برای یافتن پاسخ مناسب این سؤال، ابتدا لازم است به تاریخچه و مفهوم اندیشه سرزمین موعود در یهودیت بپردازیم و سپس نظر دین مبین اسلام را درباره آن توضیح دهیم.
تاریخچه مسئله سرزمین موعود در یهودیت، طبق کتاب مقدّس به زمان ابراهیم(ع) بر میگردد. از زمانی که ابراهیم(ع)، پدر قبایل عبری با کسان خود راهی سرزمین فلسطین شد، همواره خداوند به او و فرزندانش مژده داده است که «این سرزمین را به ذریه شما خواهم بخشید.» بر اساس همین قرارداد آسمانی بود که موسی(ع) همه قبایل عبری را به دستور خداوند از مصر کوچ داده و رهسپار کنعان شده است.
در همین سرزمین، بنی اسرائیل، دو حکومت سلطنتی به نام یهودیه در جنوب و اسرائیل در شمال تأسیس کرده و بناهای مقدّس قومی و مذهبی خود را بنیان نهادهاند. در کوچههای این سرزمین، پیامبران بنیاسرائیل سالهای سال مردم را موعظه میکردهاند. دین و تمدّن یهودی در آنجا رشدکرده است و به این ترتیب، این سرزمین جزیی از وجود یهودیان شده است.
تاریخچه مسئله سرزمین موعود در یهودیت، طبق کتاب مقدّس به زمان ابراهیم(ع) بر میگردد. چند نمونه از آیات عهد عتیق بر بخشیده شدن این سرزمین به بنیاسرائیل اشاره کردهاند. این آیات عبارتند از:
ـ خداوند بر ابرام ظاهر شد. فرمود: «من این سرزمین را به نسل تو خواهم بخشید.»
ـ خدا به ابرام فرمود: «من همان خداوندی هستم که تو را از شهر اور کلدانیان بیرون آوردم تا این سرزمین را به تو بدهم.»
-و …