مُهر مِهر: از امام زمان(ع) به جناب عمری و فرزندش

این توقیع از طرف حضرت ولی عصر(عج) به افتخار جناب عمری و فرزندش جناب محمد بن عثمان صادر شده است.
خداوند شما [پدر و پسر] را به طاعت و بندگی خویش موفّق و بر دین خود ثابت قدم بدارد و در سایه ی رضای ذات پاکش به شما سعادت دو جهان را عنایت فرماید. آنچه که «میثمی» به شما خبر داده بود در مورد «مختار» و مناظره ی او با کسی که اظهار می ‌داشته پس از حضرت امام حسن عسکری (علیه السّلام) جانشینی جز جعفر بن علی باقی نمانده و او هم تصدیق کرده است، به ما رسید.
همچنین آنچه که شما به «میثمی» در پاسخ مطالبی که به یاران شما گفته بود، نوشتید، نزد ما روشن است و من از اینکه پس از بینائی و بصیرت [در دین]، دچار نابینائی شوم [و حقّ را نبینم] و پس از هدایت، گمراه گردم و نیز از فتنه‌ها و عدم قبولی اعمال، به خدا پناه می‌برم؛ چه آنکه حقّ تعالی می‌فرماید: آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏گیرند؟(۱)

چگونه در فتنه سقوط می‌کنند و در حیرت و سرگردانی بسر می‌برند و پیوسته به چپ و راست در حرکت هستند؟ آیا از دین خود جدا افتاده‌اند (ارتباط انان با دینشان قطع شده است)؟ یا دچار شکّ وتردید شده‌اند؟ و یا با حقّ به ستیزه پرداخته‌اند؟ آیا از روایات معتبر در این مورد بی اطلاع هستند یا آگاه هستند، ولی آن را از یاد برده‌اند؟ آیا نمی‌دانند که خداوند کرهء زمین را از حجّت خالی نمی‌گذارد، اعمّ از اینکه آن حجّت ظاهر و در میان مردم باشد یا غایب از انظار؟

آیا این دسته‌ای که در وجود امام [پس از حضرت عسکری (علیه السّلام)] شکّ و تردید دارند، از برنامهء منظّم ائمهء معصومین (علیهم السّلام) پس از پیامبرشان (صلّی الله علیه و آله و سلّم) بی‌اطلاع هستند که چگونه یکی پس از دیگری طبق برنامه‌های تعیین شده به وظیفهء خویش عمل کردند و نوبت به حضرت امام حسن عسکری (علیه السّلام) رسید که جانشین پدرانش بود و به امر خداوند مردم را بسوی حقّ و راه مستقیم ولایت دعوت فرمود؟

او خورشیدی فروزان و ماهی درخشان بود که در آسمان ولایت می‌درخشید و آنگاه که ساعت مقرّر رسید و مانند اجداد گرامی خود راه شهادت را در پیش گرفت و به جوار رحمت حقّ شتافت، مانند پدرانش بدون کم و زیاد به عهد خویش وفا نمود و وصیّت خود را به وصیّ و جانشین خودش – که به امر خداوند باد تا روز موعود از نظرها پنهان باشد – سپرد. البته که در مورد جانشین او مقدّر الهی چنین است که محل زندگی او مخفی باشد و این برای ما فضیلتی است.

و آن روزی که خداوند به ما اجازه دهد و منع خود را از ظهور ما بردارد، حقّ در زیباترین لباسها و روشن‌ترین نشانه‌ها به مردم نشان داده شده، بر همگان آشکار خواهد شد و اساساً حقّ و حقیقت، خود معرّف خویش خواهد بود. لکن چه باید کرد؟ اکنون باید در برابر قضا و قَدَر الهی و ارادهء توانایش تسلیم و به انتظار توفیق از جانب ذات پاکش بود.

پس منکران و کسانی را که در شکّ و تردید هستند، بخوانید تا دست از متابعت هوی و هوس بردارند و همان اصول [یعنی برنامهء منظّم ائمهء معصومین(علیهم السّلام)] را که پیروی می‌کردند، رعایت کنند و همان راه را دنبال نمایند. از آنچه پوشیده است درگذرند و از بحث و فحص در آن خودداری کنند، که به گناه آلوده خواهند شد. اسرار الهی را فاش نکنند، که موجب پشیمانی آنان خواهد شد و بدانند که حقّ با ما و در راه دوستی ما است. هیچکس جز ما این ادّعا [یعنی دعوی امامت و جانشینی رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم)] را ندارد، مگر دروغگویان و آنان که بر خداوند افتراء بسته‌اند. بدین مختصر که از ما شنیدید قناعت کنید و از تفضیل و شرح آن درگذرید.(۲)


پی نوشت:
۱. سوره عنکبوت، آیه ی۲
۲. بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحهء ۱۹۰
منبع: تحفه امام مهدی(علیه السلام)، گردآوری: محمد خادمی‌شیرازی، ص۶۸

توقیعات، نامه هایی است که از طرف حضرت مهدی(ع) خطاب به سفرا و نواب خاص، خطاب به علما و فقهای شیعه، در پاسخ به سؤالات و پرداختن به تکذیب و لعن و نفرین کسانی که به دروغ، ادعای بابیت و سفارت ازطرف آن حضرت داشته‌اند؛ نوشته شده است.

همچنین ببینید

ماهنامه موعود شماره 280 و 281

شماره ۲۸۰ و ۲۸۱ مجله موعود منتشر شد

با امکان دسترسی سریع دیجیتال ؛ شماره ۲۸۰ و ۲۸۱ مجله موعود منتشر شد ماهنامه …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *