موعود پایگاه اینترنتی موعود
اخبار و حوادث فراوانی که این روزها جهان و مردم جهان را در خود گرفته به ویژه بحران‌های بزرگ و فتنه‌های بی‌نظیر سیاسی ـ اجتماعی که مستضعفان و مسلمانان را مبتلا ساخته در کنار زلزله‌ها و آتش‌فشان‌ها گوش‌های بسیاری از مردم سراسر جهان را برای شنیدن اخبار آخرالزّمانی تیز کرده است. حتّی برخی از شبکه‌های خبری با تطبیق برخی احادیث با شرایطی که در منطقۀ خاورمیانه و شرق اسلامی می‌گذرد، سعی در مصداق‌سازی و شناسایی علائم حتمیّۀ یاد شده در روایات و اخبار رسیده از سوی حضرات معصومان(ع) می‌کنند.
به موازات آن، چنان که این تطبیق و مصداق‌سازی نادرست و عجولانه از آب در آید، انفعال، یأس و سرخوردگی مستضعفان را در پی خواهد داشت و حتّی ممکن است، آنان را در سراشیبی بی‌خیالی و تباهی چنان بغلطاند که در آینده، همۀ آمادگی را برای تجربۀ حوادث و وقایع جدّی و همراهی با آن شرایط تا دیدار امام(ع) از دست بدهند.
این تذکّر دوستانه به جملۀ شیفتگان ظهور مقدّس را مقدّمه ساختم تا عرض کنم بخش عمدۀ تلاش و سرمایه‌گزاری خصم آل محمّد(ص)، در همۀ سال‌های گذشته و همین امروز مصروف آلوده ساختن «جسم و جان» مستضعفان می‌شود تا آنان همۀ استعداد شنیدن کلام حق، دفاع از امام حق و همراهی با ایشان از دست بدهند.
پوشیده نیست که امام منتظَر برای مردم منتظِر و همراه با اهل انتظار، به اذن الله مراتب و مراحل ظهور تا تأسیس دولت کریمه را پیش می‌برند. مردمی‌که مستعدّ استماع کلام امام خود و اجرای فرمان ایشان هستند.
بی‌تردید عموم شیعیان در ماجرای جانگداز عاشورا خوانده یا از قول سخنرانان شنیده‌اند که امام حسین(ع) در دومین سخنرانی خود در روز عاشورا مردم را مخاطب خود ساخته و پرده از راز شگفتی برداشتند. آن راز، راز مُهر شدن قلب‌های مردم و از دست دادن استعداد شنیدن و پذیرش کلام امام زمان و حاضر در میدان بود. کلام کوبندۀ امام با عبارت «ویلکم ما علیکم؛ وای بر شما» آغاز می‌شود.
در این باره؛ خوارزمی می‌گوید: دومین سخنرانی امام(ع) در روز عاشورا بدین صورت بود:
پس از آنکه هر دو سپاه کاملاً آماده گردید و پرچم‌های لشکر عمر سعد برافراشته شد و صدای طبل و شیپورشان طنین افکند و سپاه دشمن از هر طرف خیمه‌های حسین بن علی(ع) را احاطه کردند و مانند حلقۀ انگشتری در میان خود گرفتند، آن حضرت از میان لشکر خویش بیرون آمد و در برابر صفوف دشمن قرار گرفت و از آنان خواست تا سکوت کنند و به سخنان وی گوش فرا دهند، ولی آنان همچنان سر و صدا و هلهله می‌کردند که حسین بن علی(ع) با این جملات به آرامش و سکوت دعوتشان نمود و فرمود:
ویلکم ما علیکم أن تنصتوا الی فستمعوا قولی…؛
وای بر شما!
