در دوران غيبت، خدا نزديك تر است‏

از امام صادق (ع) نقل شده است:
«أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعِبَادُ مِنَ اللهِ جَلَّ ذِکْرُهُ وَ أَرْضَى مَا یَکُونُ عَنْهُمْ إِذَا افْتَقَدُوا حُجَّهَ اللهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ لَمْ یَظْهَرْ لَهُمْ وَ لَمْ یَعْلَمُوا مَکَانَهُ وَ هُمْ فِى ذَلِکَ یَعْلَمُونَ أَنَّهُ لَمْ تَبْطُلْ حُجَّهُ اللهِ جَلَّ ذِکْرُهُ وَ لَا مِیثَاقُهُ فَعِنْدَهَا فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً فَإِنَّ أَشَدَّ مَا یَکُونُ غَضَبُ اللهِ عَلَى أَعْدَائِهِ إِذَا افْتَقَدُوا حُجَّتَهُ وَ لَمْ یَظْهَرْ لَهُمْ وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّ أَوْلِیَاءَهُ لَا یَرْتَابُونَ وَ لَوْ عَلِمَ أَنَّهُمْ یَرْتَابُونَ مَا غَیَّبَ حُجَّتَهُ عَنْهُمْ طَرْفَهَ عَیْن …؛ ۱

هنگامى‏که حجّت خدا، در میان مردم نباشد، مردم به خدا نزدیک ‏ترند و خدا از مردم خشنودتر است؛ زیرا با اینکه حجّت خدا ظاهر نیست و جاى او را نمى ‏دانند، باز باور دارند که حجّت خدا هست و پیمان خدایى استوار است. در چنین روزگارى، هر صبح و هر شام منتظر فرج باشید؛ چون به هنگامى که حجّت غایب باشد، خشم خدا بر دشمنان خود بیشتر است و خدا مى ‏دانست که اولیا و مؤمنان، درباره حجّت او [گرچه غایب باشد و غیبت او طولانى گردد] شک نمى‏کنند. اگر مى ‏دانست که شک مى‏ کنند، یک چشم به هم زدن، حجّت خود را غایب نمى‏ داشت …»

۱. کلینى، محمّد بن یعقوب، «الکافى»، تهران، اسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.، ج ۱، ص ۳۳۳.