در روایت آمده است:«أَلصَّلاهُ خَیْرُ مَوْضُوعٍ، فَمَنْ شآءَ اسْتَقَلَّ، وَ مَنْ شآءَ اسْتَکْثَرَ.» نماز، بهترین چیزى است که [در اسلام] وضع شده است، پس هر کس که خواست کمتر و یا بیشتر [نماز مستحبّى] بخواند. شاید این کرامتى باشد براى خصوص مسلمانها که به آنها اجازه داده شده است هر جا و هر وقت که خواستند بدون هیچ رادع و مانع و حاجز و حاجب و بدون اجازه از هیچ دربان و نگهبان، به حضور خداوند که پادشاه پادشاهان است بار داده شوند. البته نمازهاى واجب از جهت وقت محدودیّت زمانى دارند که باید در اوقات معیّن ادا شوند، ولى در مکان آن محدودیّت و تعیین خاصّى وجود ندارد.
. بحارالانوار، ج ۷۹، ص ۳۰۸؛ مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۳ و ۴۷.