مى گویند: در روایات شیعه آمده است: «لولا الحجه لساخت الأرض بأهلها»، «اگر حجت در روى زمین نباشد، زمین، مردم را به کام خود فرو مى کشد». بنابراین چگونه است که اکنون سالیان درازى است که حجت خدا بر روى زمین نیست، ولى زمین مردم خود را به کام خویش فرو نبرده است؟! پرسشی است که حضرت آیت الله العظمی سبحانی به آن در پایگاه خود پاسخ دادهاند. متن پاسخ ایشان به این شرح است:
پاسخ:
جهان براى انسان کامل آفریده شده است و فعل خدا کار عبث و بى هدف نیست، هر چند غرض به خود خدا برنمى گردد. اگر انسان کاملى در روى زمین نباشد، آفرینش، بقاءً بى هدف و بدون غایت خواهد بود که فعل خدا پیراسته از آن است، و به دیگر سخن، گاهى غرض از آنِ فاعل است و گاهى غرض از آنِ فعل است. در این مورد، غرض از آن فاعل نیست که خدا داراى نیازى باشد تا با این کار، آن را برطرف کند، بلکه از آنِ فعل اوست، یعنى فعل او در چارچوب فعل حکیمانه خواهد بود و سود آن به خود مخلوقات و جهان آفرینش و جامعه انسانى باز مى گردد. طبعاً آفرینش آسمان ها و زمین بى هدف نبوده، و هدفى را تعقیب مى کند و آن، آفرینش انسان کامل بر روى زمین است. مى فرماید:
( أفحسبتم أنّما خلقناکم عبثاً وأنّکم إلینا لا ترجعون ). [۲۴۱]و در آیه دیگر مى فرماید:
( ما خلقنا السموات والأرض وما بینهما باطلاً ذلک ظن الذین کفروا فویل للذین کفروا من النار ). [۲۴۲]و امام معصوم، و انبیا و اولیا و ائمه، گلهاى سرسبد جهان آفرینش هستند، و هدف از خلقت، پرورش انسانهاست که آنها نیز در خدمت دین و هدایت مردم باشند تا هدف آفرینش به نحو احسن، به دست آید.
تا این جا با معنى حدیث آشنا شدیم، برگردیم به اعتراض شبهه پردازان که مى گویند زمین بیش از هزار سال است که از حجت خالى شده است، این یک برداشت غلط یا سخن مغرضانه است. هیچگاه زمین از حجت خدا خالى نشده است و آن حجت خدا و دوازدهمین خلیفه پیامبر(صلى الله علیه وآله) در روى زمین، زندگى مى کند و کارهایى به نفع امّت، انجام مى دهد، هر چند ما خود او را نمى بینیم و از کار او اطلاع نداریم. او به سان مصاحب موسى است که بدون معرفى خود، سه کار شگفت و مهم را انجام داد، سپس اسرار آن را براى موسى فاش ساخت. چنان که داستان آن در سوره کهف در آیه هاى ۶۰ تا ۸۲ آمده است.
[۲۴۲] . ص/ ۲۷.