رابرت مرداک چگونه سلطان رسانه ای غرب شد

در راستای دشمن شناسی و آشنایی با اقدامات مهره‌های اصلی در پروژه خیالی سرنگونی ایران اسلامی، “مشرق” اقدام به معرفی تعدادی از چهره‌های مهم و تأثیرگذار در عرصه سیاست‌های کاخ سفید، رژیم صهیونیستی، کشورهای اسلامی، منطقه خاورمیانه و دیگر مناطق جهان تحت عنوان ژنرال‌های جنگ نرم کرده است.رابرت مرداک یکی از بزرگترین امپراتوری های رسانه ای دنیا یعنی نیوزکورپوریشن را ریاست میکند…

رابرت مرداک

 

تاریخ تولد
۱۱ مارس ۱۹۳۱

مذهب
یهودی

تحصیلات:
دانشگاه آکسفورد

سوابق علمی – اجرایی
مالک پیشین ویکلی استاندارد

بخش خصوصی:
رئیس هیأت مدیره و مدیر عامل نیوزکورپوریش (۱۹۵۲ تا کنون)
مدیر عامل نیوز کورپوریشن[۱]
مالک فاکس نیوز
مالک پیشین هفته نامه ویکلی استاندارد[۲]
مالک شبکه فارسی ۱

 

رابرت مرداک یکی از بزرگترین امپراتوری های رسانه ای دنیا یعنی نیوزکورپوریشن را ریاست میکند که در سال ۲۰۰۸ بالغ بر ۳۳ میلیارد دلار از محصولات متنوع رسان های درآمد کسب کرده بود. این محصولات شامل فاکس نیوز، فاکس قرن بیستم، داو جونز[۳] (ناشر نشریه وال استریت ژورنال)، هارپر کالینز، [۴] مای اسپیس، [۵] نیویورک پست و صدها روزنامه و ایستگاه تلویزیونی دیگر میشود.[۶]

رابرت مرداک فعالیت رسانه‌ای خود را در آدلاید استرالیا آغاز کرد. وی بعدها شرکت های رسانه‌ای خود را به بازار رسانه‌ای انگلستان، آمریکا و آسیا گسترش داد. اگر چه وی برای اولین بار در استرالیا و در اواخر دهه ۱۹۵۰ وارد عرصه تلوزیون شد اما بعدها این دارایی‌ها را واگذار کرد و سهام کنونی رسانه‌ای شرکت نیوزکورپوریش[۷] در استرالیا (که هنوز اغلب به صورت چاپی فعالیت می‌کند) تابع قوانین مالکیت بین‌رسانه‌ای است. اولین یورش جدی مرداک به عرصه تلویزیون در آمریکا صورت گرفت. وی در سال ۱۹۸۶، شرکت پخش فاکس[۸] را در این کشور تأسیس نمود. وی در دهه ۲۰۰۰، تبدیل به یکی از سرمایه‌گذاران برتر در عرصه تلویزیون ماهواره‌ای، صنعت فیلم سازی و اینترنت شده و وا‌ل‌استریت‌ژورنال[۹]، یکی از روزنامه‌های بزرگ آمریکا را خریداری نمود. نشریه تایم مرداک را سه بار در لیست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان قرار داد. در سال ۲۰۱۰، وی در لیست ثروتمندترین مردان جهان که توسط نشریه فوربس ارائه می‌شود، حائز رتبه سیزدهم شد.[۱۰] وی دارای ثروتی بالغ بر ۶.۳ میلیارد دلار و صدوهفدهمین فرد ثروتمند جهان است.[۱۱]

رابرت مرداک یکی از بزرگترین امپراتوری های رسانه ای دنیا یعنی نیوزکورپوریشن را
ریاست میکند که در سال ۲۰۰۸ بالغ بر ۳۳ میلیارد دلار از محصولات
متنوع رسانه ای درآمد کسب کرده بود

پیشینه کاری

مرداک در سال ۲۰۰۴ اعلام نمود که دفتر مرکز نیوزکورپوریشن را از آدلاید استرالیا به آمریکا منتقل خواهد کرد. هدف از استقرار شرکت در آمریکا اطمینان از این امر بود که مدیران سرمایه‌گذاری در آمریکا بتوانند سهام این شرکت را بخرند، زیرا بسیاری از آنها تصمیم گرفته بودند که سهام شرکت‌های خارج از آمریکا را خریداری نکنند. برخی از تحلیلگران معتقد بودند که قرار گرفتن دفتر مرکزی این شرکت در استرالیا باعث کاهش ارزش آن در مقایسه با دیگر شرکت‌های رقیب شده است.

