موعود پایگاه اینترنتی موعود
یک منبع غربی در تحلیلی قابل توجه خبر داد مقام های امنیتی اسرائیل معتقدند اگر قرار باشد آمریکا در نهایت فقط یک حمله محدود به سوریه بکند، بهتر آن است که چنین حمله‌ای اساسا انجام نشود.
به گزارش موعود به نقل از باشگاه خبرنگاران یک منبع غربی در تحلیلی قابل توجه خبر داد مقام‌های امنیتی اسرائیل معتقدند اگر قرار باشد آمریکا در نهایت فقط یک حمله محدود به سوریه بکند، بهتر آن است که چنین حمله‌ای اساسا انجام نشود چرا که تنها خاصیت آن از بین بردن ابهت آمریکا و ابهام زدایی از ناتوانی‌های نظامی آن است.
بن کسپیت روز ۱۰ شهریور ۱۳۹۱ در مقاله‌ای در پایگاه اینترنتی المانیتور نوشت: «مقامات اسرائیلی معتقدند اگر این پیش‌بینی‌ها درست باشد (که آمریکا قصد دارد یک حمله محدود به سوریه بکند، پس بهتر آن است که وارد این ماجراجویی نشوند.
با توجه به اینکه بازدارندگی مهم‌ترین هدف این حرکت آمریکاست، اگر اسد پس از اتمام این همه هیاهو و جار و جنجال دیپلماتیک بین‌المللی باز هم به روش خود ادامه دهد، در حقیقت این هدف (بازدارندگی ) نیز کاملا از دست رفته خواهد بود».
وی اضافه کرده است: «مقامات اسرائیلی می‌گویند اگر در نهایت همه این ضربه‌ها چیزی بیش از یک نوازش برای اسد نباشد، آن چه رخ خواهد داد این است که ابهت بازدارندگی غرب و آمریکا در منطقه به کلی فرو خواهد ریخت و تهران شاهد همه این ماجراها خواهد بود.
در حالی که همه نگاه‌ها به دمشق دوخته شده، تهدید واقعی در تهران پنهان شده است و در این شرایط بهتر است هیچ اقدامی صورت نگیرد».
نویسنده سپس در توضیح این موضوع که بهتر است آمریکا همچنان مانند یک ببر به نظر برسد نه بچه گربه‌ای که خرناس می‌کشد، نوشته است: «با توجه به اوضاع کنونی، برخی مقامات اسرائیل ترجیح می‌دهند توان بازدارندگی آمریکا را که هنوز به اثبات نرسیده است، همچنان مبهم و با ابهت باقی بماند.
به اعتقاد آن‌ها این حمله به معنای چراغ سبز آمریکا به اسد برای ادامه خونریزی‌ها و مجوزی برای ایران در زمینه ادامه رقابت هسته‌ای‌اش خواهد بود.
ازهمه مهم‌تر، در شرایط کنونی هیچ کس در صحنه نیست که مسئولیت و کنترل امور را به دست بگیرد؛ دریغ از یک حکیم و کلانتر در این «خاورمیانه وحشی».
وی در ادامه آورده است: « مقامات اسرائیلی احساسات ضد و نقیضی در این زمینه دارند.
به گفته آن‌ها، اگر قدرت تصمیم‌گیری و اجرای اوباما و غرب این است که شاهدش هستیم، بهتر بود که تلاش‌ها صرف دستیابی به یک راه حل دیپلماتیک می‌شد.
دراین صورت، به مفهوم بازدارنگی نظامی خدشه‌ای نمی‌شد و بی آن که بر همگان مشخص شود که در ورای این مفهوم واقعیتی وجود ندارد، بازدارندگی همچنان می‌توانست با ابهت جلوه کند.
به عبارت دیگر، بهتر بود این ببر در لانه‌اش می‌خوابید و به جای آن که بیرون بیاید و همه ببینند که بچه گربه‌ای بیش نیست، به خرناس‌هایش ادامه می‌داد».
وی در پایان این تحلیل نتیجه گرفته است؛ که مجموعه رفتار آمریکا در این زمینه کاملا به نفع ایران تمام خواهد شد: «گرچه اسرائیل به دقت رخدادهای سوریه را زیر نظر دارد، اما مرکز توجهش هنوز تهران است زیرا همه تحرکات و رخدادهای خاورمیانه از ایران سرچشمه می‌گیرد.
از دیدگاه اسرائیل، جنگی که در سوریه در حال آغاز است، تنها پشت پرده چیزی است که بعدها شاهدش خواهیم بود. اسرائیل همچنان حمله آمریکا به عراق را به عنوان نقطه عطفی می‌داند که طی آن مقامات ایران تصمیم گرفتند برنامه هسته‌ای خود را به تعویق بیاندازند.
برعکس، آن چه که اکنون در حال رخ دادن است، کلنجارهای جهان بر سر حمله هوایی به سوریه، تنها ایرانی‌ها را جسورتر کرده و بر آمادگی آن‌ها برای اجرای کامل طرح‌شان در زمینه دستیابی به توانمندی هسته‌ای می‌افزاید».
