موعود پایگاه اینترنتی موعود
میان ثروتمندان جامعه اسلامی‌که در انتظار مهدی موعود موجود (عج) به سر می‌برند و متکاثران مال اندوزی که اموال و تجارتشان را از خداوند بیشتر دوست می دارند، فاصله بسیاری است. اینها اوصافی دارند که در روایات به آنها اشاره شده است.
از دعاهای منسوب به امام عصر(عج)، دعای معروف «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَهِ…» است که به زیبایی هر چه تمام و در فرازهایی کوتاه، وظایف منتظران از اقشار و صنوف مختلف را بیان کرده و راه و رسم زندگی به سبک انتظار را نشان می دهد.
از این رو، در سلسله مطالبی شرح فرازهای نورانی و ژرف این دعا مرور می‌شود:
حضرت حجت (عج) در ادامه این دعای شریف بیان می‌کنند: «وَ عَلَى الْأَغْنِیَاءِ بِالتَّوَاضُعِ وَ السَّعَهِ؛ بر توانگران تواضع و وسعت در بخشش کرم نما».
در شرع مقدس غنی به شخصی گفته می‌شود که خرجی سالیانه خود و خانواده¬اش را داشته باشد و یا با شغلی که دارد، بتواند آن را بدست آورد و فقیر کسی است که این مقدار را نداشته و نتواند کسب نماید اما در عرف غنی و ثروتمند کسی است که چندین برابر این مقدار و حتی فراتر از عمر طبیعی یک انسان اموال و ثروت داشته باشد پس در نگاه عرف غنیِ شرعی ثروتمند نیست.
بنای فرهنگ اسلامی‌بر ثروت اندوزی و تفاخر به مال و ثروت نیست علاوه بر آنکه اگر هدف و مقصد قرار گیرد مذموم شمرده شده است. در قرآن به انفاق از آنچه روزی انسان شده است، توصیه فراوان گردیده است که نشان-دهنده آن است که انفاق اختصاص به اغنیاء ندارد بلکه فقیر هم می¬تواند با انفاق بخشی از روزی خود درهای رحمت الهی را بروی خود بگشاید.
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع): «إِنَّ اللَّهَ فَرَضَ فِی أَمْوَالِ الْأَغْنِیَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى الْمَالُ مَالِی وَ الْفُقَرَاءُ عِیَالِی وَ الْأَغْنِیَاءُ وُکَلَائِی فَمَنْ بَخِلَ بِمَالِی عَلَى عِیَالِی أُدْخِلُهُ النَّارَ وَ لَا أُبَالِی»[۱]
ثروتمندان، امانتداران اموال الهی و مجرای رسیدن برخی از نعمت های خداوند بر دیگران اند. میان ثروتمندان جامعه اسلامی‌که در انتظار مهدی موعود موجود (عج) به سر می‌برند و متکاثران مال اندوزی که اموال و تجارتشان را از خداوند بیشتر دوست می دارند[۲] فاصله بسیاری است. ثروتمندان منتظر به اوصاف ذیل آراسته‌اند:
الف) تواضع: استکبار و خودبرتربینی، انسان را از خداوند غافل می‌کند و به ورطه هلاکت می افکند. خطر ابتلا به این آفت، زمانی جدّی تر می‌شود که انسانی بر اثر توانایی و تموّل خدادادی، قارونی و فرعونی بیندیشد، ثروت را دستاورد تلاش های خویش و قدرت را محصول توانایی تدبیرش بپندارد، از این رو ثروتمندانی که در انتظار آخرین پرچمدار اندیشه توحیدی به سر می‌برند می‌بایست بکوشند تا هرچه بیشتر به صفت تواضع درآیند؛ بدین معنا که از درون و بیرون نفس خویش را در مرتبه فرو دست تری که همانا فقر محض نسبت به ایزد متعالی است بشناسند و ثروت خود را از آن خدا دانسته و خویش را در ردیف سایر بندگان خدا ببینند: و علی الأغنیاء بالتواضع.
ب) وسعت بخشی: بر اغنیاء و ثروتمندان منتظر است که به شکرانه تفضل الهی بر آن ها و به پاس بهره مندی از نعمت خدادادی مال، به دستگیری از نیازمندان و رفع مشکلات برادران و خواهران ایمانی خویش بپردازند. نه تنها حقوق شرعی خویش چون خمس و زکات و… را ادا کنند، با شناسایی نیازمندان بکوشند در رفع تنگناهای زندگی دیگران تا می توانند مؤثر باشند: و السّعه.»[۳]
پی نوشت ها:
۱-جامع الأخبار علیه السلامللشعیری)، ص: ۸۰
۲- ر.ک: سوره توبه، آیه ۲۴.
۳-آیت الله جوادی آملی، امام مهدی موجود موعود، ص۲۱۲.
منبع: شبستان
