غول‌های رسانه‌ای آمریکا

در حال حاضر بزرگ‌ترین غول رسانه‌ای جهان شرکت «AOL ـ تایم وارنر» است. شرکت AOL با خرید شرکت تایم وارنر به مبلغ ۱۶۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۰ این غول رسانه‌ای را به وجود آورد. به این ترتیب «استف کیس» که غیریهودی است, به عنوان رئیس, AOL ـ تایم وارنر و «جرالدلوین» رئیس یهودی تایم وارنر,‌ به عنوان مدیر اجرایی انتخاب شدند. اگرچه AOL ـ تایم وارنر هنوز به طور کامل توسط یهودی‌ها اداره نمی‌شود, امّا تقابل رهبری یک سفیدپوست سرمایه‌دار که تنها دغدغه‌اش پول است از یک سو, و یک یهودی نژادپرست از سوی دیگر, به تدریج منجر به افزایش نفوذ یهودی‌ها در درون AOL خواهد شد.

در حالی که هنوز فیلم‌هایی همچون «سفیدبرفی»، والت دیزنی را به یاد ما می‌آورند, این کمپانی تحت مدیریت «ایسنر»  به تولید بخش عظیمی از فیلم‌ها که به اصطلاح «ویژه افراد بزرگسال» است, روی آورده.

تداوم سیاست دولت آمریکا مبنی بر کنترل نکردن صنعت ارتباطات نه تنها منجر به افزایش رقابت نشده، بلکه سبب ادغام شرکت‌هایی شده که با به وجود آوردن غول‌های رسانه‌ای, محصولات چند میلیارد دلاری تولید می‌کنند. این غول‌های رسانه‌ای با سرعت به رشد خود ادامه می‌دهند و طی دهه ۱۹۹۰ به لحاظ گستردگی تقریباً سه برابر شده‌اند. هرگاه تلویزیون تماشا می‌کنید ـ چه از شبکه محلی یا از شبکه کابلی و ماهواره‌ای ـ، هرگاه در خانه یا سینما به تماشای یک فیلم می‌نشینید، هر گاه به رادیو یا موسیقی گوش می‌دهید, هرگاه روزنامه، مجله یا کتابی می‌خوانید, مطمئن باشید که آن محصول به واسطه یکی از این ابر کمپانی‌های رسانه‌ای تهیه یا پخش شده است.

در حال حاضر بزرگ‌ترین غول رسانه‌ای جهان شرکت «AOL ـ تایم وارنر» است. شرکت AOL با خرید شرکت تایم وارنر به مبلغ ۱۶۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۰ این غول رسانه‌ای را به وجود آورد. به این ترتیب «استف کیس» که غیریهودی است, به عنوان رئیس, AOL ـ تایم وارنر و «جرالدلوین» رئیس یهودی تایم وارنر,‌ به عنوان مدیر اجرایی انتخاب شدند. اگرچه AOL ـ تایم وارنر هنوز به طور کامل توسط یهودی‌ها اداره نمی‌شود, امّا تقابل رهبری یک سفیدپوست سرمایه‌دار که تنها دغدغه‌اش پول است از یک سو, و یک یهودی نژادپرست از سوی دیگر, به تدریج منجر به افزایش نفوذ یهودی‌ها در درون AOL خواهد شد. از آن جا که منافع کیس به خطر نمی‌افتد. او هیچ‌گونه اعتراضی به استخدام یهودی‌ها توسط لوین برای پست‌های کلیدی و مهم ندارد. پس از بازنشستگی یا مرگ کیس, کنترل آئول به طور کامل به دست یهودی‌ها خواهد افتاد.

پیش از ادغام این دو شرکت, AOL بزرگترین خدمات دهنده اینترنتی در ایالات متحده بود و در حال حاضر از آن به عنوان پایگاه آن لاین برنامه‌های یهودی شرکت تایم وارنر استفاده می‌شود. شرکت تایم وارنر در زمان واگذاری به AOL در سال ۱۹۹۷ با درآمد سالانه بیش از ۱۳ میلیارد دلار, دومین غول بزرگ رسانه‌ای در سطح بین‌الملل محسوب می‌شد. لوین رئیس و مدیر اجرایی شرکت مذکور,‌ شرکت  «ترنربراد ـ کستینگ سیستمز» را در سال ۱۹۹۶ از «ترنرتد», یکی از معدود سرمایه‌گذاران غیر یهودی در بازار رسانه, خرید. ترنر پس از کیس و لیون, به عنوان مدیر شرکت به مرد شماره ۳ در AOL-TW تبدیل شد.