شرکت نیوزکورپوریشن در ۲۰ جولای ۲۰۰۵، با پرداخت ۵۸۰ میلیون دلار توانست شرکت اینترمیکس‌مدیا[۱۲] را خریداری کند. این شرکت صاحب وب‌سایت مای‌اسپیس (MySpace.com) و دیگر وب‌سایت‌های شبکه‌ اجتماعی بود.[۱۳] شرکت نیوزکورپوریشن در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۵، اعلام نمود که شرکت آی‌جی‌ان‌اینترتینمنت[۱۴] را به مبلغ ۶۵۰ میلون دلار خریداری خواهد کرد.[۱۵]

در ماه می ۲۰۰۷، مرداک پیشنهادی بالغ بر ۵ میلیارد دلار برای خرید شرکت داو جونز[۱۶] مالک نشریه وال‌استریت‌ژورنال ارائه نمود. در آن زمان، خانواده بنکرافت[۱۷] که ۶۴ درصد از سهام شرکت داوجونز را در اختیار داشتند با قاطعیت این پیشنهاد را رد کردند. آنها با استراتژی مورد علاقه مرداک یعنی کاهش تعداد کارکنان و کنار گذاردن سیستم‌های جاری مخالف بودند. بعدها خانواده بنکرافت از تمایل خود برای فروش سهام‌شان خبر دادند – به گزارش آسوشیتد‌پرس، علاوه بر مرداک، ران بورکل[۱۸] غول سوپرمارکت‌های زنجیره‌ای و برد گرین‌اسپن[۱۹]، کارآفرین عرصه اینترنت، در میان علاقه‌مندان به خرید سهام شرکت داو جونز بودند.[۲۰] رادیو بی‌بی‌سی، در ۱ آگوست ۲۰۰۷ اعلام کرد که مرداک سهام شرکت داو جونز را خریداری نموده است.[۲۱] این امر واکنش‌های متفاوتی در پی داشت.

پرونده قضایی سی‌۷ [۲۲]

موضوع فعالیت‌های ضد رقابتی مرداک در سپتامبر ۲۰۰۵ به صورت علنی مطرح گشت. کری استاکس[۲۳]، از مالکین رسانه‌ای استرالیا و صاحب سِون‌نتوورکز[۲۴] شکایتی علیه نیوزکورپوریشن و سازمان پی‌بی‌ال[۲۵] که توسط کری پیکر[۲۶] هدایت می‌شد، ارائه داد. ماجرا زمانی شروع شد که در سال ۲۰۰۲، برنامه‌های استاکس برای ایجاد شبکه تلویزیون کابلی سی‌۷ اسپورت[۲۷] با شکست مواجه شد. این شبکه می‌توانست رقیبی جدی برای دیگر ارائه کننده برنامه‌های کابلی یعنی فاکس‌تل[۲۸] شود، شبکه‌ای که نیوزکورپوریشن و پی‌بی‌ال جزو سهامداران عمده آن بودند.

شرکت سِون اعلام داشت که نیوزکورپوریشن از قدرت خود در بازار سوء استفاده کرده است. نیوزکورپوریشن نصف سهام لیگ ملی راگبی، نصف سهام فاکس اسپورتس[۲۹] رقیب اصلی سی‌۷ و ۲۵ درصد از سهام خدمات تلویزیونی فاکس‌تل را در اختیار داشت. شرکت سون از دادستان رونالد ساکویلی[۳۰] در خواست کرد که به شرکت ان‌پی‌بی دستور دهد تا سهام ۵۰ درصدی خود در فاکس‌تل را واگذار کنند و یا فاکس‌اسپورتس را که کلا در اختیار دارد، بفروشد. آنها معتقد بودند که با انجام این فرایند عدالت برقرار خواهد شد زیرا فاکس‌تل رفتاری تبعیض‌‌آمیز در قبال فاکس‌اسپورت دارد و از پذیرش هر نوع ارائه دهنده دیگر شبکه ورزشی رقیب، “بر اساس اصول تجارتی منطقی”، استنکاف می‌کند.

 

در مدارکی که در ۲۶ دسامبر ۲۰۰۵ به دادگاه ارائه شد، استاکس جیمز پیکر، مدیر شرکت پی‌بی‌ال، را متهم کرده بود که در دسامبر ۲۰۰۰ به وی گفته است که شرکت‌های پی‌بی‌ال و نیوزکورپوریشن قصد دارند با یکدیگر متحد شده و از اعطای حق پخش مسابقات لیگ فوتبال استرالیا به سی‌۷ جلوگیری به عمل آورند. با این حال، دادستان ساکویلی تمام ادعاهای مطرح شده توسط شرکت سون را رد نمود.[۳۱]

اخیرا مرداک تی‌جی‌آرتی[۳۲]، شبکه تلویزیونی ترک، را که توسط هیأت قوانین بانکداری ترکیه ضبط شده بود، خریداری نموده است. به گزارش روزنامه‌ها، مرداک به همراه احمد ارتگون[۳۳]، غول رسانه‌ای ترکیه، این شبکه را خریداری کرده است.

مرداک اخیرا یک دعوای حقوقی علیه سیلویو برلسکونی، نخست‌وزیر ایتالیا، را نیز برنده شده است. قاضی دادگاه اعلام داشت که مدیاست[۳۴]، بازوی رسانه‌ای نخست‌وزیر ایتالیا، از پخش آگهی‌های تجاری شبکه اسکای‌ایتالیا[۳۵]، واحد نیوزکورپوریشن در ایتالیا، در شبکه‌های تلویزیونی تحت مالکیت خود ممانعت کرده است.

در فیلم مستند Outfoxed، محصول سال ۲۰۰۴، مصاحبه‌های زیادی وجود داشتند که در همگی شبکه فاکس‌نیوز متهم شده بود که خبرنگاران را برای پوشش خبری جانبدارانه وقایع تحت فشار می‌گذارد تا بتواند بر آراء سیاسی بینندگان تأثیر گذارد. در این فیلم فهرست دارایی‌های رسانه‌ای مرداک شمرده شده که نشان می‌هند رسانه‌های تحت کنترل وی به سه چهارم مردم جهان دسترسی دارند.

فرار مالیاتی

مجله اکونومیست در سال ۱۹۹۹، گزارش داد که شرکت نیوزکورپوریشن در ۱۱ سال گذشته بیش از ۱۱.۴ میلیارد پوند (۲۰.۱ میلیارد دلار) سود کرده در حالیکه هنوز مالیات خود را پرداخت نکرده است. این نشریه همچنین اعلام کرد که با بررسی حساب‌های موجود بدین نتیجه رسیده که شرکت نیوزکورپوریشن باید در حدود ۳۵۰ میلیون دلار مالیات پرداخت کند. در ادامه مقاله مذکور چنین نوشته شده که ساختار پیچده شرکت، حوزه کار بین‌المللی و استفاده از معافیت‌های مالیاتی در کشورهای دیگر به نیوزکورپوریشن اجازه داده که حداقل مالیات ممکن را پرداخت کند.[۳۶]

دستمزد و ثروت

رابرت مرداک، مدیر عامل شرکت نیوزکورپوریشن در سال ۲۰۰۸ درآمدی بالغ بر ۱۵۷/۰۵۳/۳۰ کسب کرد. حقوق پایه وی ۰۰۰/۱۰۰/۸۰ دلار، پاداش‌های وی ۰۰۰/۵۰۰/۱۷ دلار و درآمد سهام وی ۹۸۸/۰۴۹/۴ میلیون دلار بوده است. بر اساس لیست برترین ثروتمندان در نشریه فوربس، وی با ثروتی بالغ بر ۶.۲ میلیون دلار حائز رتبه ۳۸ در آمریکا و رتبه ۱۱۷ در کل جهان بود.[۳۷]

 

رابرت مرداک، مدیر عامل شرکت نیوزکورپوریشن در سال ۲۰۰۸
درآمدی بالغ بر ۱۵۷/۰۵۳/۳۰ کسب کرد

متحد با نومحافظه‌کاران

با در نظر گرفتن رفاقت نزدیک با فعالین نومحافظه کار، مرداک در برپایی ایستگاه‌های رسانهای مهم برای نومحافظهکاری نظیر ویکلی استاندارد، وال استریت ژورنال و فاکس نیوز کمک‌های شایانی نموده است. تمایل وی برای حمایت از نشریه استاندارد، علیرغم زیان میلیونی سالیانه آن، یکی از نشانه‌های تعهد عمیق مرداک نسبت به اهداف این جناح دست راستی بود؛ این مجله یک نیروی محوری در جهت جلب حمایت برای حمله سال ۲۰۰۳ به عراق محسوب می‌شد. طبق گزارشی که از سوی سازمان دقت و انصاف در گزارش دهی[۳۸] منتشر شد، آمده است: “با توزیع نزدیک به ۶۵ هزار نسخه و ضرر سالیانه برابر با یک تا ۵ میلیون دلار، مجله ویکلی‌استاندارد تنها بخش کوچکی از امپراتوری وسیع رسانهای مرداک محسوب میشود”.[۳۹]

در ژوئن ۲۰۰۹، مرداک ویکلی‌استاندارد را به شرکت کلریتی مدیا[۴۰] – یک شرکت دنوری که توسط دیگر غول رسانهای یعنی فیلیپ آنشوتز[۴۱] اداره میشود – فروخت. نیویورک تایمز طبق اظهار نظر یک مدیر نزدیک به مرداک که خواست نامش فاش نشود – چرا که این معامله قرار بود محرمانه باقی بماند – گزارش داد که مجله به قیمتی حدود یک میلیون دلار فروخته شد. یک مدیر شرکت نیوزکورپوریشن در مصاحبه با مجله تایمز اظهار داشت که مرداک قصد داشت تا مجله را به “کسی که اشتیاق بیشتری برای جاودانه کردن آن دارد” بفروشد.[۴۲]

شبکه فارسی ۱

فارسی‌وان، شبکه تلویزیونی فارسی‏ زبانی است که از امارات عربی متحده پخش می‌شود. این شبکه که از دارایی‏ های رابرت مرداک است، از مرداد ۱۳۸۸ اقدام به پخش سریال‏های خارجی با دوبله فارسی می‏کند.

شبکه تلویزیونی استار[۴۳] (از زیرمجموعه‌های نیوزکورپوریشن) در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۸ اعلام کرد که اوایل سال ۲۰۰۹ کانال تلویزیونی سرگرم‌کننده‌ای به زبان فارسی راه‌اندازی خواهد کرد. مسئولان گروه استار، هدف از راه‌اندازی کانال تلویزیونی به زبان فارسی را پخش برنامه برای بیش از یک‌صد میلیون مخاطب فارسی زبان در سراسر آسیا اعلام کرده‏اند. بیشتر مخاطبان فارسی زبان در ایران، افغانستان و تاجیکستان زندگی می‌کنند، اما استار قصد دارد دفتر بازاریابی و فروش کانال فارسی زبان خود را در شهر دبی در امارات عربی متحده قرار دهد.

