طالب الرفاعی یکی از بنیانگذاران برجسته حزب الدعوه اسلامی عراق روز جمعه گذشته در گفت و گو با ترکی الدخیل مجری برنامه “اضاءات” در تلویزیون العربیه گفت:” من بر جنازه شاه نماز خواندم و از این اقدام خود نیز پشیمان نیستم.”
وی ضمن ابراز مخالفت با اسلام سیاسی که در حال حاضر در برخی از کشورهای منطقه به قدرت رسیده است، گفت:” اسلام سیاسی باعث شده که گروه های اسلامیکه روزگاری هدف اصلی آنها ارشاد و آگاه سازی جامعه بود، امروزه همچون انسان تشنه ای که به دنبال آب میگردند، کاملا شیفته رسیدن به قدرت شدهاند.”
الرفاعی گفت:”با اینکه من از موسسین اصلی حزب الدعوه هستم، اما اکنون به عملکرد این حزب و آزمندی برخی از اعضای آن برای مسلط شدن و رسیده به اریکه قدرت اعتراض دارم.”
وی اظهار داشت:”من در سن ۲۰ سالگی مبارزه را در کنار محمد باقر صدر آغاز کردم و به نظر من مهمترین عامل و انگیزه برای تاسیس گروه های اسلامی در آن زمان واکنشی بود که این احزاب در برابر احزاب کمونیستی در کشورهای اسلامی از خود نشان می دادند.”
الرفاعی افزود:” در گفتمان اسلام سیاسی رابطه ای ناگسستنی میان اسلام سیاسی شیعی واسلام سیاسی سنی وجود دارد و حزب الدعوه از نظر ساختار سیاسی تحت تاثیر مستقیم اخوان المسلمین بوده است.”
وی در را بطه با همسویی این احزاب در گذشته گفت: این دو حزب تا قبل از اینکه به قدرت برسند رابطه ای بسیار نزدیک داشتند، تا جایی که اخوان المسلمین عراق به من پیشنهاد رهبری حزب اسلامی عراق دادند”.
سید محمد الرفاعی سپس به تغییراتی که در دیدگاه های مذهب تشیعه در طی تاریخ بوجود آمده اشاره کرد و افزود:”متاسفانه (!) مرجعیت شیعه به طور انحصاری زیر سلطه فارس ها در آمده و از زمان آیت الله کاشف الغطاء تاکنون مراجع همه مراجع فارس بودهاند. با اینکه مراجع عرب وجود داشتهاند که از نظر علمی از سطح بالاتری برخوردار بودند اما دخالت “بازار” و عامل کمک های مالی دولت های ایران، مذهب تشیع را به مذهبی انحصاری تبدیل کرده است. من امیدوارم این مذهب روزی از این حالت خارج شود”.
اظهارات سید محمد الرفاعی در شبکه وهابی العربیه و تقسیم بندی مرجعیت شیعه به فارس و عرب از عمق تفکر ناسیونالیستی عربی وی پرده بر میدارد این در حالیست که در زمان زعامت مرحوم آیت الله حکیم از مراجع اعلای شیعیان در نجف اشرف بسیاری از مردم و بخصوص بازاریان شیعه در ایران از مقلدین این مرجع بزرگ بوده و این اظهارات بسیار باعث تاسف و تاثر است .