چرا گوش فرا نمی‌دهید تا گفتارم را بشنوید که هر کس از من پیروی کند، خوشبخت و سعادتمند است و هر کس عصیان و مخالفت ورزد از هلاک‌شدگان است و همۀ شما سرکش هستید و با دستور من مخالفت می‌کنید و به گفتارم گوش فرا نمی‌دهید. آری؛
در اثر هدایای حرامی‌که به دست شما رسیده و در اثر غذاهای حرام و لقمه‌های نامشروعی که شکم‌های شما از آنها انباشته شده، خدا این چنین بر دل‌های شما مهر زده است! وای بر شما چرا ساکت نمی‌شوید!
دشمنان حق، به خوبی دریافته بودند، ساده‌ترین طریق دور ساختن مردم از امام و قفل ساختن دل‌ها و گوش‌هایشان از شنیدن حق و تأثیر پذیرفتن از آن، آلوده ساختن غذای آنهاست. شاید تأکید کلام وحی که فرموده است: «فلینظر الأنسان إلی طعامه؛ پس انسان به غذایی که می‌خورد نظر کند.» ناظر بر همین معنا باشد.
آنچه که به خورد جسم و جان خلق عالم داده می‌شود، سرنوشت آنان را هم رقم می‌زند به عبارت دیگر، این تأمین کنندۀ خوراک جسم و جان مردم است که سرنوشت آنها را معلوم می‌سازد. بگردید تا دریابید سرنوشت مردم و حتّی زمینه‌سازی یا سدسازی در مقابل حادثۀ شریف ظهور را چه کسی یا چه کسانی تعیین می‌کنند. این خوراک تنها «غذای جسم» را شامل نمی‌شود. خوراک جان که همان علم و معرفت است، مهم‌تر است.
رسول خدا(ص) در تقسیم علم فرمودند: «العلم علمان، علم الأبدان و علم الأدیان» علم دو گونه یا دو دسته است، علم بدن‌ها و علم ادیان؛ یعنی آنچه که مربوط به جسم می‌شود و دیگری آنچه مربوط به جان می‌شود. «خوراک جسم و جان» مردم را باید دریافت.
در حدیث دیگری می‌فرمایند: «العلم اکثر من أن یحصی فخذ من کلّ شیء أحسنه» علوم بیشتر و گسترده‌تر از این است که احصاء شود، پس وظیفۀ شماست که از هر چیزی دنبال بهترین آن باشید.
گمان می‌کنید آنچه که یهود و تابعان و یاران دانسته و ندانسته یهود در انبان جسم و جان مردم و مستضعفان سراسر جهان ریخته‌اند و همچنان نیز می‌ریزند، دلی و گوشی برای کسی باقی گذاشته که در هنگامۀ خوف و خطر مثل روز سخت عاشورا مستمع کلام امام زمان(ع) باشد؟ همراهی و رزم در میدان پیشکش!
در هنگام شادی و برخورداری و امنیّت همۀ خلق عالم شجاع و سخی و عفیف می‌نمایند.
اگر کسی یا کسانی قصد گفت‌وگوی مهدوی و انتظار دارند، لاجرم باید همۀ همّت خود را صرف تطهیر جسم و جان مردم از غذای آلوده کنند، تا گوش‌ها و دل‌ها آزاد و رها شود و مستعدّ شنیدن دعوت امام و اعلام لبّیک به ایشان.
در عصر ما، دو صنعت بزرگ «خوراک‌سازی» برای جسم و جان مردم را یهودیان در اختیار گرفته‌اند و با کنترل کامل به آن جهت می‌دهند.
اگر چیزی هم از دست آنها خارج مانده، عوامل بی‌جیره و مواجب منفعل آنها در کشورهای مستضعف‌نشین، آن همه را در مسیر و راستای خواست یهود قرار می‌دهند.
از دست‌کاری ژنتیکی دانه‌ها و موادّ غذایی که به صورت جدّی و سازمان یافته انجام می‌شود بگیرید تا حلقه‌های آخر آن یعنی فست‌فودها یا همان غذاهای آماده و….
این زنجیرۀ غذای جسم مردم است، آمیخته با چاشنی گزندۀ حرام و شبهه و ربا و… که بحث مستقلی می‌طلبد.