این شبکه تلویزیونی با همکاری گروه استار و گروه رسانه‌ای موبی اداره می‌شود که توسط سعد محسنی که یک افغان استرالیایی‏تبار است و دو برادر و خواهرش در سال ۲۰۰۲ تاسیس شده‎است.

، هویت زدایی از مفهوم خانواده به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی مستقل و موثر، عادی جلوه دادن سقط جنین برای دختران، تعصب زدایی از کانون خانواده و ترویج بی تفاوتی نسبت به حریم خانواده، ترویج مفهوم زندگی با دیگران به جای ازدواج، ترویج فمینیسم، مخدوش کردن رابطه فرزندان در خانواده، ترویج خشونت در میان جوانان و نوجوانان از طریق پخش موزیک ویدئوهای خاص و پی ریزی و ایجاد آمادگی ذهنی تفکر شیطان پرستی در نوجوانان و جوانان از محورهای دیگر فعالیت این شبکه است.

ترویج خانواده های بی سامان و لجام گسیخته، ترویج و عادی جلوه دادن خیانت خانوادگی، بی اهمیت جلوه دادن احترام به والدین، عادی جلوه دادن رابطه خارج از ازدواج گوشه از فعالیت های فارسی وان است

امپراطوری رسانه‌ای به هر قیمت ممکن

مرداک با بهره گیری از امپراتوری رسانه‌ای خود به منظور پیشبرد اهداف سیاسی، مرتباً از جانب منتقدین مورد انتقاد قرار میگیرد. برای مثال در جریان زمینه چینی برای حمله آمریکا به عراق، سردبیران رسانه های مرداک با سروصدای فراوان از اردوگاه هواداران جنگ جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا، و تونی بلر، نخست وزیر انگلستان، حمایت کردند. یک روزنامه بریتانیایی نوشت: “شما باید قبول کنید که روپرت مرداک یک تاجر رسانه ای زیرک است چرا که وی در انتخاب سردبیرانی از سراسر جهان که به خط فکری وی نزدیک هستند، توانایی خطاناپذیری دارد. جز این دیگر چگونه میتوانیم اتحاد بی نظیر افکار در امپراتوری رسانه ای وی مبنی بر لزوم جنگ در عراق را توضیح دهیم؟ بعد از یک مطالعه و ارزیابی جامع در بین نشریات پرفروش و با نفوذ شرکت نیوزکورپوریشن مرداک در سرتاسر جهان، به این نتیجه میرسیم که اینها همه از یک منبع سرمشق می‌گیرند. بعضی از آنها همچون شیپوری هستند که از دمیدن نوای جنگ در آن لذت میبرند. برخی دیگر ترجیح می‌دهند که نقش کم رنگتر و در عین حال زیرکانه تری در این نغمه سرایی داشته باشند. اما هیچ از آنها جرات این را ندارند تا ساز مخالفت با جنگ را سر دهند.[۴۴]

طبق گفته های دیوید کرک پاتریک[۴۵]، مفسر سیاسی، دخالت شخصی مرداک در نشریات سبب شده تا همه خروجی‌های خبری وی “با دیدگاه سیاسی شخص آقای مرداک – دیدگاه سیاسی جنگ طلبانه – همخوانی داشته باشد”، که همین امر باعث شده تا صدای وی در نزاع جهانی در مورد جنگ آمریکا در عراق از بلندترین‌ها باشد.[۴۶]

جین کیملمن[۴۷] از اتحادیه مصرف کنندگان[۴۸]، به نیویورک تایمز گفت که “مرداک از طریق امکانات رسانهای خود صدایش را به بلندترین شکل در سرتاسر جهان منتشر میسازد و این دقیقا از آن چیزهایی است که وقتی یک نفر مجاری رسانه‌ای بسیاری را در اختیار می‌گیرد، باید در موردش نگران باشیم.”[۴۹]

فاکس نیوز – که در رده‌بندی شبکه‌های خبری کابلی در سال ۲۰۰۲، سی ان ان را که به خاطر پوشش یک جانبه مسائل سیاسی دائماً از سوی بینندگان مورد انتقاد قرار میگرفت، پشت سر گذارد؛ با ابزاری چون: به راه‌انداختن کمپین برای حمایت از حمله به عراق تا تلاش دائمی‌برای تضعیف دولت باراک اوباما. زمانیکه کریستین امانپور، گزارشگر سی ان ان، فاکس را متهم به ایجاد “جوی از ترس و خود سانسوری” در مورد جنگ عراق کرد، سخنگوی زن فاکس‌نیوز واکنش نشان داد و اظهار داشت: “ترجیح می‌دهیم به عنوان سرباز بوش شناخته شویم تا سخنگوی القاعده”.[۵۰]

همینطور، زمانی که مشاوران باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، اقدام به انتقاد از فاکس‌نیوز برای عدم رعایت استانداردهای روزنامهنگاری در پوشش اخبار مربوط به دولت کردند، مایکل کلمنت[۵۱] – مدیر ارشد فاکس – کاخ سفید را متهم کرد که تفسیر خبری را با پوشش خبری خلط کردهاند.[۵۲]

برخی ناظرین، مرداک را بیشتر مجذوب قدرت و فرصت‌طلبی می‌دانند تا ایدئولوژی. آرانگو[۵۳] از نیویورک تایمز می‌نویسد: “سیاست آقای مرداک انعطاف پذیرتر از آن چیزی است که منتقدینش به تصویر کشیده‌اند. وی در همسو کردن خود، و شرکت خود، با قدرت، و نه ایدئولوژی، کاملا عملگرایانه رفتار کرده است. وی از تونی بلر در بریتانیا حمایت کرد، و در سال ۲۰۰۶ نیویورک پستِ وی از هیلاری کلینتون برای کسب کرسی سنا پشتیبانی به عمل آورد. حتی آقای مرداک برای کمک به خانم کلینتون مراسم جمع آوری کمک مالی ترتیب داد و به فاصله کمی‌بعد از انتخاب باراک اوباما به عنوان رئیس‌جمهور، نیوریورک پست در صفحات و گزارشات خود شروع به تملق گویی از وی کرد”.[۵۴]

سردبیران رسانه های مرداک با سروصدای فراوان از اردوگاه هواداران جنگ جرج بوش،
رئیس جمهور آمریکا، و تونی بلر، نخست وزیر انگلستان، حمایت کردند

فعالیت‌های سیاسی مرداک در کشورهای مختلف

آمریکا

مک‌نایت[۵۵] چهار شاخصه برای فعالیت‌های رسانه‌ای مرداک قائل می‌شود که عبارتند از:

۱. ایدئولوژی بازار آزاد

۲. مواضع واحد در موضوعات مربوط به سیاستگذاری عمومی

۳. نشست‌های جهانی بین سردبیران

۴. مخالفت با گرایشات آزادی‌خواهانه در دیگر رسانه‌های جمعی.[۵۶]

در ۸ می ۲۰۰۶، نشریه فایننشال‌تایمز[۵۷] اعلام کرد که مرداک میزبان یک برنامه جمع‌آوری کمک‌های نقدی برای مبارزات انتخاباتی هیلاری کلینتون در مجلس سنا خواهد بود.[۵۸]

در سال ۲۰۰۸، والت موسبرگ[۵۹] طی یک مصاحبه از مرداک پرسید که آیا وی در حمایت روزنامه نیویورک‌‌تایمز از اوباما در مبارزات اولیه دموکرات‌ها تأثیرگذار بوده است یا نه؟ وی بدون کوچکترین تردیدی گفت: “بله. او به مانند یک ستاره موسیقی راک است. خیلی جالب است. من چیزهایی که او در مورد آموزش می‌گوید را بسیار می‌پسندم. فکر نمی‌کنم در فلوریدا برنده شود… اما در اوهایو و کل فرایند انتخابات برنده خواهد شد. مشتاقم که او را ببینم. می‌خواهم ببینم که آیا به وعده‌هایش عمل خواهد کرد.”[۶۰]

در سال ۲۰۱۰، شرکت نیوز ۱ میلیون دلار به مجمع فرمانداران جمهوری‌خواه[۶۱] و ۱ میلیون دلار به اتاق تجاری آمریکا کمک کرد.[۶۲]

مرداک همچنین یکی ار اعضای هیأت مدیره مؤسسه لیبرال کیتو[۶۳] است.

 

انگلستان

در دهه ۱۹۸۰ مرداک اتحاد نزدیکی با مارگارت تاچر داشت و روزنامه سان[۶۴] نیز با حمایت از جان میجر که به طور غیرمنتظره‌ای پیروز انتخابات سراسری سال ۱۹۹۲ شد، اعتبار زیادی یافت.[۶۵] با این حال، در انتخابات سراسری سال‌های ۱۹۷۱، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵، روزنامه‌های مرداک یا بی‌طرف بوده و یا از حزب کارگر، تحت رهبری تونی بلر، حمایت می‌کردند. برخی منتقدین معتقدند که مرداک فقط از احزاب حاکم (یا آنهایی که به احتمال زیاد در آینده برنده خواهند شد) حمایت می‌کند، بدین امید که بر تصمیمات دولت در راستای پیشبرد اهداف تجاری خود تأثیر گذارد. لازم به ذکر است که مرداک خود را یک لیبرال می‌داند.[۶۶]

در سال ۱۹۹۸، پیشنهاد مرداک برای خرید باشگاه فوتبال منچستریوناید به مبلغ ۶۲۵ میلیون پوند رد شد. این رقم در تاریخ خرید و فروش باشگاه‌های فوتبال بی‌سابقه بود. کمیسیون رقابت انگلستان[۶۷] از انجام این معامله ممانعت کرد زیرا “این امر به رقابت در صنعت رسانه‌ای و کیفیت فوتبال انگلستان آسیب می‌زند”.

