موعود پایگاه اینترنتی موعود
نوعى نکاح در میان اعراب رواج داشت که آن را نکاح «شغار» مىنامیدند. شغار، معاوضه دختران بود، یعنى اگر دو فرد، دو دختر بالغ داشتند، با یکدیگر معاوضه مىکردند و هر یک از این دختران مهر و صداق براى دیگرى به شمار مىرفت و پدر هر یک از آن دو، دیگرى را تزویج مىکرد.
اعراب جاهلى، روزگار خویش را با قتل و غارت مىگذراندند و منتظر کوچکترین بهانهاى بودند تا بتوانند، آتش جنگ بیفروزند. مثلا اگر یک شاعر در اشعار خود از افتخارات قبیلهاى سخن به میان مىآورد و در ضمن آن اشعار کنایهاى به قبیله دیگر مىزد، میان دو قبیله بر سر همین شعر، جنگ و خونریزى واقع مىشد و گاه نیز به خاطر تنگدستى و فقر به قبایل اطراف خود حمله مىکردند و آنان را غارت مىکردند. (۱)
پی نوشت:
۱ ـ از سقیفه تا نینوا، ص ۸۲.
