عدالت علوی در ولایت اسلامی +فیلم

نشست صد و پنجاه و دومین فرهنگ مهدوی موسسه فرهنگی موعود عصر(عج) در سالن سوره حوزه هنری برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موسسه فرهنگی هنری موعود عصر(عج)، نشست عدالت علوی در ولایت اسلامی عصر امروز با حضور استاد شفیعی سروستانی، و سخنرانی حضرت حجت الاسلام و المسلمین علوی تهرانی و شعرخوانی شاعر اهل بیت سید حمید رضا برقعی در سالن سوره حوزه هنری برگزار شد.

در آغاز نشست مدیر مسئول موسسه فرهنگی عصر(عج) با تاکید بر اینکه مهدویت جان و مغز دینداری است اظهار داشت: مهدویت مغز و کانون دینداری است و کانون مهدویت، یا به تعبیری مخ مهدویت عدالت است.

مدیر مسئول موسسه فرهنگی موعود عصر(عج) در نشست صد و پنجاه و دوم فرهنگ مهدوی: مهدویت کانون و محور فرهنگ شیعی و دین مبین اسلام است، و مفهوم عدالت مغز و محور فرهنگ مهدوی است.

اسماعیل شفیعی سروستانی مدیر مسئول موسسه فرهنگی موعود عصر در نطق پیش از دستور نشست «عدالت علوی در ولایت اسلامی» ضرورت تغییر نگرش به مهدویت را یادآورد شد و افزود: مهدویت اساس و تمام دین است، مهدویت نه امری زینتی و نمادین بلکه امری بنیادین و راهبردی در فرهنگ شیعی و دین اسلام است. اما متاسفانه مواجهه با مهدویت در عرصه فرهنگی کشور با نگاه مناسبت زده وتقویمی روبرو است، در صورتیکه مهدویت نقش راهبردی، و کانونی در فرهنگ شیعه دارد.

صاحب هذا الامر هو الشرید الطرید الفرید الوحید

اسماعیل شفیعی سروستانی با اشاره به حدیثی از حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در خصوص وضعیت حضرت قائم المنتظر پیش از واقعه شریف ظهور بیان داشت: نزدیک به دویست و پنجاه و پنج سال پیش از میلاد مبارک حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه شریف، امام علی در وصف آن حضرت می فرمایند: او طرید، شرید، فرید و تنهاست، گویا واسپس بیش از هزار و اندی سال، باز این توصیف از وضعیت آن حضرت کاملا محقق و جاری است، او طرد شده است، او آواره ی کوه و بیابان هاست، او تنها است و چنانچه شایسته است، مورد توجه قلبی، قلمی و زبانی مردم عالم واقع نمی شود، وضعی که همه مستضعفان عالم به آن دچار هستند، در وصورتیکه کلید نجات بخش همه عالم در دستان ولی الله اعظم است. مردم درب هر خانه و هر کجا را می زنند جز درب خانه صاحب الزمان را.

سهم حضرت صاحب الامر از رسانه ها و زندگی روزمره مومنان چقدر است؟

روزی خبرنگاری از من سئوال کرد، سهم امام زمان(عج) از رسانه ها چقدر است؟ در پاسخ به وی گفتم، اگر سند شش دانگ خانه به نام شما باشد، سهم شما از این خانه چقدر است؟ گفت: تمام خانه، در ادامه به وی گفتم خداوند رحمان سند تمام عالم، ارض و سماء را به نام حضرت مولانا علی ابن ابیطالب و فرزندان گرانقدر او کرده است، حال سهم ایشان از عالم چقدر است؟ حال با این وجود سهم حضرتش از رسانه های خرد و کلان، چاق و لاغر چقدر است؟ هزار و اندی به صورت رسمی به صورت رسمی رسانه های شیعه خانه امام زمان فعال اند، بی آنکه سهم مختصری از این مجموعه به حضرت مولانا صاحب الزمان(عج) اختصاص یافته باشد.