در سال ۲۰۰۶، روزنامه ایندیپندنت[۶۸] انگلستان گزارش داد که مرداک به تونی بلر پیشنهاد داده که بعد از پایان دوره نخست‌وزیری عهده‌دار یک پست ارشد در شرکت رسانه‌ای نیوز گردد.[۶۹]

وی همچنین توسط تامی‌شریدان، نماینده مجلس اسکاتلند، متهم شد که با وی دشمنی شخصی دارد و سعی دارد با همکاری نهادهای اطلاعاتی انگلستان فیلمی ویدئویی از وی تهیه کند؛ فیلمی‌که در آن اعتراف به داشتن رابطه نامشروع می‌کند. شریدان قبلا از شرکت نیوزاینترنشنال[۷۰] به همین دلیل شکایت کرده و در دادگاه پیروز شده بود.[۷۱] شریدان در هنگام دستگیری به علت ادای شهادت دروغ اظهار داشت که اتهامات “بر اثر نفوذ امپراطوری قدرتمند مرداک وارد شده‌اند”.[۷۲]

 

دیدارهای خصوصی با سیاستمداران

مرداک سابقه زیادی در میزبانی دیدارهای خصوصی با سیاستمداران دارد. هر دو طرف معمولا دیدارها را از نظر سیاسی بی‌اهمیت و یک واقعه اجتماعی، شام غیررسمی و یا یک گپ دوستانه توصیف می‌کنند. اما بسیاری معتقدند که این دیدارها دارای اهمیت زیادی هستند زیرا مرداک به عنوان یک غول رسانه‌ای، نفوذی استثنایی داشته و همچنین علاقه‌ای دائمی‌به مسائل سیاسی داشته است.[۷۳]

 

دیوید کامرون

در آگوست ۲۰۰۸، دیوید کامرون رهبر حزب محافظه‌کار و نخست‌وزیر آتی انگلستان با پروازی مجانی به دیدار مرداک رفت تا در کشتی تفریحی وی در میهمانی‌های خصوصی شرکت کرده و گفتگوهایی با وی داشته باشد.[۷۴] دیوید کامرون در اظهارنامه ثبت منافع مجلس عوام اعلام داشته که متیو فرود[۷۵]، داماد مرداک و استاد روابط عمومی، یک فروند هواپیمای جت در اختیار وی گذارده تا نزد مرداک برود. وی اشاره‌ای به محتویات گفتگوها با مرداک نکرد. هزینه پرواز در این هواپیما بالغ بر ۳۰۰۰۰ پوند است. دیگر میهمانانی که در “رویدادهای اجتماعی” شرکت کرده‌اند عبارتند از لرد ماندلسون[۷۶] رئیس کمیسیون تجاری اتحادیه اروپا، اولگ دریپاسکا[۷۷]، میلیونر روسی و بن سیلور من[۷۸]، از رؤسای ان‌بی‌سی‌یونیورسال[۷۹]. محافظه‌کاران محتویات گفتگوهای رد و بدل شده را فاش نکردند.[۸۰]

 

بسیاری معتقدند که این دیدارها دارای اهمیت زیادی هستند زیرا مرداک به عنوان یک غول رسانه‌ای،
نفوذی استثنایی داشته و همچنین علاقه‌ای دائمی‌به مسائل سیاسی داشته است

کوین راد[۸۱]

در ۲۱ آوریل ۲۰۰۷، کوین راد، نخست‌وزیر آتی استرالیا، در ساختمان نیوزکورپوریشن در نیویورک دیداری یک ساعته با مرداک داشت.[۸۲]

دخیل بودن منابع شرکت نیوزکورپوریشن در ماجرای رسوایی ازکار[۸۳] در سال ۲۰۰۹ و پوشش خبری آن توسط این شرکت باعث آزرده خاطر شدن راد شده بود. راد در پاسخ به سؤال خبرنگار روزنامه استرالیان[۸۴] گفت: “چه نوع بررسی‌های ژورنالیستی صورت گرفته” تا داستانی منتشر شود که در آن گفته شده وی فاسد است، آن هم بدون اینکه “به هیچگونه سند اصلی در مورد این ایمیل اشاره شده باشد.” اگرچه روزنامه‌هایی به مانند دیلی‌تلگراف[۸۵]، کوریرمیل[۸۶] و ادلاید ادورتایزر[۸۷] در تملک شرکت نیوزکورپوریشن قرار دارند اما احتمال دخالت شخص مرداک در این قضایا کم است و “فشارهای ضد راد، اگر هماهنگ‌شده باشد، یقینا از طرف نیروهای محلی صورت گرفته است.”[۸۸] مرداک زمانی در مورد واکنش راد به انتقادهایی که روزنامه‌نگاران استرالیایی نیوزکورپوریشن نشان داده بود، گفت که راد “بیش از اندازه حساس است”.[۸۹] مرداک همچنین در مورد راد گفت که ” وی بیش از آنکه استرالیا را اداره کند دوست دارد تمام جهان را مدیریت نماید” و از وی به علت اتخاذ سیاست‌های مالی غیرضروری انتقاد نمود: “ما در شرف فروپاشی نبودیم… فکر می‌کنم سعی ما برای تقلید از بقیه جهان اندکی غیرضروری بود.”[۹۰]

استفان هارپر[۹۱]

استفتن هارپر، نخست‌وزیر محافظه‌کار کانادا در مارس ۲۰۰۹، در ضیافت نهار مرداک و راجر آیلز[۹۲]، رئیس فاکس‌نیوز، شرکت کرد. اما این نشست که در نیویورک برگزار شد تا تابستان ۲۰۱۰ از دید عموم پنهان ماند تا اینکه گزار‌شگر خبرگزاری کاناداین‌پرس[۹۳] از طریق پرونده‌های وزارت دادگستری آمریکا بدین مسأله پی برد. اخبار نشست مذکور این گمان را دامن زد که آغاز بکار فاکس‌نیوز نورث[۹۴] در کانادا می‌تواند دارای انگیزه‌های سیاسی باشد.

باراک اوباما

در اکتبر ۲۰۰۸، مایکل وولف[۹۵]، زندگینامه‌نویس مرداک، طی مقاله‌ای در مجله ونیتی‌فیر[۹۶] از دیدار اوباما، مرداک و آیلز در اوایل تابستان همان سال و در هتل ولادورف-آستوریا[۹۷] در نیویورک پرده برداشت. اوباما در ابتدا پیشنهاد دیدار با مرداک را رد کرده بود در حالیکه مقامات ارشد نیوزکورپوریشن از خانواده کندی برای قانع کردن اوباما بهره گرفتند. به نوشته وولف، در این دیدار اوباما از اینکه شبکه فاکس‌نیوز وی را بصورت یک “فرد مشکوک، خارجی، ترسناک – اندکی کمتر از یک تروریست” ترسیم می‌کند، شکوه نمود. آیلز در پاسخ گفته بود: “اگر اوباما بجای اینکه پشت به فاکس‌نیوز کند، بیشتر در برنامه‌ها شرکت کرده بود” این اتفاقات رخ نمی‌دادند. در این دیدار در مورد یک “آتش‌بس مقدماتی” توافق شد. وولف در ادامه می‌نویسد که مرداک با تمام رؤسای جمهور آمریکا، از جمله هری ترومن، دیدار کرده است.[۹۸]

