مولای ما همانند «ماه درخشنده» است

تا به حال دقت کرده اید که در لاجوردی بی کرانه ی آسمان، ماه، همچون چشم شب است؟ انگار، آسمان حتی شبها نیز، چشمی نگران برای مراقبت از زمینیان دارد. بی جهت نیست که راهنمای گمشدگان در شب، درخشش ماه است.
هرچند مهتاب به‌اندازه ی آفتاب پرنور نیست امّا زیبایی ای و درخشندگی اش را به طور کامل از خورشید می‌گیرد. ماه، بازتاب نور خورشید را به زمین می تاباند و یا به عبارتی آینه ی خورشید است.
امام رضا (علیه السلام) در حدیث بلند خود راجع به امام می فرمایند: « امام، ماه درخشنده و چراغ پرتوافکن و روشنایى تابنده و ستاره راهنما در ناپیدایى شب‏هاى ظلمانى و راهنماى هدایت و نجات بخش از تباهى است…» (۱)
همچنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در خطبه ی غدیر پس از جمله ی معروف «هر کس که من مولای اویم، علی مولای اوست» فرمودند: «پروردگارا، یاری کن کسی را که امام را یاری می‌کند، بخاطر آنکه امامِ هدایت کننده را که همچون ماه شب چهارده تاریکی ها را روشن می‌کند یاری می‌کند…» (۲)
تمام امامان ما، به ماه تشبیه شده‌اند؛ چنانچه در دعای ندبه امام زمان خویش را چنین خطاب می‌کنیم: «یابن اقمار المنیره…» (۳)
نکته ی آخر: مولود نیمه ی شعبان! حتی اگر تمام آسمان شب، ستاره باشد، هیچ نوری، به پای نور ماه شب چهاردهم نمی رسد…

پی نوشت:
۱. تحف العقول / ترجمه حسن زاده؛ ص۷۹۷؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۵/۳، تولید موسسه نور.
۲. أسرار آل محمد علیهم السلام / ترجمه کتاب سلیم؛ ص۵۱۳؛ با استفاده از همان نرم افزار
۳. ای فرزند ماه های تابنده// فرازی از دعای ندبه