روز عرفه

نمونه اى از دعا در عرفات
خالى از لطف نیست که یک نمونه از دعا در عرفات در حق دیگران را بیان نماییم:
على بن ابراهیم از پدرش نقل نموده که او گفته است عبد اللّه بن جندب را در عرفات (در روز عرفه) دیدم و موقفى بهتر از موقف او ندیدم. او پیوسته دستها را به سوى آسمان بلند کرده و اشک چشمانش ازگونه هایش جارى بود، تا آنجا که به زمین رسیده بود. هنگام مراجعت مردم به او گفتم: اى ابا محمّد! [عجب حال خوشى داشتى!] من چنین موقفى [و حالى ] تا حال ندیده بودم! عبد اللّه پاسخ داد: به خدا قسم! یک کلمه براى خودم دعا نکردم و در تمام این مدّت براى برادران دینى ام دعا کردم. واین به جهت این بود که از ابا الحسن موسى بن جعفرعلیه السلام شنیدم که فرمود: «مَنْ دَعا لِاَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ نُودِىَ مِنَ الْعَرْشِ ها وَلَکَ مِأهُ اَلْفِ ضِعفٍ مِثْلُهُ؛ (۱) هر کس برادر مؤمن خود را در غیاب او دعا کند، از عرش الهى به او ندا مى رسد: هان! [اى بنده من!] براى تو صد هزار مثل آن [پذیرفته ] مى باشد.» بدین جهت (به خاطر همین سخن امام علیه السلام) راضى نشدم از صد هزار دعاى تضمین شده [و مورد استجابت ]در برابر یک دعا که نمى دانم مستجاب مى شود صرف نظر کنم.

تأثیر دعا به دیگران
نه فقط روایات اثر دعا در حق دیگران را بیان مى فرمایند؛ بلکه نمونه هاى عینى و خارجى اثر دعا در حق دیگران نیز این امر را تأیید مى کند. به این نمونه توجه کنید:
یکى از کسانى که از محضر عارف والا مقام آیه اللّه میرزا جواد ملکى تبریزى بهره هایى برده است، درباره او مى گوید: «روزى پس از پایان درس عازم حجره یکى از طلبه ها در مدرسه دار الشفاى قم گردید و من در خدمت او بودم تا به حجره آن طلبه وارد شد. مراسم احترام انجام گرفت و پس از اندکى حضور در نزد او برخاست و حجره را ترک گفت.
وقتى هدف از این دیدار را از او سؤال کردم، فرمود: شب گذشته به هنگام سحر فیوضاتى بر من افاضه شد که فهمیدم از ناحیه خودم نیست و چون توجّه کردم، دیدم که این آقاى طلبه به تهجّد و عبادت برخاسته و در نماز شبش، مرا دعا مى کند و این فیوضات اثر دعاى او است. این بود که به عنوان سپاس گزارى از عنایتش به دیدار او رفتم.» (۲)

۱) بحار الانوار، ج ۴۸، ص ۱۷۱ – ۱۷۲، ح ۱۰.
۲) قصّه هاى معنوى، محمدرضا اکبرى، انتشارات پیام عترت، ۱۳۷۸ ه . ش، ص ۲۶.

سید جواد حسینی