موعود پایگاه اینترنتی موعود
یامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
در آخرالزّمان صاحب مال، بزرگ شناخته می‌شود.۱ و مردم آن زمان اموال خود را در غیر طاعت خداوند بسیار خرج می‌کنند و در طاعت خداوند از اندک هم دریغ می ورزند و مال های عظیم خرج می‌شود در چیزهایی که مورد غضب خداوند می‌باشد.۲
در آن زمان غنی و ثروتمند(از چیزی) نمی ترسد مگر از فقر و تهی دستی؛ به گونه ای که در روز جمعه نیازمندی میان دو نماز از مردم درخواست کمک می‌کند و کسی در کف دست فقیر چیزی نمی‌گذارد.۳
در آن زمان شخصی که مال زیادی دارد، از آن وقتی که مالک آن شده است زکات آن را نپرداخته است.۴
در آن زمان مال به دست کسی می افتد که شایستگی آن را ندارد.۵
امیرالمؤمنین علیه السّلام می فرمایند: بر مردم، زمانی فرا می رسد که در آن زمان شخص ثروتمند و توانگر، آنچه که از مال و دارایی، در دست خود دارد بر دندان می‌گیرد (یعنی بخل ورزیده و در راه خدا انفاق نمی‌کند) در حالی که خداوند عزّوجل در قرآن کریم می فرماید: «ولا تَنسوا الفَضل بینَکم»۶ فضل و احسان را در میان خود فراموش نکنید.۷
منبع:
۱. مهدی منتظر، ص ۱۴۳.
۲. الملاحم طاوویی، ح۵، ص ۴۲ از بحار الانوار، ج۱۳، ص ۱۶۸.
۳. نوائب الدهور، ح۱، ص ۱۸۳.
۴. بحار، ج۱۳، ص ۱۶۸.
۵. الملاحم، ح۳، ص ۲۳.
۶. سوره بقره(۲)/ آیه ۲۳۷.
۷. نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره ۴۶۸.
۸. نشانه های ظهور، ص ۶۸و۶۹.
