موعود پایگاه اینترنتی موعود
فرصت بازگشت و توبه و اطاعت و نشان دادن خود به خالق آسمان و زمین در ماه مبارک رمضان هر روز دارد می‌گذرد و تمام می‌شود که خدایی که محمد صلی الله علیه و آله را به پیامبری مبعوث نمود دستور روزه داری ماه مبارک را به او و به تمامی مسلمانان داده است.
دنیا و تمام مظاهر و زیبایی های آن برای یک عده عامل دوری آنها از معنویت و انسانیت و خدا پرستی و در یک جمله عامل دوری آنها از خودشان است که خدا پرستی به اذعان بسیاری از دانشمندان و بزرگان در تمام این کره خاکی در نهاد و جبلت آدمی نهاده شده است اما امان از خواب و غفلتی که سبب آن غرق شدن در دنیا و لذات زود گذر آن است.
اما همین آدمی‌که امروز متاسفانه در ملا عام همراه با غفلت و قباحت،روزه خواری می‌کند وقتی که در زندگی به بن بست برخورد می‌کند و مشکلی حاد دریای زندگی او را متلاطم می نماید،آنجا که دیگر هیچ بشری نمی تواند او را یاری کند،ندایی از درونش به او می‌گوید که : خدا هست، خالق من و تمام جهان هست که همه کار از او می آید و در آن هنگام با توجه و التجا دست به دامن خدایی می‌شود که سالها نزدیک او بوده و این شخص کاری با او نداشته است؛ آیه ای از قرآن به زیبایی به این جنبه از وجود انسان می پردازد و می فرماید:
فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ (٦٥)لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ وَلِیَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ (٦٦)
این افراد هنگامی‌که سوار بر کشتی زندگی،حیاتشان با امواج خطرات به تلاطم می افتد خدا را مخلصانه می خوانند وزمانی که خدا آنها را ( دستگیری می‌کند و ) به ساحل نجات می رساند باز مشرک می‌شوند.تابه نعمتهایی که مابه آنها داده ایم کفران ورزند و تا مدتی بهرمند باشند، اما به زودی خواهند دانست.
سوره مبارکه عنکبوت آیه ۶۵و۶۶
همه عقل های بیدار و فطرت های آگاه گواهی می دهند که این عالم بدون هیچ دلیل و خالقی و بی هدف به وجود نیامده است و حتما مقصد و مقصودی خواهد داشت همانجا که روز “حسرت” برای بسیاری از انسانها نام گرفته است اما برای عده ای که سختی چند روزه دنیا را همراه با اطاعت خداوند عاقلانه و عاشقانه تحمل کرده‌اند روز شادی و فرح جاودانی فرا رسیده است آنجا که پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند:
“لِلصّائمِ فَرحَتانِ، حینَ یُفْطِرُ و حینَ یَلْقى ربَّهُ” ( کنزالعمال، ج ۸، ص ۴۴۸ حدیث ۲۳۵۹۳)
«براى شخص روزه دار دو شادى است، یکى هنگامى که افطار مى کند و دیگرى هنگامى که پروردگارش را ملاقات کند»
اما همان روز برای روزه خواران به شهادت قرآن کریم روزِ خواری خواهد بود آنجا که فریاد واحسرتای کسی که دستورات الهی را به مسخره و مزحکه و بازی می‌گیرد گوش عالمی را کر خواهد نمود که می‌گوید رب ارجعون لعلی اعمل صالحا!۱ خدایا فرصتی ده تا جبران مافات کنم! و جواب می آید که کلا!! هرگز…
-۱سور مؤمنون آیه ۹۹
حسین ابراهیمی
