اهداء ثواب نماز و قرائت قرآن به امام زمان (ع)
یکی دیگر از آداب و وظایف مؤمنان منتظر در عصر غیبت، هدیه کردن ثواب نماز یا قرائت قرآن به امام زمان علیه السلام، است. همانطور که هر یک از ما برای نشان دادن علاقه و محبت خود به دیگران، کلمات محبتآمیز بر زبان میآوریم، به دیدارشان میرویم یا به آنان هدیه میدهیم تا از دوستی و محبت متقابل آنها برخوردار شویم، با بر زبان آوردن آیات زیبای قرآن یا عبارات و آیات نماز، عشق و علاقه قلبی خویش را به مولایمان حضرت صاحب الزمان (ع) هدیه میکنیم تا از محبت و دوستی آن امام بزرگوار بیشتر بهرهمند گردیم. چنانکه نقل است در زمان امام حسن مجتبی (ع) دخترک خدمتکاری با دسته گلی خوشبو نزد امام آمد و شاخه گلی را به آن حضرت هدیه نمود. امام در مقابل این کار پاداش بزرگی به وی بخشید. سپس در مقابل نگاه متعجب اطرافیان خود فرمود: خداوند به ما دستور داده و فرموده است:
هر گاه کسی شما را ستایش کند شما باید در مقابل به ستایشی بهتر از آن یا مانند آن پاسخ دهید .
در واقع ائمه معصومین، علیهم السلام، ما از این هدیهها بینیازند، همانگونه که دریا از آنچه ابرها بر آن میبارند بینیاز است. ولی ما بینیاز نیستیم از اینکه به ایشان هدیهای تقدیم نماییم.
البته در اینکه نماز مخصوصی به عنوان هدیه به حضرت مهدی یا به یکی از ائمه اطهار، علیهمالسلام، به جای آوریم یا سورهای را به عشق آنان ختم کنیم، هیچ حد و وقت و شمارهای نیست و هر کس به مقدار محبت و تواناییاش به محبوبش هدیه تقدیم میکند و بر حسب طاقتش او را خدمت مینماید. بدون شک نماز و قرآنی که با این نیت آغاز میشود علاوه بر ثواب و پاداشی که برای صاحب آن به همراه دارد، پیوند و ارتباط انسان مومن را با امام غائبش محکمتر میکند که به وسیله آن میتواند به محبوب خویش نزدیکتر شود. چنانکه امام موسی
کاظم (ع) در فضیلت آنان که ثواب قرائت و ختم قرآن رابه پیامبر و ائمه اطهار، علیهم السلام، هدیه میکنند، فرمودهاند:
پاداش آنان این است که در روز قیامت با ما اهلبیت خواهند بود.
همچنین یکی از معصومین، علیهم السلام، روایت است که فرمودهاند:
هر کس ثواب نماز خود (چه واجب و چه مستجب) را برای رسول خدا و امیر المؤمنین و امامان بعد از آن حضرت، علیهم السلام، قرار دهد خداوند ثواب نمازش را آنقدر افزایش میدهد که از شمارش آن نفس قطع میگردد و پیش از آنکه روحش از بدنش برآید به او گفته میشود: هدیه تو به ما رسید پس امروز، روز پاداش و تلافی کردن (نیکیهای) توست. دلت خوش و چشمت روشن باد به آنچه خداوند برایت مهیّا فرموده و گوارایت باد آنچه که به آن رسیدهای.
پی نوشت :
– سوره نساء، آیه 86
مآخذ:
1. موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج 2، صص 379ـ۳۷۳
2. اکبری، محمود، برگهای زرین (داستانهایی از سیره ائمه معصومین)، ص 128
موعود جوان شماره 19