او ادامه داد: مستضفعان این سرزمین و مستعضفان عالم به دلیل بی توجهی رسانه ها به مهدویت از معارف مهدوی بی بهره اند. البته این تنها قصور رسانه و اربابان رسانه و جراید نیست، سهم امام عصر(عج) در دروس و سرفصل های دانشگاهی چقدر است؟ از بین هزار و اندی رشته دانشگاهی، و چندین نوع دانشگاه آزاد، سراسری و پیام نور و غیره، سهم امام زمان در بین این دروس چقدر است؟ حتی به اندازه دو واحد درس اختیاری با نام موعود مقدس، منجی گرایی، آخرالزمان شناسی، آینده شناسی و مهدویت وجود ندارد. اگر این عبارت امیر المومنین هم چنان جاری نیست، پس چگونه است، هو الطرید، الشرید الفرید.

شفیعی سروستانی یادآور شد: هر یک از مناسبات سیاسی، و اجتماعی جهان اسلام را مورد مطالعه قرار بدهید جز این مهم به نتیجه نخواهید رسید. همچنان دریافتی که از مهدویت داریم با حقیقت آن موضوع نسبت ندارد. به عبارتی دانسته و ندانسته، این فرهنگ، این تفکر ولایی، در عرض سایر مباحث کرده اند و تعریف کرده ایم.

وی افزود: مهدویت را ذیل همه مباحث در قامت یک تبصره تعریف کرده ایم، در صورتی که ظرفیت تمدن ساز و افق آفرین تفکر ولایی مهدویت را به هیچ وجه در نظر نگرفته ایم. اگر مهدویت شناخته می شود و مورد مطالعه و توجه جدی قرار می گرفت، به هیچ وجه در ذیل سایر مباحث در قامت یک تبصره هضم نمی شد. در نگاهی که موعود دارد و از مجرای کلام حضرات معصومین علیهم السلام دریافت کرده ایم، مهدویت مخ دینداری است، مهدویت جان مایه دینداری است، قطب اصلی است که همه مباحث جدی حول محور آن موضوعیت می یابد.

عهد و میثاق انبیا برای یاری رسانی به حضرت قائم المنتظر

مدیر مسئول موسسه فرهنگی موعود عصر(عج) با اشاره به بیان مبارک حضرت امیر المومنین در خصوص حضرت قائم(عج) تاکید کرد: امام علی علیه السلام حضرت قائم را قطب و هم چون محور آسیاب معرفی می کنند که تمام عناصر به گرد او می چرخند. اگر بخواهیم تعریفی از جایگاه این حوزه داشته باشیم، مهدویت مخ و حقیقت دینداری است. از همان صبحگاهی که مقرر بود از حضرت آدم علیه السلام رونمایی کنند، خداوند رحمان فرمود: « وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً »(بقره ۳۰) من می خواهم خلیفه ای در زمین جعل کنم که تمام خلق عالم به گرد او به طواف دربیایند، باید مجالش فراهم می شد تا در جهان خارجی مقام خلیفه الهی ایشان ظهور عینی پیدا کند، همه انبیا و رسل برای این منظور آمده اند، حضرت امیرالمومنین فرموده اند، خداوند بر حسب تمام آیات قرآن: خداوند از همه انبیا و رسل میثاق گرفت که یاری رسان باشند، و این یاری رسانی محقق خواهد شد که واقعه شریف ظهور اتفاق افتاده باشد، پس «مهدویت» مخ دینداری است.

