وحدت در سیره امام رضا(علیه السلام) حول محور امامت معصوم تعریف میشود. امام فرمودند: «امامت، زمام دین و مایه نظام و تشکیلات مسلمانان و صلاح دنیا و عزّت مؤمنان است. رهبری، پایه بالنده اسلام و شاخه بلند آن است.»
وحدت در سیره امام رضا(علیه السلام) حول محور امامت معصوم تعریف میشود. امام فرمودند: «إِنَّ الإِمَامَهَ زمَامُ الدِّینِ وَ نِظَامُ المُسلِمیِنَ وَ صَلَاحُ الدُّنیا وَ عِزُّ المُؤمِنیِنَ، اِنَّ الإِمَامَهَ أُسُّ الإِسلَامَ النَّامِی وَ فَرعُهُ السَّامِی؛ [۱] امامت، زمام دین و مایه نظام و تشکیلات مسلمانان و صلاح دنیا و عزّت مؤمنان است. رهبری، پایه بالنده اسلام و شاخه بلند آن است.»
یکی از مؤلفههایی که در تدوین و ترسیم مسیر اتحاد اسلامی از زندگی حضرت رضا(علیه السلام) میتوان استخراج کرد، موضوع پذیرش ولایتعهدی از سوی آن حضرت است. گرچه ایشان با اکراه تمام این سمت را پذیرفتند – که آن هم بیحکمت نبوده است – اما آنچه پس از پذیرش ولایتعهدی پیش آمد، نشان از درایت و علم لدنی حضرت رضا(علیه السلام) دارد که نه تنها نقشههای شوم مأمون را نقش برآب کرد؛ بلکه زمینه امنیت شیعیان و اتحاد مسلمانان را فراهم ساخت.
گرچه حضور امام هشتم(علیه السلام) موجب موضعگیریِ اشتباهی برخی از شیعیان در ابتدای امر شد؛ اما این انتخاب هوشمندانه امام(علیه السلام) و نیز شروطی که حضرت برای مأمون در امور حکومتی گذاشتند، موجب شد تا اطمینان خاطری به پیروان امام داده شود و این خود زمینه اتحاد امت اسلام را فراهم ساخت.
یکی از پیامدهای ولایتعهدی امام(علیه السلام) این بود که جامعه اسلامی دریافت چه کسانی شایسته هستند و مأمون با عمل خود بر این حقیقت اعتراف کرد. امام(علیه السلام) از مدینه تا مرو، در شهرهای مختلف بلاد اسلام با مردم روبرو شدند و آثار مثبت این مسئله بسیار قابل ذکر و بحث است که نمونه مهم این آثار را باید در نیشابور و هجوم مردم مشتاق برای دیدن امام(علیه السلام)، و در نماز عید در مرو و… دید. آشنایی بسیاری از متفکران و دانشمندان در مرو با امام(علیه السلام)، مناظرات حضرت و اثبات عظمت علمی ایشان و شکست و خنثی شدن توطئههای مأمون علیه امام(علیه السلام) را باید از آثار مثبت سیاست امام رضا(علیه السلام) برشمرد.
تمام آنچه به عنوان آثار مثبت این سیاستورزی امام(علیه السلام) نام برده شد، در یک اصل مهم – که تمام اهلبیت(علیهم السلام) آن را مورد توجه داشتند – خلاصه میشود و آن، حفظ اتحاد جامعه اسلامیبر محور حقانیت اسلام در برابر هجمههای گسترده فکری و اعتقادی دشمنان و گمراهان بود.
پینوشت :
[۱]. کافی، ج ۱، ص ۲۰۰.