منابع و مأخذ

[۱] News Corporation
[۲] Weekly Standard
[۳] Dow Jones
[۴] HarperCollins
[۵] MySpace
[۶] Michael Corcoran, “The Weekly Standard’s War: Murdoch sells the magazine that sold the Iraq invasion,” Extra!, September 2009.
[۷] News Corp
[۸] Fox Broadcasting Company
[۹] The Wall Street Journal
[۱۰] The World’s Most Powerful People, Forbes.
[۱۱] The World’s Billionaires, Forbes.
[۱۲] Intermix Media Inc.
[۱۳] “News Corp in $580m internet buy”. BBC News. July 19, 2005. http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/4695495.stm. Retrieved 29 August 2010.
[۱۴] IGN Entertainment
[۱۵] “News Corp. Acquires IGN for $650Million”. BusinessWeek. 11 September 2005. http://www.businessweek.com/innovate/content/sep2005/id20050911_550700.htm. Retrieved 25 April 2010.
[۱۶] Dow Jones
[۱۷] Bancroft
[۱۸] Ron Burkle
[۱۹] Brad Greenspan
[۲۰] Associated Press “Burkle, Web Exec Might Team on Dow”
[۲۱] Litterick, David (1 August 2007). “Daily Telegraph report of acquisition”. The Daily Telegraph (London). http://www.telegraph.co.uk/money/main.jhtml?xml=/money/2007/08/01/bcndow101.xml. Retrieved 25 April 2010.
[۲۲] C7 lawsuit
[۲۳] Kerry Stokes
[۲۴] Seven Network
[۲۵] PBL
[۲۶] Kerry Packer
[۲۷] C7 Sport
[۲۸] Foxtel
[۲۹] Fox Sports
[۳۰] Ronald Sackville
[۳۱] “Seven loses C7 case – ABC News (Australian Broadcasting Corporation)”. Abc.net.au. 27 July 2007. http://www.abc.net.au/news/stories/2007/07/27/1989774.htm. Retrieved 25 April 2010
[۳۲] TGRT
[۳۳] Ahmet Ertegün
[۳۴] Mediaset
[۳۵] Sky Italia
[۳۶] “Tax free: Rupert Murdoch’s zero status”. BBC News. 25 March 1999. http://news.bbc.co.uk1/hi/special_report/1999/02/99/e-cyclopedia/302366.stm. Retrieved 25 April 2010.
[۳۷] Rupert Murdoch profile page Forbes. Retrieved September 2010.
[۳۸] Fairness & Accuracy in Reporting
[۳۹] Michael Corcoran, “The Weekly Standard’s War: Murdoch sells the magazine that sold the Iraq invasion,” Extra!, September 2009.
[۴۰] Clarity Media
[۴۱] Philip Anshutz
[۴۲] Tim Arango, “New Owner for a Magazine As Political Tastes Change,” New York Times, August 3, 2009.
[۴۳] Star
[۴۴] “Their Master’s Voice,” Guardian, February 17, 2003.
[۴۵] David Kirkpatrick
[۴۶] David D. Kirkpatrick, “Mr. Murdoch’s War,” New York Times, April 7, 2003.
[۴۷] Gene Kimmelman
[۴۸] Consumers Union
[۴۹] Alessandra Stanley, “It’s Reported, They Mock, You Decide,” New York Times, April 7, 2003.
[۵۰] “Amanpour: CNN Practiced Self-Censorship,” USA Today, September 14, 2003.
[۵۱] Michael Clemente
[۵۲] Jim Rutenberg, “Behind the War Between White House and Fox,” New York Times, October 22, 2009.
[۵۳] Tim Arango
[۵۴] Tim Arango, “New Owner for a Magazine As Political Tastes Change,” New York Times, August 3, 2009.
[۵۵] McNight
[۵۶] David McKnight, “Rupert Murdoch’s News Corporation: A Media Institution with A Mission,” Historical Journal of Film, Radio & Television, Sept 2010, Vol. 30 Issue 3, pp 303–۳۱۶,
[۵۷] Financial Times
[۵۸] “/ US & Canada – Murdoch to host fundraiser for Hillary Clinton”. Financial Times. 8 May 2006. http://www.ft.com/cms/s/61faabde-deb8-11da-acee-0000779e2340.html. Retrieved 25 April 2010.
[۵۹] Walt Mossberg
[۶۰] Read Andrew Sullivan in TheAtlantic magazine (29 May 2008). “The Daily Dish | By Andrew Sullivan”. Andrewsullivan.theatlantic.com. http://andrewsullivan.theatlantic.com/the_daily_dish/2008/05/murdoch-on-mcca.html. Retrieved 25 April 2010.
[۶۱] Republican Governors Association
[۶۲] Rutenberg, Jim (01 Oct 2010). “News Corp. Donates $1 Million to U.S. Chamber of Commerce”. New York Times. http://thecaucus.blogs.nytimes.com/2010/10/01/news-corp-donates-1-million-to-anti-democrat-group. Retrieved 10 Oct 2010.
[۶۳] Cato Institute
[۶۴] Sun
[۶۵] Douglas, Torin (14 September 2004). “Forty years of The Sun”. BBC News. http://news.bbc.co.uk/1/hi/magazine/3654446.stm. Retrieved 10 April 2010.
[۶۶] Shawcross, William (November 3, 1999). “Rupert Murdoch”. TIME. http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,33716-1,00.html. Retrieved 29 August 2010.
[۶۷] United Kingdom’s Competition Commission
[۶۸] Independent
[۶۹] Grice, Andrew (29 July 2006). “Murdoch set to back Blair – for a place in his boardroom”. The Independent (London). http://news.independent.co.uk/media/article1202848.ece. Retrieved 25 April 2010.
[۷۰] News International
[۷۱] “Sheridan claims to be ‘victim of MI5 plot'”. News.scotsman.com. http://news.scotsman.com/ViewArticle.aspx?articleid=2815752. Retrieved 25 April 2010.
[۷۲] Sengupta, Kim (17 December 2007). “Tommy Sheridan charged with perjury”. The Independent (London). http://news.independent.co.uk/uk/crime/article3258014.ece. Retrieved 25 April 2010.
[۷۳] Murphy, Paul (2 February 2006). “How Murdoch plans to win friends and influence people – Former Labour spin doctor shows how to gain the ear of policymakers”. The Guardian (London). http://www.guardian.co.uk/media/2006/feb/02/broadcasting.bskyb. Retrieved 27 November 2008.
[۷۴] Grice, Andrew (24 October 2008). “Cameron, Murdoch and a Greek island freebie”. The Indepndent (London). http://www.independent.co.uk/news/uk/politics/cameron-murdoch-and-a-greek-island-freebie-971470.html. Retrieved 25 October 2008.
[۷۵] Matthew Freud
[۷۶] Lord Mandelson
Oleg Deripaska [77]
[۷۸] Ben Silverman
[۷۹] NBC Universal
[۸۰] Hencke, David (25 October 2008). “Tories try to play down Aegean dinner”. The Guardian (London). http://www.guardian.co.uk/politics/2008/oct/25/david-cameron-rupert-murdoch-meeting. Retrieved 25 October 2008.
[۸۱] Kevin Rudd
[۸۲] “When Rudd met Murdoch subject menu was secret”. The Sydney Morning Herald. 22 April 2007. http://www.smh.com.au/news/national/when-rudd-met-murdoch-subject-menu-was-secret/2007/04/21/1176697161133.html. Retrieved 26 October 2008.
[۸۳] OzCar affair
[۸۴] Australian
[۸۵] Daily Telegraph
[۸۶] Courier-Mail
[۸۷] Adelaide Advertiser
[۸۸] “Comment: Rudd and the Murdoch Press”. The Monthly: pp.8–۱۱. September 2009. http://www.themonthly.com.au/nation-reviewed-mungo-maccallum-comment-rudd-and-murdoch-press-1945. Retrieved 26 October 2009.
[۸۹] ۷ November 2009 12:00AM (7 November 2009). “Rudd too sensitive for own good: Murdoch”. The Australian. http://www.theaustralian.com.au/rudd-too-sensitive-for-own-good-murdoch/story-e6frg8zx-1225795200045. Retrieved 25 April 2010.
[۹۰] “Murdoch criticises Rudd | Finance”. BigPond News. 7 November 2009. http://bigpondnews.com/articles/Finance/2009/11/07/Murdoch_criticises_Rudd_391387.html. Retrieved 25 April 2010.
[۹۱] Stephen Harper
[۹۲] Roger Ailes
[۹۳] Canadian Press
[۹۴] Fox News North
[۹۵]Michael Wolff
[۹۶] Vanity Fair
[۹۷] Waldorf-Astoria Hotel
[۹۸] Tuesdays with Rupert Vanity Fair October 2008

منیع: مشرق