 عدالت مخ و مغر فرهنگ مهدوی است

شفیعی سروستانی ضمن تاکید بر جایگاه راهبردی مهدویت در دین اسلام، عدالت را محور و مغز مهدویت دانست و افزود: در حوزه فرهنگ شیعی، مخِ مهدویت عدالت است، اگر جان مایه این حوزه فرهنگی را جست و جو کنید جز به یک کلمه و نه بیشتر نمی رسید، آن هم «ع»،«د»،«ل»، «عدل». و او که در عدالت تام و تمام ظاهر و باطن است، مجری عدالت و بسط دهند همه معانی و مفاهیمی که به عدل و قسط در میانه عالم بر می گردد. عدالت مهجور می ماند تا امام عدل و عدالت از وضع الطرید، الشرید الفرید خروج کند. پس مخ دینداری مهدویت است و مخ مهدویت عدالت است. عدالت در سیما، هیئت و هیبت و عمل مردی چون مولی الموحدین حضرت علی ابن ابی طالب قالب کل مقالب ظهور پیدا کرد و میان فرزندانش دست به دست چرخید، اگرچه مجال ظهور عینی در عالم خارجی نیافت. لذا عدل منتظر ماند تا امام عدل برگردد. مجلس امروز به همین مناسبت وضع و آراسته شده است تا ببینیم آنکه فرزندش را طرید، فرید،  شرید خوانده است، تعریف می کرد، چه سخنی از عدل دارد، و چگونه این معنا در زمان معینش در صورت و سیرت، در زمان خودش و فرزندانش تعین پیدا کرده است.

مدیر مسئول موسسه فرهنگی عصر(عج) در پایان بیانات خود نشست صد و پنجاه دوم فرهنگ مهدوی با عنوان عدالت علوی در ولایت اسلامی را به ساحت مبارک حضرت ولی الله اعظم، قائم المنتظر، مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه شریف تقدیم نمود.

در ادامه سید حمید رضا برقعی شاعر توانمند اهل بیت علیهم السلام با بیان و قرائت اشعاری در مدح حضرت امیر المومنین علیهم السلام و حضرت قائم(عج)، مشتاقان و علاقمندان به ادبیات فرهنگ شیعی را بهره مند نمود.

در بخش سخنرانی حضرت حجت الاسلام و المسلمین علوی تهرانی(دام عزه) به بیان وجوه گوناگون عدالت در سیره حکومت حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام پرداخت.

استاد علوی تهرانی: شیوه حکمرانی حضرت امیرالمومنین منحصر به خود او و فرزندش حضرت صاحب الزمان است

حضرت حجت الاسلام و المسلمین علوی تهرانی در نشست «عدالت علوی در ولایت اسلامی» اظهار داشت: شیوه حکمرانی حضرت امیرالمومنین امکان پذیر نیست، اما تعالیم حضرت موجود و قابل اجرا است.

حضرت استاد محمد باقر علوی تهرانی در نشست «عدالت علوی در ولایت اسلامی» با اشاره به پیچیدگی ماهوی بحث عدالت علوی اظهار داشت: هر گونه طرح بحث در خصوص عدالت حضرت امیر المومنین علی(ع) امر دشواری است، و این دشواری ناشی از ماهیت موضوع است، همانطور که بیان مبارک پیامبر عظیم الشأن اسلام نیز همین است، حضرت محمد رسول الله در وصف حضرت امیر می فرمایند: «ما عَرَفَکَ اِلا الله و أنا»،  تو را نشناخت، مگر خدا و من. اصلا کار سختی است. خصوصا کار سخت تر می شود، هنگامی که ما بخواهیم در خصوص شأن حکومتی ایشان گفتگو کنیم، به دلیل اینکه پیش از وجود مبارکش در یک مقطع ۲۵ ساله، کسانی این منصب را به عهده گرفتند، و حکومت کردند که اگر بخواهیم عادلانه قضاوت کنیم، حکومتی غاصبانه داشتند، و بر مشرب بطلان، و اگر بخواهم بر حسب تاریخ اظهار نظر بکنم، حکومتی داشتند مملوء از اشتباه و پایه گذار بدعت و انحراف بسیار شدید در جهان اسلام، که در تاریخ ثبت است.

ربع قرن بر مردم حکومت کردند و مردمانی را به دست امیرالمومنین سپردند که عدالت علوی را برنتافتند، چون جور دیگر تربیت شده بودند، در چهار سال و اندی حکومت سه فتنه بزرگ با مقدسان کج فهم پدید آمد با توطئه گران جمل و تبعیض خواهان جمل و با پیمان شکنان شام، علیه حضرت امیر المومنین جنگ به راه انداختند، تا اینکه در شب نوزدهم در سال چهلم، این تعبیر یک دانشمند غیر مسلمان است که وی به شدت عدالتی که داشت در محراب عدالت توسط مسلمانان کشته شد. چرا مسلمین امام خود را کشتند؟ چون بعد از نبی مکرم اسلام، درست تربیت نشدند!

شیوه حکمرانی حضرت علی ابن ابیطالب منحصر به خود اوست

استاد علوی تهرانی شیوه حکمرانی حضرت امیر المومنین را منحصر به خود آن حضرت دانست و افزود: اگر بخواهیم در خصوص عدالت علوی گفتگو کنیم، راجع به شیوه حکومت حضرت امیرالمومنین هرگز سخن نمی گوئیم، چون شیوه ی حکومتی علی ابن ابیطالب منحصر در دست وجود نازنین خودش است، ولی این نسخه در آینده موعود، انشاءالله بزودی توسط یازدهمین فرزندش، وجود نازنین حضرت امام زمان(عج) اجرا خواهد شد. پس طرح موضوع در خصوص شیوه حکومت امکان پذیر نیست، از امیرالمومنین نقل است: برای هر مأمومی امامی وجود دارد که به آن امام اقتدا می شود و از علم او نور می گیرند، یعنی چراغ دست ما علم علی ابن ابیطالب است، استاد علوی با اشاره به سازده زیستی و تمایز حضرت امیر المومنین علی علیه السلام در مواجهه با دنیا اظهار داشت: بی تردید امام شما از دنیایش به دو دست لباس، و غذایش به دو قرص نان اکتفا کرد، و در پایان می فرماید شما قادر به این کار نیستید. شما در لباس و غذا قادر نیستید مثل او باشید، می خواهید در حکومت مثل او باشید؟ می خواهید در نماز خواندن، جنگ، و انفاق مثل او باشیم؟ چطور است که وی یک انگشتری انفاق می کند، آیه نازل می شود؟ آن وقت اصحاب حضرت رسول می گویند ما شترهای سرخ موی در راه خدا انفاق کردیم، روایتی صادر نشد، چه برسد به نزول آیه! حضرتش سه روز روزه گرفت، در هر سه روز افطارش را به سه گروه متفاوت بخشید، در وصف روزه داری او سوره نازل شد. در نبرد شرکت می کنند، پیامبر می فرماید یک ضربت علی از عبادت هفتاد ساله برتر است. تازه این امر فقط برای یکی از جهاد های حضرت امیر است.

او تاکید کرد: رهبر جهان اسلام است، اسلامی که بخشی اش ایران است، و بخش دیگرش مصر، از شبه جزیره عربستان فراتر رفته و ایران و مصر را فراگرفته است. قرص نانی که حضرتش میل می کنند، چیست؟ قرص نانی که در انبانی گره زده بود که مبادا کسی به آن روغن بزند، قابل خوردن بشود. بسیاری از مردم با این عبارت در شب های قدر می گریند، اما چه کسی این کار را می کند؟ چگونه می شود، شیوه ی حکومتی کسی را اعمال کرد که این چنین زیسته است؟

خدا علی را خلق کرد و تخلصش را علی گذاشت

استاد علوی تهرانی با اشاره به اینکه حتی دشمنان حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام به عظمت و جایگاه او معترف اند، اظهار داشت: دو نفر از بزرگترین از دشمنانش اعتراف می کنند که حضرت علی علیه السلام مانندی ندارد، در کتاب الغدیر جلد یازده، نفر دوم می گوید زنان عاجزند از آوردن کسی مثل علی ابن ابیطالب! همچنین نقل است از معاویه، در روایتی صادره از ابن ابی الحدید در تفسیر «نهج شریف» نقل است، آن هنگام گفت و گویی بین حضرت امیر و معاویه در خصوص اقدامات عقیل شکل می گیرد، معاویه بر می خیزد و می گوید هیهات، هیهات، دور است زنان فردی چون علی ابن ابیطالب بیاورند.

بخدا سوگند عقیل را دیدم که سخت نیازمند است

حضرت امیر المومنین آنگاه که در می یابد زنی در جهان اسلام به دلیل اینکه همسرش شهید شده است، با یتیمانش هم نشین می شود، از ایشان حلالیت می طلبد، حال خود می گوید بخدا عقیل را دیدم که سخت نیازمند بود و از من یک من از گندم شما را تقاضا کرد، یعنی چیزی در حد سه کیلوگرم از گندم بیت المال بیشتر طلب کرد و کودکانش را دیدم که از تنگدستی ژولیده موی بودند و تیره رنگ بودند. و عقیل پی در پی به من مراجعه می کرد به گفته هایش گوش دادم، پنداشت که دینم را به او می فروشم و از او پیروی می کنم، و راه خودم را ترک می کنم(یعنی از عدالت عدول می کنم) آنگاه آهنی را گداختم، آنگاه به تنش نزدیک ساختم، تا از آن عبرت گیرد، پس از آن فریاد برآورد، مانند بیمار از درد نزدیک بود از حرارتش بسوزد، سپس به او گفتم، ای عقیل نوحه گران کودک از دست داده بر تو بگریند، تو از آهنی که انسانی به بازیچه آن را گداخته فریاد برآوردی! مرا به سوی آتشی می کشانی که خدای جبار از روی خشم آن را برافروخته است. تو از آزار آهن داغی بنالی و من از آتش دوزخ ننالم! کیست این آقا؟ با این وجود می شود از شیوه حکومت داری او الهام گرفت؟ اجرایش کرد؟

ثبات قدم و استواری حضرت امیر در برابر تهدیدات

در نقلی دیگر فردی که مسئول امور ارتباطات حضرت امیر المومنین است، به اصطلاح رسانه است، شعر می گوید در مذمت دشمنان حضرت امیرالمومنین، شعر می گوید در مدح حضرت، شعر می گوید برای تهییج مردمان برای رفتن به غزوات، به نام نجاشی، این فرد در روز ماه مبارک رمضان با شراب افطار کرد، وی با شراب روزه خواری کرد. فرمود وی را ۱۰۰ ضربه شلاق بزنید، وی گفت من می دانم حد شراب هشتاد ضربه است، فرمود گستاخی کردی و حرمت ماه مبارک رمضان را شکستی، گفت می رم پیش معاویه، گفت برو! قرار نیست به خاطر تهدیدات شما من به شکل شما در بیایم. پس شیوه ی حکومت داری حضرت امیر منحصر به خود او و فرزند نازنینش حضرت بقیه الله الاعظم است.

 تعالیم حکومتی حضرت علی علیه السلام قابل اجرا است

تعالیم حکومتی حضرت امیرالمومنین کاملا قابل اجرا است، همه موضوعاتی که از ساحت حضرتش روایت هست قابل اجرا است، آنچه که باید مخاطب پی بگیرید این است، شیوه حکومتی محال است، اما تعالیم حکومتی و اجرای آن ممکن است. و برای رسیدن به آستانه آن باید سلسله نشست های مکرر برگزار شود، و افراد در این حوزه مطالعه مستمر داشته باشند و همچنین عدالت را آگاهانه مطالبه کنند، این امر به هیچ وجه شعارگونه نیست و نیازمند به مطالعه ی عمیق است. اگر فردی بپرسد چگونه می شود حکومت عدالت تشکیل داد؟ چنین حکومتی قابلیت شکل گیری ندارد، چرا که تشکیل حکومت عدل و عدالت فقط برای امام معصوم است.، اما شکل گیری حکومت عدالت محور امکان پذیر است. باید در تعالیم مرتبط با امام علی علیه السلام به دنبال سه محور برویم، یکی رهبر حکومت، دوم کارگزاران حکومت و محور سوم مردم، ممکن است به طور جزئی این ها ابعادی داشته باشند.

