به اتفاق علمای شیعه در این روز هنگام فجر روز جمعه در مکه معظمه ولادت با سعادت حضرت سیدالانبیا محمد مصطفی (صلی الله علیه وآله) واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت انوشیروان عادل مقارن بود و در آن سال اصحاب فیل هلاک شدند.
نام آن حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) و کنیه ایشان ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبدالله و نام مادر آن حضرت آمنه بنت وهب است.(۱)
هنگام ولادت نور از پیشانی آن حضرت لامع بود و بوی مشک از ایشان ساطع میگشت. نوری در آن شب از طرف حجاز ساطع شد و در تمام عالم منتشر گردید. تخت پادشاهان سرنگون شد و همه آنان در آن روز لال بودند و نمی تواستند سخن بگویند.
در روز ولادت آن حضرت هر بتی که در هر جای عالم بود به رو در افتاد و چهارده کنگره از ایوان کسری فرو ریخت. دریاچه ساوه که آن را می پرستیدند خشک و بدل به نمکزار شد. در وادی ساوه که سالها بود کسی آب در آن ندیده بود آب جاری شد. آتشکده فارس که هزار سال خاموش نشده بود در شب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم کاهنان و سحر ساحران باطل گردید، و طاق کسری از میان به دو نیم شد که تا امروز نمایان است.
هنگام ولادت آن حضرت این ندا از آسمان شنیده شد: «جاءَالحق وزهق الباطل اِنّ الباطلَ کان زهوقاً»(۲)
۲- ولادت امام صادق(علیه السلام)
در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری ولادت باسعادت امام جعفرصادق(علیه السلام) در مدینه منوره اتفاق افتاده است.(۳)
نام مبارک آن حضرت جعفر و کنیه شریفش ابوعبدالله و لقب نورانی حضرت صادق (علیه السلام) است. پدر بزرگوارش امام محمد باقر (علیه السلام) و مادر گرامی آن حضرت جناب ام فروه است. در شمایل آن حضرت گفتهاند: آن حضرت میانه قد و افروخته رو و سفید بدن و کشیده بینی و موهای ایشان سیاه ومجعد وبرگونه شان خال سیاهی بود.
منابع:
۱- اعلام الوری: ج ۱ ص ۴۳-۴۵. کشف الغمه: ج ۱ ص ۱۵.
۲- سوره اسرا: آیه ۸۱. بحارالانوار: ج ۱۵ ص ۲۷۴.
۳- بحارالانوار: ج ۴۷ ص ۱-۶.ج ۹۵ ص۱۹۴