در عصر ساسانیان، بنابر قوانین متداول از قدیم، زن شخصیت حقوقى نداشت و به عنوان «شخص» محسوب نمىگردید، بلکه «شىء» تلقى مىشد و صاحب حق به شمار نمىرفت. (۱)
دختران و زنان بیوه و مطلقه، به هیچ عنوان، قدرت انجام معامله نداشتند. پدر خانواده که صاحب اختیار همه خانواده بود، در عواید اموال خاص زوجه و غلامان خود تصرف مىکرد. (۲)
در پندنامه منسوب به بزرگمهر آمده است که: «هرگز نباید راز دل خویش را به زنان گفت و با احمقان صحبت کرد.»(۳)
۱ ـ زن به ظن تاریخ، به نقل از «زن در حقوق ساسانى»، بارتلمه، ص ۱۸۷
۲ ـ زن به ظن تاریخ، به نقل از «ایران در زمان ساسانیان»، کریستن سن، ص ۱۸۸.
۳ ـ زن به ظن تاریخ، به نقل از «ایران در زمان ساسانیان»، کریستن سن، ص ۱۹۲