واژه “زرتشت” از دو بخش تشکیل شده: “زرتا” که به معنی زرین است و “اوشترا” که از ریشه “اوش” به معنی روشن. و رویهم به معنی “روشنایی زرین” است. بنا به باوری، نام اصلی زرتشت، سپیتامه بوده است که از نام خاندان و بنیادگذار این خاندان گرفته شده و “زرتشت” نامی است که در هنگام برگزیده شدن به پیامبری به او داده شده است.
زرتشت آموزشهای نخستین را از پدر و دیگر دانشمندان نامدار شهر خود آموخت. نوشته شده است که او ذهنی تیز و روحیهای کنجکاو داشت و در پانزده سالگی همهی دانش زمان خود را آموخته بود.
پس از پانزده سال بررسی و تفکر درباره آفرینش، و موشکافی در آن چه که از استادان آموخته بود، بینش زرتشت به آنجا رسید که بداند خدایان پنداری نادرست، و تنها یک آفریننده وجود دارد که همه هستیها از اوست. سرانجام، او در سن سیسالگی به پیامبری برگزیده شد. اشو زرتشت حتی پیش از برگزیده شدن به پیامبری هم دیدگاههای خود را درباره روش زیست و هستی خداوند برای دیگران شرح میداد. ولی، پس از انتخاب به پیامبری و دریافت پیام اهورا مزدا، با کوشش ویژهای دست به کار تبلیغ شد و این کار، با دشمنی شاهزادگان و روحانیون زمان او، که منافع خود را در خطر میدیدند، روبه رو گردید. روحانیون(مغان) از دریافت فدیه و قربانی برای خدایان و از باور مردمان به خرافات بهره میبردند؛ و شاهزادگان میخواستند مردمان را در تاریکی نادانی نگاه دارند و خود بیدرد سر فرمانروایی کنند. پیام گاتها که بوسیله زرتشت پخش میشد، موقعیت آنان را ضعیف میکرد.
مخالفانـشاهزادگان و روحانیون چند خداپرستـ جان زرتشت را مورد تهدید قرار دارند. ناگزیر در سن ۴۲ سالگی تصمیم به مهاجرت گرفت (امر مهاجرت در گاتها ذکر شده است) و با شاگردان وفادارش به باکتریا در شرق ایران رفت و در آن سرزمین توانست پیروان زیادی پیدا کند، از جمله کی گشتاسب پادشاه بلخ، و همسرش هوتوسا، دین زرتشت را پذیرفتند و حامی او شدند. در گاتها زرتشت بارها فرمانروایان بدکار و روحانیون استفادهجو را که میکوشند مردم را در نادانی نگاهداشته و از آنان بهره برداری کنند، ملامت میکند.
اشو زرتشت ۴۷ سال با همه جان و روان خود، در راه آموزش و گسترش دین کوشید و سرانجام هنگامیکه سرگرم ستایش اهورا مزدا در آدریان (آتشکده) بود به دست بدخواهی به نام توربراتور کشته شد.
منبع: فلسفه زرتشت – دکتر فرهنگ مهر