موعود پایگاه اینترنتی موعود
شاید این موضوع ذهن شما را هم درگیر کرده باشد، که چرا هر وقت در تلویزیون و رادیو اخباری از کشور عراق به گوشمان می خورد، خبر، از درگیری و ناآرامی و کشمکش حکایت دارد. بهتر است بدانید، یکی از سرزمین هایی که در آخرالزمان درگیر خواهد بود، عراق است.
در بررسی ویژگی ها و اهمیت سرزمین عراق، ذکر روایات ائمه اطهار(ع) از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در این مطلب، سعی شده است، روایاتی مه درباره این سرزمین و خصوصاً ارتباط آن با واقعه شریف ظهور است، بیان شود.
امام سجاد(ع) در این باره فرمودند:
زمانی که نجف شما، از سیل و باران پر شود و آتش مخصوص در حجاز و مَدَر ظاهر گردد و ترک تاتار بر بغداد مالک شود، پس ظهور قائم منتظر را انتظار بکشید.
مولف کتاب «نوائب الدهور» می‌گوید:
از این حدیث کوچک سه نشانه بزرگ که برای ظهور شمرده شده، قابل بررسی است:
۱. پر شدن نجف از سیل و باران چنان که در احادیث دیگر نیز بیان می‌شود و این علامت در همان سال است که حضرت قیام می‌کند. در اثر باریدن ۲۴ باران پی در پی زمین پاک و شسته می‌شود و در همان سال در اثر طغیان سیل، آب فرات شکافته شده و آب به پای خود در نجف جریان پیدا کند.
۲. ظاهر شدن آتشی در حجاز و مَدَر، که آن قریه ای است از قرای یمن که ۲۰ مایل تا شهر صنعا فاصله دارد.
۳. اشغال عراق توسط ترکان و هجوم آوردن آنها به بغداد و این ماجرا تقریباً در سال قبل از ظهور است و اشغال بغداد به دست آنها با اشغال آن توسط مغول ها تفاوت دارد. چنان که معلوم است، چندین مرتبه ترک باید به عراق حمله کند.
از ظاهر بعضی از اخبار تا ۳ مرتبه به حمله آنها اشاره شده؛ بلکه نقل شده که یکی از آنها داستان هلاکو بوده، دیگری هجوم آل عثمان جوق و غلبه عثمانی ها و در اخبار نبوی هم داریم: برای ترک سه مرتبه خروج است و آخرین آنها اتصال دارد به خروج سفیانی و قیام قائم(ع).
ورود حضرت مهدی(ع) به کوفه
ابوالجارود از حضرت باقر(ع) روایت کرده:
قائم هرگاه خروج کند، به طرف کوفه می رود، از کوفه بیش از ده هزار نفر بیرون می آیند. این جماعت، خود را بتریه معرفی می‌کنند و به حضرت قائم می‌گویند: از همان جایی که آمده ای بازگرد و ما به بنی فاطمه نیازی نداریم، حضرت به طرف آنان شمشیر می‌کشد و همه را می‌کشد. پس از این وارد کوفه می‌شود، منافقان را نابود می سازد، خانه های ظالمان را خراب می‌کند و مخالفان را که با او در حال جنگ هستند، همه را نابود می نماید تا آنگاه که خداوند از وی رضایت حاصل کند.
و سعد از امام صادق(ع) روایت کرده که ایشان فرمودند:
در سال فتح و فرج، شط فرات طغیان کند، به حدی که داخل کوچه های کوفه شود.
و هم چنین می فرمایند:
برای فرزندان فلان(بنی عباس) نزد مسجد شما، یعنی مسجد کوفه در روز جمعه حادثه و داستانی است و از باب فیل تا باب صابونی ها چهار هزار نفر کشته شوند. پس این راه را بپایید و از آن دور شوید و در آن روز حال کسی بهتر است که به سوی در انصار رود.
ترسی عمومی در عراق
هم چنین منذ جوزی نیز از امام صادق(ع) روایت می‌کند:
مردم پیش از قیام حضرت قائم(ع)(به وسیله آنچه در زیر گفته شود) از معصیت دست کشند؛ به آتشی که در آسمان پدید آید، به قرمزی ای که صفحه آسمان را فراگیرد و به فرو رفتن زمینی در بغداد و زمینی در بصره و به خونریزی و خرابی خانه ها و نابودی مردم آنجا و مردم عراق گرفتار ترسی عمومی می‌شوند، به طوری که آرام نداشته باشند.
خروج خوارج آل ابوسفیان
در روایت مفصلی از حضرت صادق(ع) آمده که فرمودند:
اینها واقع نخواهد شد، مگر اینکه یکی از خوارج آل ابوسفیان خروج کند و به مدت حمل یک زن که نه ماه باشد، سلطنت نماید و این واقعه روی نمی دهد، مگر اینکه شخصی از اولاد شیخ خروج کند و همه جا را گردش نماید تا در زمین نجف به قتل رسد. به خدا قسم مثل اینکه من هم اکنون نیزه ها و شمشیرها و بار و بنه آنها را می‌بینم که در روز یکشنبه در کنار دیواری از دیوارهای نجف فرود می آیند و در روز چهارشنبه آن به شهادت می رسد.
در مطلب بعدی به ظهور حضرت مهدی(ع) و شرایط آن می پردازیم.
منبع: دانشستان سرزمین های درگیر، به کوشش اسماعیل شفیعی سروستانی، موعود عصر(عج)
