خدمت کردن و یاری رساندن به امام زمان، علیهالسلام
در وجود مقدس حضرت ولی عصر، علیهالسلام، اموری جمع است که هر کدام به تنهایی ما را بر آن میدارد که از یاری رساندن به امام و اطاعت از آن بزرگوار یک لحظه هم کوتاهی نکنیم. حضرت مهدی، علیهالسلام، حق ولایت و جانشینی از جانب خدا و رسول او بر گردن ما دارد، حق ولینعمت و واسطه نعمت بودن، حق معلمی بزرگ و عالمی هدایتگر، حق پدری مهربان و دلسوز… و حق تمام نعمتهای ظاهری و باطنی که به برکت وجود آن عزیز از آن برخورداریم و شکر و سپاسش بر ما لازم است و تلاش در جهت یاری رساندن به آن حضرت یکی از راههای ادای این حق بزرگ و شکر این نعمت گرانقدر است. امام صادق، علیهالسلام، در بین انواع عبادت آن را ترجیح داده و فرمودهاند:
اگر دوران او را دریابم تمام مدت زندگانیام او را خدمت خواهم کرد.
منظور از یاری کردن امام، اقدام کردن و همکاری نمودن در هر کاری است که مورد نظر آن بزرگوار باشد، لذا چگونگی این یاری کردن بر حسب زمانها و مکانهای مختلف، تفاوت میکند:
یاری کردن در دوران غیبتش به گونهای خاص انجام میشود و گاه با برپایی مجالسی برای یادآوری نام و یاد او. گاهی به جهاد کردن در رکاب او و زمانی به دعا کردن برای تعجیل در فرج و ظهورش. گاه با یاری دوستان و محبان و شیعیانش و گاهی با تألیف و نشر کتابها و…
ای مردم اگر شما از یاری کردن حق از پای نمینشستید و در کنار زدن باطل سستی نمیکردید، آنانکه بر شما نیرو یافتند، قوت نمیگرفتند ولی شما همچون بنیاسرائیل راه را گم کردید و به جانم سوگند که بعد از من سرگردانی شما چندین برابر خواهد شد از جهت اینکه حق را پشت سر نهادید و به بیگانگان پیوستید.
یاوران مهدی چنانکه در احادیث و روایات آمده است برادران پیغمبر خدا، صلّیاللهعلیهوآله، و گرامیترین افراد امت او در قیامتند. آنها برترین افراد در هر زمانند. یقین آنها، قوی، ایمانشان، شگفتانگیز و صبرشان، عظیم است و ثواب عبادتهایشان چند برابر میشود. به خاطر آنها بلایا رفع میشود و آسمان باران رحمتش را میبارد و اینها فقط گوشهای از فضایل و برتریهای یاوران و خدمتگزاران واقعی مولایمان حضرت صاحبالزمان، علیهالسلام، است.
پس چه شایسته است که در اطاعت و خدمت به آن حضرت تلاش کنیم و بر تلاش و یاری خود دوام بخشیم و یاد آن عزیز را با طولانی شدن مدت آن فراموش نکنیم و از خدا بخواهیم تا ما را از یاوران واقعی حضرت مهدی، علیهالسلام، قرار دهد.
پینوشتها:
1. بحارالانوار، ج51، ص148.
2. نهجالبلاغه، ترجمه و شرح فیضالاسلام، خطبه 165.
مأخذ:
موسوی اصفهانی، سیدمحمدتقی، مکیالالمکارم، ج2، صص 323-309 و ۴۳۸.
موعود جوان شماره 17