بشارت های رضوی درباره حضرت مهدی(عج)

پدر و مادرم فداى او باد همنام جدم و شبیه من و شبیه موسى بن عمران است و بر او گریبان و طوق‏ هاى نور است که از شعاع نور قدس پرتو گرفته است…

بنابر آنچه از روایات منسوب به امام رضا (ع) بر می آید، ایشان تعاریفی را از حضرت حجت (ع) و موعود بشریت بیان کرده‌اند که در ذیل به برخی از آنها اشاره می‌شود.
ایّوب بن نوح گفت: به امام رضا (ع) عرض کردم: ما امیدواریم که شما صاحب الامر باشید و خداى تعالى بدون خونریزى و شمشیر آن را به شما بازگرداند که با شما بیعت شده و سکه به نامتان ضرب گردیده است، فرمودند: «هیچ یک از ما ائمه نیست که نامه‏ ها به نزد او آمد و شد کند و از مسائل پرسیده شود و با انگشتان بدو اشاره کنند و اموال به نزد وى حمل شود جز آنکه به خدعه کشته شود و یا آنکه بر بستر خود بمیرد تا به غایتى که خداى تعالى مردى را براى این امر مبعوث فرماید که مولد و منشأ او مخفى اما نسبش آشکار است.»
ریان بن صلت گوید: از امام رضا (ع) از قائم (عج) پرسش شد، فرمودند: «جسمش دیده نشود و نامش بر زبان جارى نگردد.»
همچنین، حسن بن محبوب گوید: امام رضا (ع) به من فرمودند: «به ناچار فتنه‏ اى سخت و هولناک خواهد بود که در آن هر صمیمیت و دوستى ساقط گردد و آن هنگامى است که شیعه سومین از فرزندان مرا از دست بدهد و اهل آسمان و زمین و هر دلسوخته و اندوهناکى بر وى بگرید (مقصود وفات امام حسن عسکرى (ع) است)
سپس (درباره حضرت مهدى (عج)) فرمودند: «پدر و مادرم فداى او باد همنام جدم و شبیه من و شبیه موسى بن عمران است و بر او گریبان و طوق‏ هاى نور است که از شعاع نور قدس پرتو گرفته است و هنگام فقدان «ماء معین» بسیارى از زنان و مردان مؤمن، دلسوخته و متأسف و اندوهناک خواهند بود، گویا آنها را در ناامیدترین حالتشان مى‏ بینم که ندا مى‏شوند به ندایى که از دور همان گونه شنیده مى‏شود که از نزدیک: او رحمتى بر مؤمنان و عذابى بر کافران است.»
حسین بن خالد گوید: امام رضا (ع) فرمودند: «کسى که ورع نداشته باشد، دین ندارد و کسى که تقیه نداشته باشد ایمان ندارد، گرامى‏ترین شما نزد پروردگار کسى است که بیشتر به تقیه عمل کند.»، گفتند: اى فرزند رسول خدا! تا به کى؟
فرمودند: «تا روز وقت معلوم که روز خروج قائم ما اهل البیت است، و کسى که تقیه را پیش از خروج قائم ما ترک کند از ما نیست.»، گفتند: اى فرزند رسول خدا! قائم شما اهل بیت کیست؟ فرمودند: «چهارمین از فرزندان من، فرزند سرور کنیزان، خداوند به واسطه وى زمین را از هر ستمى پاک گرداند و از هر ظلمى منزه سازد و او کسى است که مردم در ولادتش شک کنند و او کسى است که پیش از خروجش غیبت کند و آنگاه که خروج کند زمین به نورش روشن گردد و در میان مردم میزان عدالت وضع کند و هیچ کس به دیگرى ستم نکند و او کسى است که زمین براى او در پیچیده شود و سایه ‏اى براى او نباشد و او کسى است که از آسمان نداکننده‏ اى او را به نام ندا کند و به وى دعوت نماید به گونه ‏اى که همه اهل زمین آن ندا را بشنوند، مى‏گوید: «الا إنّ حجّه اللَّه قد ظهر عند بیت اللَّه فاتّبعوه فإنّ الحقّ معه و فیه» و این همان قول خداى تعالى است که فرموده است: إ«ِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَهً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ.»