امریکا و انگلیس درسال ۲۰۰۳ با نقض آشکار قوانین بینالملل و به بهانه یافتن تسلیحات کشتار جمعی به عراق حمله کردند. واشنگتن و لندن، صدام حسین دیکتاتور سابق عراق را به انباشت تسلیحات کشتار جمعی متهم کرده بودند، ادعایی که هیچگاه واقعیت آن اثبات نشد.
در دسامبر ۲۰۱۲ میلادی، دزموند توتو برنده جایزه صلح نوبل از آفریقای جنوبی، محاکمه بوش و بلر را در دادگاه بین المللی لاهه خواستار شد.
دزموند توتو گفت: « بی اخلاقی امریکا و تصمیم انگلیس در تجاوز به عراق در سال ۲۰۰۳ میلادی بر اساس دروغی مبنی بر اینکه عراق دارای تسلیحات کشتار جمعی است، جهان را بیش از هر کشمکش دیگری در تاریخ بی ثبات و دو قطبی کرده است.»
توتو افزود: « رهبران وقت امریکا و انگلیس به جای شناخت پیچیدگیها و مسایل جهان، زمینه را برا ی رفتارهای قلدرمابانه فراهم و ما را از هم دورتر کردند.»
بر اساس برآوردها، از زمان تهاجم امریکا به عراق و در نتیجه اشغال این کشور در سال ۲۰۰۳ میلادی، بیش از یک میلیون عراقی کشته شدهاند.
پرس تی وی در این باره با مایک پریسنر، کهنه سرباز امریکایی جنگ عراق از لس آنجلس گفت و گویی انجام داده است که برگردان آن را در زیر میخوانید:
پرس تی و ی: این موضوع، ابراز تردیدهای جدی را درباره میراث جنگ عراق موجب شده است. قریب به یک دهه از جنگ گذشته و نه تنها صلحی برقرار نشده بلکه چیزی را به جز مرگ و ویرانی بیشتر شاهد نبودهایم.
پریسنر: بله، کاملا درست میگویید، چیزی که در عراق شاهد آن هستیم بخشی از میراث جنگ امریکا است و این چیزی است که قبل از این جنگ در عراق وجود نداشته است.
زمانی که من در چارچوب بخشی از تهاجم غیر قانونی امریکا و اشغال عراق در مارس ۲۰۰۳ میلادی به این کشور اعزام شدم، این نوع خشونت و برادر کشی و درگیری قومی در این کشور وجود نداشت.
اختلافی میان شیعه و سنی و خشونت قومی وجود نداشت. شبه نظامیان از مذاهب مختلف که با یکدیگر بجنگند و همدیگر را بمباران کنند و مسایلی از این قبیل وجود نداشتند. عراق به سیاست احترام به تمامی مذاهب و همزیستی مسالمت آمیز پایبند بود.
اما استراتژی امریکا برای سلطه به عراق، از زمانی آغاز شد که اشغال آغاز شد و آشکار شد که مردم عراق مخالف آن هستند که کشورشان از سوی امریکا اشغال شود امریکایی که کشور آنها را بمباران و پیشتر آنها را ده سال تحریم کرده بود. امریکا استراتژی را طراحی کرده بود تا مقاومت اتحاد ملی عراق را در برابر اشغال، ارزیابی کند.
بنابر این، به عنوان بخشی از استراتژی امریکا برای سلطه برعراق، استراتژی ویرانی بافت اجتماعی عراق، ایجاد نزاع قومی، تامین مالی گروهها با هدف درگیری با یکدیگر، حمایت از گروههای خاص در دولت و گماردن آنها در مناصب دولتی آغاز شد، تشکیل دولتی با خط و خطوط قومی، نقض قوانین بین المللی است.
چیزی را که امروز در عراق شاهد هستیم دقیقا همان چیزی است که دولت امریکا برنامه ریزی کرده بود. این تنها راهی بود که آنها برای شکست مقاومت برنامه ریزی کرده بودند و امکان اجرای برنامههای واشنگتن را برای اشغال و سلطه بر عراق فراهم می آورد.
پرس تی وی: خوب نظرتان درباره موضع امریکا چیست؟ آنها میگویند که امنیت در دست عراقیهاست و اصولا آنها باید این مسئولیت را برعهده بگیرند و امنیت کشورشان را حفظ کنند.
پریسنر: بله، استراتژی کلی پشت پرده برنامه به اصطلاح خروج نیروهای امریکایی از عراق درحقیقت حفظ پایگاههایش با هدف حفاظت ازمنافع دولت امریکا و عمدتا کنترل این کشور بر ذخایرعراق و تقسیم نفت آن در میان شرکتهای مختلف امریکایی و انگلیسی و همچنین فرانسه و آلمان بود.
دولت و نیروهای عراق امروز هستند تا وضعیت موجود را حفظ کنند، دولت جدیدی را که امریکا احساس کرد شایسته است تا رهبری را به آن واگذار کند.
بله، کاخ سفید میخواهد بگوید که اوضاع امنیتی در عراق رو به وخامت است. اوضاع امنیتی از نظر سیاستمدران در واشنگتن با امنیتی که مردم عراق میخواهند، بسیار متفاوت است.
امنیت در واشنگتن به این معناست که منافع این کشور، پایگاههای امریکا و قراردادهای امریکا حفظ شود. و اگر هرچیزی این موارد را تهدید کند، آنها از دولت عراق خواهند خواست تا آن را با خشونت پاسخ دهد، مردم را شکنجه و دولتها را مورد حمله قرار دهد.
و باید یادآور شویم که آیا نیروهای عراقی ازعهده تکلیفی که امریکا به آنها محول کرده برآیند- به خاطر داریم که باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا خود در سخنانی در مراسم پایان جنگ عراق گفت، بدیهی است که مسئولیت ما در عراق پایان نیافته است.
و ما پیشرفت این مسایل را درعراق شاهد هستیم. و تردیدی نیست که دولت و ارتش امریکا اگر مسایل مطابق با خواسته آنها پیش نرود بار دیگر در این کشور مداخله خواهند کرد.