زمانی که ترنر در سال ۱۹۸۵ تلاش کرد CBS را بخرد، وحشت, مدیران رسانه‌های آمریکا را فرا گرفت. او توانسته بود شبکه خبری موفق CNN را با بیش از ۷۰ میلیون مشترک راه‌اندازی کند. ترنر انسانی خود محور و مصمم بود. اگرچه او هیچ‌گاه بر ضدّ منافع یهودی‌ها موضع‌گیری نکرده و چند یهودی را در پست‌های اجرایی و مهم در CNN به کار گرفته بود, امّا یهودی‌های CBS از جمله «ویلیام پایه», رئیس CBS، او را فردی کنترل ناشدنی می‌دانستند؛ توپخانه اعتماد نشدنی که ممکن بود در آینده برضدّ آن‌ها شلیک کند. مدیران CBS برای شکستن قیمت پیشنهادی ترنر به «لورنس تیچ», میلیاردر یهودی پیشنهاد خرید شبکه را دادند. تیچ از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۵ به عنوان رئیس و مدیر اجرایی CBS هر گونه خطر نفوذ غیر یهودی‌ها را از بین برد. تلاش‌های بعدی شرکت ترنر برای به چنگ آوردن یک شبکه بزرگ توسط تایم وارنر به مدیریت لوین خنثی شد. این در حدود ۲۰ درصد از سهم CBS را در اختیار داشته و در مورد قراردادهای مهم حق وتو دارد. لوین با رضایت کامل CBS را در سال ۱۹۹۹ با قیمت ۸/۳۴ میلیارد دلار به همکار یهودی خود «سامر ردستون» فروخت. در نتیجه ترنر هیچ گاه نتوانست به ارباب حقیقی رسانه تبدیل شود. او سرانجام تصمیم گرفت که به آن‌ها بپیوندند و شرکت خود را به لوین فروخت. در جولای ۲۰۰۱ شرکت AOL-TW اعلام کرد که یک یهودی دیگر به نام «والتر ایزاکسون» که پیش از آن مدیر تحریریه تایم بوده, رئیس و مدیر اجرایی گروه خبری CNN خواهد شد که امپراتوری خبری ترنر را تحت کنترل خواهد گرفت. حالا CBO وابسته به تایم وارنر بزرگ‌ترین شبکه تلویزیونی کابلی کشور است.

تایم وارنر علاوه بر فعالیت‌ در حوزه تلویزیون کابلی و موسیقی, به میزان قابل ملاحظه‌ای در تولید فیلم‌های سینمایی (استودیو برادران وارنر, نیو لاین، کستل راک) و چاپ و نشر فعالیت‌ دارد. بخش چاپ و نشرتایم وارنر (سردبیر آن «نورمن پیرستین» یهودی است) بزرگ‌ترین ناشر مجله در آمریکا است که مجلات Fortune,people, sports llustrated Time را چاپ می‌کند.

دومین غول بزرگ رسانه‌ای با درآمد ۲۳ میلیارد دلاری در سال ۱۹۹۷, شرکت والت دیزنی است.
 «میخاییل ایزنر» رئیس و مدیر اجرایی این شرکت، یهودی است. امپراتوری دیزنی, تلویزیونی Tachstone, و تلویزیون Buena Vista و نیز شبکه‌های کابلی با مجموع ۱۰۰ میلیون مشترک را در بر می‌گیرد. در حوزه فیلم‌های سینمایی, گروه تصاویر متحرک والت‌دیزنی, وابسته به استودیو والت دیزنی, توسط «جوزف اروس» که یک یهودی است اداره می‌شود. «والت دیزنی پیکچرز»، «هالیوود»، «تاچ استون» و «کاروان» شرکت‌های فیلم‌سازی وابسته به این گروه هستند. «روس» شرکت «کاروان پیکچرز» را در ژانویه ۱۹۹۳ راه‌اندازی کرد و هدایت آن را به همکار یهودی خود «راجر برنبائوم» سپرد. شرکت «میراماکس فیلم» نیز متعلق به دیزنی است و توسط برادران وینستین: هاروی و باب اداره می‌شود. این دو برادر فیلم‌های بسیار مبتذلی همچون «بازی گریه‌دار» «کشیش» و «بچه‌ها» را ساخته‌اند. زمانی که شرکت دیزنی, پیش از واگذاری به ایسنر در سال ۱۹۸۴, توسط خانواده غیر یهودی دیزنی اداره می‌شد, تنها دغدغه آن سرگرم کردن خانواده‌ها بود.