زنجیرۀ دوم مربوط به خوراک جان مردم است. همان که مجموعه‌ای از کمپانی‌های رؤیاساز هالیوودی، خبرگزاری‌های جهانی، شبکه‌های ماهواره‌ای، اینترنت و بالأخره، دست آخر روزنامه‌ها و نشریّات زرد و کتب ترجمه و منتشر شده، آزاد از هر امر و نهی آنها را تدارک می‌بینند.
چند سال قبل در سفری که به فرانسه داشتم، از نزدیک ناظر عملکرد سازمانی بودم که وظیفه‌اش کنترل کامل رسانه‌های شنیداری و دیداری فرانسه و پالایش برنامه‌های آنها از آثار آمریکایی بود. شبانه روز در این سازمان بزرگ توسط کارشناسان خبره و دستگاه‌های مدرن برنامه‌های کلیّۀ شبکه‌های شنیداری و دیداری کنترل می‌شد تا مبادا که آنان لحظه‌ای از قوانین و مقرّرات وضع شده دربارۀ پخش آثار آمریکایی که بسیار هم محدود کننده بود، عدول کنند. این برنامه‌ها شامل موسیقی، فیلم، خبر و… می‌شد.
در حالی که همۀ جهان از آثار غربی و اروپایی می‌نالند، فرانسوی‌ها از آثار آمریکایی و هالیوودی می‌نالند و با تمهیداتی دست به کنترل، تصفیه می‌زنند.
ساکنان کشورهای شرقی و مسلمان، محصولات کمپانی‌های رؤیاساز هالیوود و امثالهم را تنها وسیلۀ سرگرمی و تفنّن می‌شناسند از همین رو، تماشای فیلم در میان آنها تداعی کنندۀ تخمه و ساندویچ بوده، همۀ اسباب بی‌خیالی، بی‌وضعی و انفعال. درست در همین اوقات بی‌وضعی، محصولات سینمایی، کتب داستانی، موسیقی و غیره کار خود را می‌کنند.
همۀ تعاریف از بودن، زیستن و نحوۀ گذران حیات را جابه‌جا می‌کنند و تمامی نمونه‌ها و نمادهای دلخواه رؤیاسازان را جایگزین می‌سازند تا همۀ ساکنان زمین، آنچنان که آنها می‌خواهند و مطلوب خود و حافظ منافع می‌شناسند، عمل کنند. بیندیشند و در مسیر تعیین شده مشی کنند. در نقاط عطف مهم، همین آموزه‌های جایگیر شده در ناخودآگاه، کار خود را می‌کند.
همۀ اهداف و خاستگاه صلیب و صهیون را که دستگاه‌های سیاسی و نظامی دنبال نمی‌کنند. بسترساز اجزای کلیّۀ استراتژی‌های سیاسی نظامی غرب، رسانه‌های غربی‌اند. این اسباب به ظاهر فرهنگی، همۀ مستضعفان را برای راحت‌تر خورده شدن و با پای خویش به دام فرو غلطیدن مهیّا می‌سازند.
کمتر کسی از جایگاه، اهمّیت و نقش تعیین کنندۀ «فرهنگ» و فعّالیت‌های فرهنگی آگاهی کامل دارد. مدیران اجرایی، محصولات فرهنگی را به مثابۀ فرهنگ می‌گیرند. از این رو سخت بستۀ صورت محصولاتند. به همین دلیل هماره در اندیشۀ وارد ساختن این محصولات به قیمت ارزان از فروشگاه بزرگ غربی‌اند.
گاه دیگر در وقت تصمیم‌سازی نیز، همۀ همّت خود را مصروف کپی‌برداری محصولات چند رسانه‌ای غربی در صورت و محتوا می‌سازند.
