتزم و وفادار بماند. ۲
فرهنگها و تمدّنها حاصل عهد جمعی مردم هر عصرند!
گفت: «فرشتهها بر آنهایی ظاهر میشوند که نور را میپذیرند و عهد خود را با تاریکی میشکنند.»
پائولو جواب داد: «با تاریکی عهدی ندارم. یک زمانی داشتم، اما دیگر نه!»
«من از عهد با ابلیس یا شیطان صحبت نمیکنم! یا چه میدانم، با…»
و بعد نام چند شیطان را پشت سر هم گفت. چهرهاش غریب به نظر میآمد.
پائولو حرفش را قطع کرد: «این نامها را به زبان نیاور. خدا در کلمات است و شیطان هم همینطور.» ۳
تجدید عهد : انسان فرزند عهد قلبی خود است
قَالَ الحسن(ع): «الْمَسْئُولُ حُرٌّ حَتَّى يَعِدَ وَ مُسْتَرَقٌّ الْمَسْئُولُ حَتَّى يُنْجِز؛
امام حسن علیه السلام: انسان تا وعده نداده، آزاد است؛ امّا وقتی وعده می دهد زیر بار مسؤولیت می رود، و تا به وعده اش عمل نکند رها نخواهد شد.» ۴
.
عهد،لفظی بی معنا نیست !
عهد واجد حقیقتی است که ظهور عینی و خارجی می یابد.
مشاهده محموعه ویدئوهای عهد با امام در سرور آپارات
پی نوشت :
۱- شهیدی، «بیعت و چگونگی آن در تاریخ اسلام، ص۱۲۵
۲- مکارم، انوار الفقاهة: کتاب البیع، ج۱، ص۵۱۷
۳- متن از کتاب «والکیری ها» نوشته «پائولو کوئلیو»
۴- مجلسى، محمّد باقر بن محمّد تقى، بحار الأنوار، بيروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق. ج۷۵ ؛ ص۱۱۳
مشاهده ویژه نامه عهد امام و عهد با امام کلیک کنید