نوحه ی جنیان و فرشتگان

مصیبت شهادت امام حسین (علیه السلام)، نه تنها انسانها را اندوهگین را کرد، بلکه جنیان و فرشتگان را نیز به نوحه واداشت. همانگونه که در زیارت آن حضرت در روز عاشورا آمده است: «مَا أعْظَمَها وَأعْظَمَ رَزِیتهَا فِی الإسلام وَفِی جَمِیعِ أهلِ السَّموَاتِ وَالارْضِ» (۱) (چه مصیبت عظیمی است و چه رنج بزرگی است [مصیبت و رنج آنها] در اسلام و در میان تمامی اهل آسمانها و زمین).

در روایات اسلامی، به نوحه ی جنیان و فرشتگان در سوگ آن حضرت اشاره شده است.

نوحه سرایی جنیان

از عمرو بن مقدام (۲) نقل شده است که در مصیبت امام حسین (ع)، جنیان چنین خوانده‌اند:
پیامبر پیشانی او را دست کشید
و او گونه های درخشنده ای دارد
والدین او از بزرگان قریش اند
و جد او بهترین نیاکان است

همچنین ام سلمه، همسر باوفای پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) روایت می‌کند: «نوحه و شیون را از ساعت رحلت پیامبر (ص) به بعد نشنیده بودم، مگر آن ساعت که حسین (ع) به شهادت رسید. پس یکی از جنیان شیون کرد و خواند:

اى دیده هر چه در توان دارى گریه کن،
چه بعد از من چه کسى بر شهدا مى‏گرید
بر آن گرده که مرگ آنان را به جاى نامعلوم در حکومت ابدى مى‏ برد
اى کسانى که حسین را از سر نادانى کشتید،
شما را به عذاب کیفر بشارت باد
همه آسمانیان و پیامبران و طوایف شما را نفرین کنند
حقا که از زبان فرزند داود (سلیمان) و موسى و عیسى بر شما نفرین فرستاده شد
بهترین زنان جنّ سیاهپوش از سر غم مى‏ گریند
و بر صورتهاى زیبایشان سیلى می زنند
سوگند به خدا نزد شما نیامدم تا آن که حسین را در کربلا دیدم که جبین بر خاک مى‏ سایید
در پیرامون جوانانى که خون از گلوهایشان مى‏ جهید
چونان چراغهایى که تاریکیها را روشن مى‏ نمود
حسین چراغ تابانى است که از نورش بهره گیرند،
خدا مى ‏داند که سخنى باطل نگفتم
حسین دور از خانه و تنها شهید شد،
دل و وجود او از تشنگى سخت مى‏ سوخت
پیامبر (ص) بر چهره تابناکش دست کشیده بود و لذا گونه ‏اى تابناک داشت‏
پدر و مادرش از طبقه والاى قریش و نیایش بهترین نیاکان است‏
تو را اى فرزند رسول کشتند و جاودانه در آتش جاى گزیدند
قوم ثمود با پى کردن ناقه ریشه کن شد، و اقبال آنان به ادبار گرائید
حرمت آل رسول برتر و بالاتر از ناقه صالح است‏
شگفتا که با کشتن فرزند پیامبر مسخ نشدند و خدا به طاغیان مهلت مى ‏دهد (۳)

نفرین اهل آسمان
ابن حیزوم کلبی (۴) از قول مادرش می‌گوید: «هنگامی‌که حسین (ع) به قتل رسید، شنیدم که فرشتگان در کوه ها چنین سرودند:
«ای جماعت قاتلین حسین! بشارت بدهم
بر شما عذاب مجازات سخت را؟
روح آسمانها بر شما نفرین می فرستند
از پیامبر و کشورداران و قبیله ها
شما از سوی پسر داوود پیامبر
و موسی و عیسی مورد لعن قرار گرفتید (۵)
 

پی نوشت:
۱. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا معروفه
۲. فرزند ثابت پسر هرمز البکری ابو محمد است که او ابوثابت غلام بکر بن وائل است؛ به نقل از عبدالرحیم، محمد، دیوان امام حسین (ع)، نشر موعود عصر (عج)، ص ۱۲۱
۳. لهوف، ترجمه میر ابو طالبى، ص: ۲۰؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۳/۵، تولید موسسه نور
۴. امام علامه محدث قاضی در کتاب آکام المرجان فی احکام الجان از این حیزوم کلبی سخن نقل می‌کند؛ به نقل از عبدالرحیم، همان.
۵. لهوف، همان، ص: ۱۸۳؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث ۳/۵، تولید موسسه نور

همچنین ببینید

از شیراز تا حیفا

«از شیراز تا حیفا»روایتی از بنیاد و تاریخ فرقه بابیه

«از شیراز تا حیفا» نقدی عالمانه و روایتی منصفانه از چگونگی شکل‌گیری فرقه بابیه و …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *