علی (ع)، در قرآن: رستگاران!

هر چند این روزها، معنی رستگاری عوض شده است، امّا هنوز هم، واژه ی «رستگاری»، موجی از انرژی مثبت و سعادت بخشی و پیروزی به انسان منتقل می‌کند و به عبارتی «خوشبختی» را به یاد انسان می آورد. خوشبختی هر چه می خواهد باشد؛ چه ثروت، چه احترام؛ چه قدرت و جایگاه اجتماعی بالا و چه لبخند رضایت خداوند باشد، در قله و رأس خوشبختی، نام کسی همیشه قرین رستگاری بوده است: حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام).

می‌گویید نه؟ هر چند در زمان امیرالمؤمنین (ع) انسانها ستمگر بسیاری به ساخت ایشان بی احترامی‌کرده و شأن بالایشان را در نظر نگرفتند، ولی امروزی که این مطلب را می خوانیم، می‌بینیم که هر داور منصف و عالم حقیقت بینی، بر شأن والا و شخصیت استثنایی حضرت علی (ع)، صحه می‌گذارد.

البته ثروت و قدرت و تمامی منابع دنیوی و اخروی که در اختیار معصومین (علیهم السلام) بود و آنچه که شاید محل بحث بسیاری از عالمان باشد، حق بودن حضرت علی (ع)، نزد خداوند است.

خدای متعال در سوره ی بقره می فرماید: «أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» (۱) (آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند.)

رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «على‏ با حق است و حق با على است و او امام و خلیفه بعد از من است. پس هر که به او تمسّک جوید رستگار است و نجات یابد، و هر که او را واگذارد گمراه شده و درافتاده است…» (۲)

در همین راستا، روزی سلمان فارسی به حضرت علی(ع)، گفت: «اى ابو الحسن کمتر مى‏شد که من و تو نزد پیامبر خدا بودیم مگر اینکه پیامبر مى‏ فرمود: اى سلمان او و گروه او همان رستگاران در روز قیامت هستند.» (۳)

حضرت امیرالمؤمنین (ع) نیز نقل می‌کنند که روزی رسول خدا (ص) فرمودند: «اى ابو الحسن، امت موسى هفتاد و یک فرقه شدند که یک فرقه رستگار و دیگران در آتش اند. امت عیسى هفتاد و دو گروه شدند که یکى نجات مى ‏یابد و دیگران هلاک مى‏ شوند و بزودى امت من هفتاد و سه فرقه خواهند شد که یک فرقه رستگار و دیگران در آتش خواهند بود.» حضرت علی (ع) پرسیدند: «اى رسول خدا کدام گروه نجات مى ‏یابند؟» فرمودند: کسانى که به عقاید تو و یارانت دست یازند و چنگ زنند.» (۴)

در این باره، احادیث بسیاری در کتب حدیثی ما آمده است. امّا همین مقدار کفایت می‌کند که بفهمیم نه تنها حضرت علی (ع) در قله ی سعادت و رستگاری اند، بلکه به واسطه ی ایشان، مؤمنان و شیعیان ایشان نیز، به سعادت می رسند. ان شاء الله.

پی نوشت:
۱. بقره: ۵
۲. علامه بحرانی، الإنصاف فی النص على الأئمه الإثنی عشرعلیهم السلام / ترجمه رسولى محلاتى؛ فارسى؛ ص۳۳۱؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۳/۵؛ تولید موسسه نور
۳. حسکانی، سیماى امام على علیه السلام در قرآن / ترجمه شواهد التنزیل، ص: ۳۹؛ با استفاده از همان.
۴. نهج الحق و کشف الصدق / ترجمه کهنسال؛ ص۳۴۳؛ با استفاده از همان.

 

همچنین ببینید

از شیراز تا حیفا

«از شیراز تا حیفا»روایتی از بنیاد و تاریخ فرقه بابیه

«از شیراز تا حیفا» نقدی عالمانه و روایتی منصفانه از چگونگی شکل‌گیری فرقه بابیه و …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *