موعود پایگاه اینترنتی موعود
اهل بیت(علیهم السلام)، به شیعیانى که براى ظهور شتاب مى کردند، «محاضیر» مى گفتند. نادانى و علاقه شان به جنگ و جهاد، باعث مى شد به هر انقلابى که به شورش و نبرد فرا مى خواند، بپیوندند ! مفرد این واژه « محضار » است اما فقط «محضیر» استفاده شده و به اسبى که زیاد ( نه سریع ) بدود، گفته مى شود . امامان(علیهم السلام)شتابزدگان را «اصحاب المحاضیر» نامیده‌اند، یعنى کسانى که مانند اسب مشتاق دویدن هستند .
امامان کوشش داشتند که این جنگاوران عجول را آرام و متعادل کنند، به همین خاطر برایشان شرح مى دادند که جریان امام مهدى(علیه السلام)، برنامه الهى طولانى مدت است، و آنان مى بایستى که صبر و شکیبایى به خرج دهند و در امر خدا شتاب نورزند . گاهى به آنان مى گفتند، زیر پرچمى که امام(علیه السلام)مشروعیت آن را تأیید نکرده، نباید بایستند و زمانى هم پیامدها و تبعات زیاده روى و شتابزدگى را به آنها گوشزد مى کردند، همچنین به آنان اطمینان مى دادند که هر چقدر دشمن به آنها فشار وارد کند، نمى تواند شیعه را از بین ببرد، چون خدا ضامن بقا و ماندگارى آنان شده است .
امام صادق(علیه السلام) فرمود : « محاضیر » هلاک مى شوند … اما مقرّبان درگاه الهى نجات مى یابند، و دژها پابرجا و استوار مى مانند . در خانه هایتان بمانید و گرد و خاک شورش به پا نکنید که غبارش بر سر و رویتان بنشیند ! اگر دشمنان بخواهند شما را از بین ببرند، خدا آنان را به بلایى مشغول مى سازد ]و دیگر نمى توانند به شما آسیب برسانند[ مگر آن که خودتان به آنان دست درازى کنید ! ( الغیبه نعمانى /۲۰۳ ) .
در تاریخ الکوفه آمده است که امیر مؤمنان(علیه السلام) خطاب به شهر کوفه فرمود : واى بر تو اى کوفه و خواهرت بصره ! مانند چرم بازار « عکاظى » (زیر پاى حوادث) گسترده و لِه مى شوید و پایمال رویدادهاى سخت مى گردید، اما با دانشى که خدا به من داده، مى دانم هر ستمکارى که برایتان بدى بخواهد، خدا او را به بلایى مشغول مى سازد .
نعمانى۱۹۸ از صالح بن میثم و یحیى بن سابق آورده است که ابو جعفر باقر(علیه السلام) فرمود : اصحاب محاضیر (شتاب زدگان) هلاک مى شوند، اما مقربان نجات مى یابند و دژها پابرجا مى مانند . پس از غم و اندوه، فتحى عجیب است . ( بحار ۵۲/۱۳۹)
از على بن جعفر(علیه السلام)آمده است است : مردى خدمت برادرم ( امام موسى بن جعفر ) رسید و پرسید : صاحب الامر کیست ؟ فرمود : مردم ( واقفیه ) پس از شهادتم، دچار فتنه مى شوند و مرا قائم مى دانند، اما قائم، چندین سال بعد خواهد آمد . ( اثبات الهداه ۳/۵۶۱ و بحار ۴۸/۲۶۶ )
بهتر آن است که خود، راه خویش را برگزینید . اگر کسى از طرف ما آمد، ۰و خواست قیام کند) بنگرید که براى چه هدفى قیام مى کنید ! قیام « زید بن على » را بهانه نکنید . او دانشمند و درستکار بود و حکومت را براى خود نمى خواست، بلکه هدفش کسب رضایت آل محمد(صلى الله علیه وآله) بود . اگر پیروز مى شد، به هدفش عمل مى کرد . بر ضد حاکمان قیام کرد تا آنان را شکست بدهد. اگر امروز کسى به نام ما قیام کند، چه هدفى دارد؟ رضایت آل محمد ؟! شما را شاهد مى گیریم که ما راضى به این کار نیستیم ! چون مدعیان، امروز که تنهایند، نافرمانى ما را مى کنند، چه رسد به روزى که پرچمداران و افراد زیادى زیر بیرق داشته باشند، از ما حرف شنوى نخواهد داشت، مگر انقلابیونى که بنى فاطمه با آنان باشند . به خدا امام شما فقط کسى است که بنى فاطمه پیرامونش باشند ! علل الشرائع /۵۷۷، بحار ۴۶/۱۷۸ و ۵۲/۳۰۱، کافى ۸/۲۶۴ به روایت سریر از امام صادق(علیه السلام) .
