موعود پایگاه اینترنتی موعود
گروه واقفیه در گوش همه خوانده بودند که بعد از امام رضا(ع) دیگر امامی نخواهیم داشت. آنقدر گفتند و گفتند که کم مانده بود، فرزندی امام جواد(ع) را هم انکار کنند.
آنها بالاخره زهر خود را ریختند و گفتند: چون رنگ چهره امام جواد(ع) گندمگون است، فرزند امام رضا(ع)نیست و برای این که ثابت شود او فرزند امام رضا(ع) است، باید او را نزد قیافه شناسان ببریم.
گستاخی به اوج خود رسید. آنها آمام جواد دو ساله را نزد قیافه شناس بردند. قیافه شناس ها، به محض دیدن امام جواد(ع) به سجده افتادند و خطاب به کسانی که امام را آورده بود، گفتند: وای برشما! چگونه این کوکب درخشان و نور منیر را برامثال ما عرضه می‌کنید؟! به خدا قسم، او از نسلی پاک و پاکیزه واز اصلاب طاهر و مطهر است. او از ذریه علی بن ابی طالب(ع)و رسول الله(ص) است. او را ببرید و از این کار خود استغفار کنید.
در همین لحظه، امام جواد(ع) با فصاحتی بی نظیر فرمودند: ستایش مخصوص کسی است که ما را از نور خودش و با دست خودش خلق کرد و از میان خلقش ما را برگزید و امین خود قرار داد. ای مردم! من محمد فرزند رضا و او فرزند کاظم و او فرزند صادق و او فرزند باقر و او فرزند زین العابدین و او فرزند حسین شهید و او فرزند علی ابن ابی طالب است. من پسر فاطمه(س) و محمد(ص) هستم. آیا در نسب چون منی شک کرده، بر من و پدرم افترا می‌بندید و مرا به قیافه شناسان عرضه می‌کنید؟! به خدا قسم، من هم نسب شما و هم نسب قیافه شناسها را از خود شما و آنها بهتر می دانم. من ظاهر و باطن همه را می دانم و نیز می دانم چه آینده ای درانتظار شما و آنها است. این علمی است که از خداوند قبل از خلقت آسمان و زمین به ما رسیده است. وقتی این خبر به امام رضا(ع) رسید، فرمودند: مانند این قضیه در زمان رسول خدا(ص) نیز تکرار شد. وقتی ماریه قبطیه، ابراهیم را به دنیا آورد، عده ای به او تهمت زدند وگفتند: این پسر به رسول الله شبیه نیست. در نهایت پیامبراکرم(ص) حضرت علی(ع)را مامور پیگیری قضیه کردند و فتنه سازان را رسوا ساختند و خطاب به آنان فرمودند: خدا شما دو نفر را نیامرزد.
وقتی آن دو از پیامبر(ص) تقاضای استغفار کردند، آیه ۸۰ سوره توبه نازل شد:« و ان تستغفرلهم سبعین مره فلن یغفرالله لهم »
آنگاه امام رضا(ع)ادامه داد: سپاس خدای را که در من و پسرم اسوه ای مانند پیامبر و پسرش قرار داد.
منبع: مقاله امام جواد، تجسم صلابت، شمس الله صفرلکى، ماهنامه کوثر شماره ۳۶؛ با تصرف و تلخیص