خصوصیات رهبر از نظر رهبر عدل

استاد علوی تهرانی با بیان اینکه از نظر رهبر عدل، چه کسی باید رهبر باشد بیان داشت: در نهج شریف آیه ۱۳۶، بیعت شما با من تصادفی نبوده است، با من بیعت کردید اما نظر من با نظر شما یکی نیست، من شما را برای خدا می خواهم، من می خواهم در حکومت من بستری فراهم شود که شما به کمال برسید، و بشوید انسان کامل، اما شما من را برای خودتان می خواهید، شما از جور خلفای پیشین به من روی آورده اید. پس رهبر حکومت عدل باید بستری را فراهم کند که انسان ها به کمال برسند. در زیارت اربعین می خوانیم، انتم ربانیون! شما خدا گونه شده اید، این کار حکومت عدل است، تربیت انسان های خداگونه!

حق مردم

در خطبه ۱۰۵ نهج شریف رهبر شما فقط اوامر خدا را به شما می رساند، او مردم را موعظه می کند، و در ارشاد جامعه می کوشد و سنت و روش خدا و رسول را زنده نگه می دارد، حدود الهی را جاری می گرداند، تبهکاران را مجازات می کند، حقوق مردم را می دهد و آنان را از بهره ای که دارند بهره مند می سازند، یعنی مردم در حکومت حق و منافع دارند، این حق و منفعت را حکومت بر اساس کتاب الله و سنت رسول به آن ها می دهد.

در آیه ۲۹ سوره اعراف آمده است: «قُلْ أَمَرَ رَبِّي بِالْقِسْطِ»، خدا به من دستور داده به اقامه قسط و عدل! به حضرت امیر می فرماید: بدان با فضیلت ترین فرد نزد خداوند امام عادل است، یعنی چه کار بکند؟ یعنی رهبری که امر خدا را اجرا بکند، مردم را ارشاد کند، حق ایشان راه بدهد و تبهکاران را مجازات کند. عبدالله ابن عباس می گوید، در جنگ صفین در خدمت حضرت امیرالمومنین بودم، در حال وصله زدن کفشش بود، یعنی کفشش برند نیست، به همین خاطر است که شیوه حکمرانی حضرتش جز به دست خودش امکان پذیر نیست، در همین حال که بر کفش وصله می زد از ابن عباس پرسید، قیمت این کفش چقدر است؟ گفتم آقا این هیچ ارزشی ندارد، حضرتش فرمود ولله، به خدا قسم همین کفش بی ارزش نزد من از حکم کردن بر شما محبوب تر است، مگر اینکه حقی را زنده کنم، و یا باطلی را دفع کنم. من کاری کنم که ظالم محشور نشوم، کار من این است، پیام من این است.

ابعاد دیگر عدالت در کلام امیر

در کلام ۲۲۴ نهج شریف بیان مبارکش این است به خدا سوگند اگر شب را تا صبح بر بستری از خارهای درشت بیدار به سر ببرم، یا اینکه مرا در غل و زنجیر تا صبح بکشند برایم محبوب تر است از این که خدا و رسولش را در وضعی ملاقات کنم که به بعضی از بندگانش ستم کرده باشم، و چیزی از اموال دنیا را غصب کرده باشم، آنهم برای جسمی که تار و پودش به سرعت به سمت کهنگی می رود و مدت های مدید در خاک می ماند، دنیا را برای چه جمع کنم؟ آنهم از راه غصب حکومتی؟ من نمی توانم خدا و رسول را در شرایطی ملاقات کنم که ظلم به مردم کرده باشم. خدا را در نظر می گیرد.