ایسنر در آگوست ۱۹۹۵ شرکت Capital Cities/ABC که صاحب شبکه تلویزیونی ABC است, را به چنگ آورد. این شبکه دارای ده ایستگاه تلویزیونی در بازارهای بزرگی همچون نیویورک, شیکاگو, فیلادلفیا, لس‌آنجلس, سان فرانسیسکو و هوستون است. علاوه بر این موارد, این شرکت ۲۲۵ ایستگاه تلویزیونی دیگر در ایالات متحده داشته و بخشی از سهام چندین شرکت تلویزیونی اروپایی را نیز در اختیار دارد. استفن بارنشتین رئیس و مدیر اجرایی شبکه کابلی ESPN وابسته به ABC یهودی است. این شرکت همچنین بخشی از سهام شبکه‌های تلویزیونی کابلی A-E, Lifetime را در اختیار دارد؛ هر کدام از این شبکه‌ها ۶۷ میلیون مشترک دارند. شبکه رادیویی ABC , 26 ایستگاه رادیویی AM و FM در شهرهای بزرگی همچون نیویورک, واشنگتن و لس‌آنجلس و نیز بیش از ۳۴۰۰ ایستگاه دیگر را در اختیار دارد. اگرچه ABC/Capital Cites بیشتر یک شرکت رادیو تلویزیونی است, امّا تنها در سال ۱۹۹۷ در حوزه چاپ و نشر درآمدی بالغ بر یک میلیارد دلار داشته است. این شرکت مالک هفت روزنامه, انتشارات Fairchild (پوشاک بانوان), انتشارات Chilton (لوازم اتومبیل) و گروه نشر Diversified است.

سومین شرکت بزرگ رسانه‌ای با درآمد بیش از ۱۳ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۷, شرکت Viacom نام دارد که توسط یک یهودی به نام «سامنر ردستون» اداره می‌شود. Viacom که به تولید و پخش برنامه‌های تلویزیونی برای سه شبکه بزرگ مشغول است، ۱۳ ایستگاه تلویزیونی و ۱۲ ایستگاه رادیویی دارد. فیلم‌های سینمایی این شرکت توسط «پارامونت پیکچرز», به مدیریت زنی یهودی به نام «شری لنسینگ»، تولید می‌شود. ردستون در دسامبر ۱۹۹۹ با رأی سهام داران، شبکه CBS را به چنگ آورد. مدیر جرایی CBS فردی یهودی به نام «کارمازین» است که برای ردستون کار می‌کند. او رئیس و بزرگترین سهامدار شرکتی است که مالک شبکه تلویزیونی BCS, 14 ایستگاه تلویزیونی بزرگ, ۱۶۰ ایستگاه رادیویی، شبکه‌های کابلی Country Music و Nashville و نیز تعداد زیادی شرکت‌های تبلیغاتی است.

Pocket Books, Press Scribner Simon Schuster The free وابسته به بخش چاپ و نشر Viacom هستند. این شرکت فیلم‌های خود را از طریق بیش از ۴۰۰۰ فروشگاه Blockbuster پخش می‌کند. Viacom همچنین در پخش برنامه‌های ماهواره‌ای, ساخت پارک‌های تک منظوره و بازی‌های رایانه‌ای نیز نقش دارد.

عامل اصلی شهرت Viacom, شبکه‌های کابلی Nickelodeon MTV Showtiome و سایر شبکه‌ها هستند. از سال ۱۹۸۹, Nickelodeon, MTV روز به روز مخاطب نوجوان و جوان بیشتری را به خود جلب کرده‌اند. سه ماهه نخست ۲۰۰۱ , چهارمین سال متوالی بود که MTV رتبه نخست شبکه‌های کابلی را در میان مخاطبان ۱۴ تا ۲۴ ساله کسب می‌کرد. MTV از طریق راه‌اندازی شبکه‌های جدید همچون MTV Dance (در انگلستان) و MTV Live (در حوزه اسکاندیناوی) به دنبال نفوذ بیشتر در اروپا است. MTV با مجموع ۲۱۰ میلیون مشترک در ۷۱ کشور دنیا, تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر ذهن و روح جوانان سراسر دنیا دارد.

Nickelodeon  با حدود  65 میلیون مشترک, توانسته بیشترین مخاطب را در میان افراد ۴ تا ۱۱ ساله در آمریکا به خود اختصاص دهد و به سرعت در حال نفوذ در اروپا است. «ادگار برونف من» (پسر) دیگر چهره مقتدر یهودی در رسانه‌های آمریکا است . او مدیریت شرکت بزرگ مشروب‌سازی سپرگام را تا پیش از ادغام آن با شرکت ویویندی بر عهده داشت. پدر او «سر ادگار برونف من» (پدر) رئیس کنگره جهانی یهودیان است. Seagram شرکت‌های Universal Studios و Interscope Records را در اختیار داشت که اکنون این شرکت‌ها متعلق به Vivendi Universal هستند.

Bronfman با خریداری Poly Gram, غول ضبط موسیقی اروپا, در ماه مه ۱۹۹۸ به مبلغ ۶ /۱۰ میلیارد دلار از شرکت آلمانی فیلیپس, به مرد شماره یک در بازار ضبط موسیقی تبدیل شد. درآمد حاصل از Poly Gram به علاوه درآمد Universal Bronfman را به ارباب چهارمین غول بزرگ رسانه‌ای با درآمد سالانه ۱۲ میلیارد دلار تبدیل کند. خانواده برونف من شرکت Seagram را در ژوئن ۲۰۰۰ به ویویندی فروخت.

از این چهار غول بزرگ رسانه‌ای, دو شرکت در دست یهودی‌ها بوده و پست‌های اجرایی دو شرکت دیگر نیز در اختیار یهودی‌ها است. با توجه به تسلط کامل یهودی‌ها بر رسانه‌های آمریکایی, باور این مسئله که آن‌ها بدون هیچ قصد و غرض خاصی چنین کرده‌اند, بسیار دشوار است.

شرکت News متعلق به «مرداخ پاپرت», مالک شبکه تلویزیونی FOX FOX قرن بیستم, و FOX 2000 با درآمد سالانه ۱۱ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۷, پنجمین غول رسانه‌ای ایالات متحده محسوب می‌شود. مرداخ اهل استرالیا و یهودی است,‌ امّا «پتر چرنین», رئیس و مدیر اجرایی FOX Group که تمامی فعالیت‌های سینمایی, تلویزیونی و چاپ و نشر شرکت News را در آمریکا کنترل می‌کند، یک یهودی است. رئیس FOX  قرن بیستم زنی یهودی است به نام لورا زیسکین که پیش از این ریاست FOX 2000 را بر عهده داشته است.

«پتر روس» که او نیز یک یهودی است, به عنوان رئیس Fox Entertainment زیر دست چرنین کار می‌کند NewYork Post  و Guide TV نیز متعلق به شرکت News هستند و تحت نظارت چرنین منتشر می‌شوند. مرداخ در گفت‌وگو با مجله نیوزویک (۱۲ جولای ۱۹۹۹) این گونه اظهار کرده که به جای سپردن شرکت به فرزندانش که نزدیک به ۳۰ سال سن دارند, ترجیح می‌دهد که شرکت News را به چرنین  بسپارد. اگر یک یهودی در موقعیت مرداخ بود, مسلماً چنین نمی‌کرد. چرنین می‌گوید: «می‌خواهم کنترل فیلم‌هایی را به دست بگیرم که در سرتاسر جهان دیده می‌شوند… چه سرگرمی‌ایی از این بهتر».

اغلب شرکت‌های کوچک‌تر فیلم‌سازی و تلویزیونی که وابسته به شرکت‌های بزرگ نیستند نیز توسط یهودی‌ها اداره می‌شوند. برای مثال New World Entertainment که از سوی یک تحلیل‌گر «نخستین تولید‌کننده مستقل برنامه‌های تلویزیونی» لقب گرفته, متعلق به یک یهودی به نام «رونالد پرلمن» است. پرلمن کسی است که به مونیکا لوینسکی در زمان تلاش کلینتون برای ساکت نگاه داشتن او, پیشنهاد کار داد!

معروف‌ترین شرکت در میان شرکت‌های رسانه‌ای کوچک‌تر, Drenm Works SKG , کاملاً یهودی است. Dream works در سال ۱۹۹۴ توسط «دیوید گفن» مرد مقتدر صنعت ضبط موسیقی «جفر زنبرگ» رئیس پیشین «دیزنی پیکچرز» و اسپیلبرگ کارگردان سینما که هر سه یهودی هستند تأسیس شد. این شرکت به تولید انیمیشن، برنامه های تلویزیونی و ضبط موسیقی می‌پردازد, با توجه به سرمایه و ارتباطات گفن، کاتزنبرگ و اسپیلبرگ شرکت Dream Works به زودی به چهار غول بزرگ رسانه‌ای خواهد پیوست.

پر واضح است که‌اندکی پس از آغاز به کار صنعت سینما در دهه‌های نخست قرن بیستم, یهودی‌ها تولید و پخش اغلب فیلم‌های سینمایی را در دست گرفتند. با مرگ والت‌دیزنی در سال ۱۹۶۶ آخرین مانع حکومت یهودی‌ها بر هالیوود  از میان برداشته شد و آن‌ها توانستند مالکیت شرکتی را که دیزنی بنا نهاده بود, به چنگ آورند. از آن پس آن‌ها هر چه در صنعت سینما می‌خواستند,‌ به دست آوردند. فیلم‌های تولید شده توسط چهار غول بزرگ فیلم سازی (Disney Worner Brothers, Universal Seagram Paramount Viacom)، دو سوم از مجموع فروش گیشه‌ در سال ۱۹۹۷ را به خود اختصاص دادند. ABC, CBS و NBC سه شبکه بزرگ تلویزیونی شدند. با ادغام غول‌های بزرگ رسانه‌ای, این سه شبکه، دیگر هویتی مستقل نداشتند. این شبکه‌ها پیش از ادغام توسط یهودی‌ها هدایت می‌شدند: شبکه ABC توسط «لئونارد گلدنسان», شبکه NBC در ابتدا توسط «دیوید سارنوف» و سپس توسط پسرش رابرت؛ و CBS ابتدا توسط «ویلیام پلی» و سپس توسط «لورنس تیچ». طی چندین دهه، کارکنان این شبکه‌ها از بالا تا پایین یهودی بوده و با فروش شبکه به شرکت‌های دیگر همچنان یهودی‌گرایی در شبکه‌های تلویزیونی بی تغییر باقی مانده است. حضور یهودی‌ها در اخبار تلویزیونی بسیار واضح و پر رنگ است. شبکه NBC نمونه بارز این مورد است. تمامی پست‌های اجرایی و مهم در این شبکه در اختیار یهودی‌ها است. در بخش‌های خبری سایر شبکه‌ها نیز چنین حضوری از یهودی‌ها دیده می‌شود.

این ها حقایقی از تسلط یهودی‌ها بر رسانه‌های آمریکایی است. تسلط یهودی‌ها بر رسانه‌های جمعی آمریکا، مهم‌ترین حقیقت زندگی, نه تنها در آمریکا بلکه در سراسر جهان است. تسلط یهودی‌ها بر رسانه‌ها به شکل نامحسوسی تعیین کننده سیاست خارجی ایالات متحده است. یهودی‌ها با در اختیار داشتن کنترل رسانه‌ها, در واقع کنترل روح و ذهن کودکان آمریکایی, که سازنده آتیه این کشور هستند, را نیز در دست دارند. آن‌ها همجنس بازی را شیوه‌ای طبیعی و قابل قبول در زندگی آمریکا جلوه داده‌اند. در واقع یکی از عواقبی که تسلط یهودی‌ها بر رسانه‌ها در آمریکا به دنبال داشته, حس گناهکار بودن و نفرت‌ از خود در میان سفید‌پوستان آمریکایی است؛ تا حدی که خواهان مرگ و نابودی نسل خود هستند! در راه مبارزه با این جریان که به مردم چنگ انداخته و زهر مهلک خود را بر روح و ذهن آن‌ها فرو می‌ریزند, نباید از هیچ چیزی ترسید. حقیقت این است که «اگر ما او را نابود نکنیم, مسلماً او ما و نسل ما را نابود خواهد کرد».
ترجمه رضا نوری
مجله National anguard، چاپ آمریکا.
ماهنامه موعود شماره ۷۵