امام حسین (علیه السلام) پیش از شهادتشان چشم به آسمان دوختند و فرمودند:
«خدایا از این جماعت، ریزش باران آسمان را قطع فرما و آنان را از برکات زمینی محروم نما. خدایا اگر برای مدت کوتاهی آنان را بهره مند ساختی، پس آنان را پراکنده ساز و در راه تفرقه سوق ده، آنان ما را دعوت کردند تا یاری دهند پس ما با دشمنی ورزیدند و افراد ما را به قتل رساندند.»
پس رو به جماعت قاتلان کردند و فرمودند:
«آیا برای کشتن من جمع شده اید؟ به خدا سوگند بعد از من هیچ بنده ای از بندگان خدا را نخواهید یافت که کشتن او از کشتن من گران تر و موجب غضب الهی باشد.»
«خدا را سوگند می دهم و امید دارم که با اهانت شما بر من، خداوند مرا گرامیبدارد سپس انتقام مرا از شما بگیرد؛ آن چنان که خودتان هم درک نکنید…»
این الطالب بدم المقتول بکربلا…
منبع: عبدالرحیم، محمد، دانایی، امیرهوشنگ، دیوان امام حسین (علیه السلام)، نشر موعود، ۱۳۸۸، ص ۱۱۶