ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی که بود

ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی، مشهور به «نوبختی»، «روحی» و گاهی «قمی»، در قرن سوم هجری به دنیا آمد و بیست و یک سال نائب سوم حضرت حجت بن الحسن مهدی ” عجل‏الله تعالی فرجه‏الشریف “بوده است.

خاندان نوبختی
نوبختیان از خاندان‏هاى اصیل ایرانى بوده و همواره همنشین و همراه خلفای عباسی بودند. ایشان در اثر قدرت سیاسى، توان اقتصادى و شایستگى‌هاى علمى، پایگاه اجتماعى مناسبى داشتند که با تکیه بر آن، در پیش‏برد تفکّر شیعى و حمایت از شیعیان نقش اساسى داشته‏اند.

نایب سوم
در سال ۳۰۵ قمری پس از وفات محمد بن عثمان و توسط خود او به طور رسمی‌به عنوان نایب امام زمان(عج) معرفی شد. حسین مردی مورد اطمینان و مورد احترام تمام فرقه‏های اسلام بود. چنانچه از محمد بن عثمان نقل شده است در جواب شیعیانی که از او سؤال کردند بعد از ایشان چه کسی نائب حضرت حجت خواهد بود، پاسخ داده است: «ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی جانشین من خواهد بود، او نماینده بقیه الله و رابط بین شما و آن حضرت خواهد بود. او وکیل و مورد اطمینان است و از هر جهتی امین است در کارهایتان به او مراجعه نمائید و در گرفتاری‏هایتان به او اعتماد کنید، من مأمور بودم که این مسئله را به شما ابلاغ کنم که کردم…».

حبس نائب امام زمان (عج)
حسین‏ بن روح نوبختى پنج سال از عمر بابرکت خود در زمان نیابت خاص حضرت حجت ـ عجل ‏الله تعالی فرجه‏الشریف ـ یعنی از سال ۳۱۲ تا ۳۱۷ قمری را در زندان «مقتدر» خلیفه عباسى، به سر برده است.
در طول بیست و پنج سال خلافت مقتدر، دوازده وزیر انتخاب شدند که بعضى دو یا سه بار به وزارت رسیدند. در این سال‏ها، مصادره‏ اموال به قدرى رایج بود که ابوالحسن‏ بن فرات، که سه بار وزارت مقتدر را به عهده داشت، دیوان مخصوصى براى درآمدهاى مصادره‏اى ایجاد کرد و پذیرفت که از این اموال، روزانه، مبلغى به خلیفه و مادر و فرزندانش بپردازد. در این زمان، مقام وزارت به کسى داده مى‏شد که قبول مى‏کرد نیاز مالى حکومت را برآورد. علت دستگیری حسین بن روح نیز همین امر بود که ایشان قبول نکرد وجوهات شیعیان را به دیوان حکومتی بدهد. به همین دلیل توسط مقتدر عباسی حاضر شد حدود پنج سال به زندان برود.

زندگی مخفی
حسین ‏بن روح پس از انتصاب به نیابت خاص امام ـ عجل ‏الله تعالی فرجه‏ الشریف ـ مجبور شد مخفى شود. در طول دوران اختفاى وى شلمغانى، رابط او با مردم بود. ولى شلمغانى مدتى بعد به افکار حلولى و غلو گرایش یافت و در نتیجه حسین ‏بن روح او را از مقامش بر کنار کرد.

وفات
حسین بن روح نوبختی در ۱۸ شعبان سال ۳۲۶ هجری قمری از دنیا رفت. قبر این شخصیت بزرگوار در محله‌ نوبختیه در بازار عطاران یا شورجه بغداد می‏باشد که هم‏اکنون زیارتگاه شیعیان مشتاق حضرت حجت بن الحسن العسکری” عجل‏الله تعالی فرجه‏الشریف ” است.
…………….
منابع تحقیق:
خاندان نوبختی، عباس اقبال، تهران، انتشارات ظهوری.
آخرین امید، داود الهامی، قم، مکتب اسلام.
تاریخ اسلام، شماره سیزدهم.