یه عده آمدند پیش علی ابن ابیطالب، برای آنکه جلوی این جنگ ها را بگیرید پیشنهادی داریم، فرمود پیشنهاد شما چیست؟ گفتتند این سران و اشراف و خودمانی ها را جمع کن، همین خودی ها را جمع کن و به آنها پول بیشتری بده! و موقعیت حکومت خود را این چنین استوار کن. وقتی چنین پیشنهادی کردند که از تقسیم مساوی بیت المال دست بردارد، چرا؟ چون مردم به دنیا دل بسته اند، آن سه نفر هم این کار را می کردند، حقوق زنان پیغمبر را بیشتر کردند، البته آن زن خاص، برخی از افرادی که خودشان داعیه دار حکومت بودند، مانند طلحه و زبیر پول بیشتری به آنها می دادند.

حضرت پاسخ می دهد، به من دستور می دهید و تهدید می کنید که برای پیروزی خود از جور و ستم درباره امت اسلامی که بر آنها ولایت دارم استفاده کنم؟ به خدا قسم تا عمر دارم و شب و روز برقرار است و ستارگان از پی هم طلوع و غروب خواهند کرد، هرگز چنین نخواهم کرد، اگر این اموال برای خودم بود به گونه ای مساوی بین مردم تقسیم می کردم تا چه رسد به اموالی که برای مردم باشد و مال خدا باشد! پی آیند این روایت جمله ای هست که بسیار درخشان است، فکر نکنید که من نفهمیدم چی گفتید؟ من فهمیدم اگر چرب و شیرین دنیا را برای عده ای بخواهم دست از سر من بر می دارند، اما هرگز این کار را نمی کنم با این که نتیجه این کار را می دانم. وقتی قرآن کریم می فرماید «إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كَانُوا إِخْوَانَ الشَّيَاطِينِ»، مردم می پندارند که این فقط معنای لغوی است، در صورتیکه تخصیص بیت المال به عده ای بیشتر و به خیل کثیری بسیار کمتر، این همان مصداق بارز تبذیر و اسراف است و نتیجه اش اخوت با شیطان. چنین اقدامی باعث می شود که فرد در دنیا بالا برود و بنیادهای ظاهری حکومتش استوار بشود ولی در آخرت با سر او را به زمین می زنند. مردم می گویند آن عده ای که این پول را گرفتند می گویند چه آدم خوبی است در صورتی که نزد خداوند ستمی آشکار است.

این یعنی من برای استواری حکومت اجازه نمی دهم از بیت المال هرطور که خواست بذل و بخشش بکنند، اگر آسمان های هفت گانه و زمین های هفت گانه را به من بدهید که با گرفتن یک پوست جو از یک مورچه خدا را نافرمانی نمی کنم، چه برسد در خصوص بیت المال و امت اسلامی.

 حساسیت امام در مراقبت بیت المال

به خدا سوگند بیت المال تاراج شده را هرجا که بیابم به صاحب اصلی آن باز می گردانم، گرچه با آن ازدواج کرده باشد، یا کنیزانی خریده باشد، چون در عدالت گشایش برای مردم است، این یکی از ویژگی های اصلی است که حضرت امیرالمونین می فرماید حاکم باید داشته باشد، یعنی از من خدا بترسد. گناه و عصیان نمی کند. یکی از چیزهایی که در جامعه مشکل داریم، امر به معروف و نهی از منکر است، چون امر به معروف و نهی از منکر یعنی حاکمیت ارزشهاست. یکی از وظایف حاکم نسبت به جامعه، حاکمیت دادن ارزش هاست و این از راه تعلیم و تربیت حاصل می شود، شما جامعه را جوری باید تربیت بکنید که ارزشها برای آنها مهم باشد، خودشان به سمت ارزش ها می روند، متولی تربیت جامعه کیست؟ از کجا تربیت بشوند؟ این حق مردم است، این حق مردم است که بر اساس ارزش ها تربیت بشوند. حکومت عدالت باید این کار را انجام بدهند. آموزش عمومی در همه جای کشور باید از یک کیفیت برخوردار باشد.

 

گفتنی است این نشست با قرائت زیارت آل یاسین خاتمه یافت.