گاهی نیز این عمل نابه‌خردانه را با این توجیه همراه می‌کنند که، چون مردم از موسیقی و آثار لوس‌آنجلسی استقبال می‌کنند و از بازار آزاد کالای مورد نیازشان را می‌خرند، خود با تولید مشابه این آثار بازار و ذهن مردم را تحت کنترل می‌گیریم. از همین جا «موسیقی مشابه، خوانندگان مشابه و فیلم‌های مشابه» فراوان داریم. همگی با پروانه و آرم و نشان اسلامی تولید می‌شوند و از آنجا که این آثار بسیار بد و کلیشه‌ای ساخته می‌شوند، باعث مضحکه و خنده نیز می‌شود. در جایی یا اثری با خبر شدم که «شجاع الدّین شفا» فراماسونر و سرسپردۀ دستگاه ماسونی پهلوی گفته بود که ما مأموران خود را چنان پرورده و در دستگاه کاشته‌ایم که خلاصی از دست ما و اهداف ما به این سادگی ممکن نیست. سخنی با این مضمون نقل شده بود. درست یا غلط بودن این نقل قول مهم نیست. مهم آن است که بسیاری از محصولات فرهنگی ما، ردّ و نشان این مأموران دانسته یا ندانسته را برملا می‌سازند.
انتشار عناوین بی‌شماری از کتب ضالّۀ و مضلّۀ فرق و نحله‌ها، رمان‌ها و داستان‌ها و… را که قفسه‌های کتابفروشی را مملوّ ساخته‌اند از کجا و چگونه سر بر آورده‌اند. انتشار آثاری شناخته شده از نویسندگانی چون «دون براون» که توسط چندین ناشر به طور هم زمان ترجمه و منتشر می‌شود، حاصل یک اتّفاق ساده است؟
ترجمه و دوبلۀ آخرین آثار روز سینمایی هالیوود که جملگی با جهت‌گیری خاصّ فرهنگی و حتّی سیاسی ـ اجتماعی علیه مستضعفان ساخته شده‌اند را باید بر عنوان یک سوءتفاهم شناخت؟
هر کس که اطّلاعات اندکی از رسانه، پروپاگاند و نقش حیرت‌انگیز نمادها در انتقال غیرمستقیم، امّا مؤثّر آموزه‌های مورد نظر کارگردانان و صاحبان کمپانی‌های رؤیاساز داشته باشد، به خوبی درمی‌یابد که همۀ ابتذال در صورت و سینۀ زنان هنرپیشه منحصر نمی‌شود که بتوان با چند دستگاه کامپیوتر و چند تکنسین آن را پوشش داد یا صحنه‌های مورد نظر را از میان فیلم برداشت. این سخن بس کودکانه است، اگر گفته شود، مردم این آثار را دیده‌اند یا از کنار خیابان با قیمت اندکی خریده‌اند، دیگر چه باک.
عذر بدتر از گناه که نمی‌توان آورد. از کاهلی و عدم نظارت و کنترل ماست که باز مکّارۀ فیلم و موسیقی به صحن کلیّۀ خواروبارفروشی‌های شهر و روستا کشیده شده است. سرمایه‌گزاری کلان برای بازسازی صحنه‌ها و ترجمه و دوبلۀ سریال‌های تلویزیونی آمریکایی، همچون «لاست» و… با هیچ دلیل و برهانی پذیرفته نیست. چنان که برخی شواهد حکایت از آن دارد که مقدّمات این خدمت به اهالی فرهنگ با رقمی قریب به یک‌صد میلیون تومان فراهم آمده است.
به همان سان که تمدید اعتبار مجوّز فعّالیت حمایت کنندگان شبکۀ صهیونیستی «فارسی وان» که به گزارش شبکۀ اطّلاع‌رسانی «جهان» این رقم حمایتی بالغ بر ۵۰۰ هزار دلار در ماه می‌شود، پذیرفتۀ هیچ کس نیست.
بی‌گمان «چشم‌ها را باید شست جور دیگر باید دید!»
اسماعیل شفیعی سروستانی
