حوادث و رخدادها

شش ماه به ظهور ۹

نداهای‌ سه‌گانه‌
سه‌ ندای‌ آسمانی‌ را همه‌ در ماه‌ رجب‌ می‌شنوند:
ندای‌ اول‌: ألا لعنه‌ الله علی‌ القوم‌ الظالمین‌؛ بدانید لعنت‌ خدا شامل‌ حال‌ جمعیت‌ ظالم‌ و ستمکار می‌شود.
ندای‌ دوم‌: یا معاشرالمؤمنین‌ أزفه‌ الآزفه‌؛ ای‌ گروه‌ مؤمنان‌! قیامت‌ (ظهور) نزدیک‌ شده‌ است‌.

ندای‌ سوم‌: بدن‌ آشکار و نمایانی‌ ندا می‌دهد:
ألا إن‌ الله بعث‌ مهدی‌ آل‌ محمد(ص‌) للقضاء علی‌الظالمین‌؛ بدانید که‌ خداوند مهدی‌ آل‌ محمد(ص‌) را برای‌ اجرای‌ قضای‌ خود بر ستمکاران‌ برانگیخت‌ و فرستاد.

امام‌ رضا(ع‌) طی‌ حدیثی‌ طولانی‌ فرمودند:
ندایی‌ می‌آید که‌ هر دور و نزدیکی‌ آن‌ را می‌شنود؛ برای‌ مؤمنان‌ رحمت‌ و برای‌ کافران‌ عذاب‌ است‌.
حسن‌ بن‌ محبوب‌ که‌ راوی‌ است‌، می‌گوید: به‌ حضرت‌ عرض‌ کردم‌: پدر و مادرم‌ به‌ فدایتان‌ آن‌ ندا چیست‌؟
فرمودند:
سه‌ ندا در رجب‌ خواهد بود. اولین‌ آنها چنین‌ است‌: بدانید که‌ لعنت‌ خدا شامل‌ ستمکاران‌ است‌ و دومین‌ آنها: ای‌ گروه‌ مؤمنین‌ قیامت‌ (ظهور) نزدیک‌ شده‌ است‌ و سومین‌ بدنی‌ آشکارا در قرص‌ خورشید، مشاهده‌ می‌شود که‌ ندا در می‌دهد که‌ خداوند فلان‌ بن‌ فلان‌ را برای‌ هلاک‌ و نابودی‌ ستمکاران‌ برانگیخته‌ است‌ و در این‌ زمان‌ فرج‌ و گشایش‌ مؤمنین‌ خواهد آمد و خداوند سینه‌هایشان‌ را شفا داده‌ و سختی‌ و غم‌ و غصه‌ را از قلب‌هایشان‌ می‌زداید. ۱

قریب‌ به‌ این‌ مضمون‌ از امام‌ باقر(ع‌) نقل‌ شده‌ است‌ که‌ فرموده‌اند:
خداوند تبارک‌ و تعالی‌ با پدید آوردن‌ این‌ آیات‌، انکارکنندگان‌ را مبهوت‌ و متحیر خواهد کرد.
و امام‌ صادق‌(ع‌) چنین‌ می‌فرمایند که‌:
سالی‌ که‌ در آن‌ صیحه‌ آسمانی‌ واقع‌ می‌شود پیش‌ از آن‌ آیه‌ای‌ در رجب‌ خواهد بود.
از ایشان‌ پرسیدند: آن‌ آیه‌ چیست‌؟
فرمودند: چهره‌ای‌ که‌ در ماه‌ نمایان‌ می‌شود و دستی‌ که‌ آشکارا اشاره‌ می‌کند و ندایی‌ که‌ از آسمان‌ هر کس‌ آن‌ را به‌ زبان‌ خویش‌ می‌شنود. ۲

با توجه‌ به‌ آنچه‌ گفته‌ شد می‌توان‌ میان‌ ندا و صیحه‌ تفاوت‌ قایل‌ شد؛ چرا که‌ صیحه‌ در ماه‌ رمضان‌ واقع‌ می‌شود و به‌ شکل‌ ندای‌ جبرئیل‌(ع‌) است‌ در حالی‌ که‌ نداهای‌ سه‌ گانه‌ در ماه‌ رجب‌ پدید می‌آیند و ندای‌ چهارمی‌ در ماه‌ محرم‌ و روز ظهور حضرت‌ خواهد بود و به‌ خلاف‌ نداهای‌ چهارگانه‌ در ماه‌های‌ رجب‌ و محرم‌ صیحه‌ ماه‌ رمضان‌ در زمره‌ علایم‌ محتوم‌ به‌ شمار آمده‌ است‌.

پی نوشت:

۱. سوره‌ شعراء(۲۶) آیه‌ ۴.
۲. بحارالانوار، ج‌۵۲، ص‌۲۲۱.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا