در آن هنگام که خداوند رحیم، بهترین انسان تمام تاریخ را به رسالت مبعوث نمود، فلسفه رسالتش را اینگونه تبیین فرمود که: «وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِّلْعَالَمِینَ؛ ۱ ما تو را به رسالت برنگزیدیم مگر برای رحمت بر جهانیان».
حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم، نیز تمام مأموریتش را بر پایه رحمت فراگیر بر تمام عالمیان قرار داد و مهر و قهر او در تمام مدت پیامبریش، جلوههایی از نگاه رحیمانه او بر انسان بود.
آن وجود آسمانی و مقدس، تمام تلاش خویش را برای گسترش رحمت و مهربانی در سراسر دنیا، به کار برد؛ و اگرچه دشمنی و کینه توزیهای دشمنان و جهل مردمان، مانع از تحقق جهانی آن شد، ولی این مأموریت بر زمین نماند. ائمه معصوم علیهم السلام، نیز یکی پس از دیگری، در این جهت سعی و کوشش بینظیری نمودند و البته اشاعه کامل آن توسط فرزند امام حسن عسکری علیه السلام، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بشارت داده شده است: «اُکمِل ذلک بِابْنِه م ح م د رحمهً لِلعالمَین».۲
خداوند متعال در تعظیم مقام حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم، فرمود: «لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه؛ ۳ به درستی که رسول خدا برای شما الگوی خوبی است» و همگان را به تأسی از پیغمبر اسلام فرا خواند. یک جلوه آن، پیروی از صفت مهربانی و رأفت پیامبر عظیم الشأن است. فرزندان معصوم و امامان پس از وی، سزاوارترین افراد به تأسی به این ویژگی رسولالله صلی الله علیه و آله و سلم، بودند؛ از این جهت، حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، نیز بهترین نمونه کسانی است که به صورت کامل در این خصلت به حضرتش اقتدا نمودهاند؛ به گونهای که خود، مظهر صفت رحمه للعالمین گشته و گستره رحمت وی در عصر غیبت و به ویژه در زمانه ظهور، جهان شمول خواهد بود، چنانکه در زیارت آلیاسین، خطاب به ایشان میخوانیم: «السلام علیک ایها… الرّحمهُ الواسعه».۴
اگر او در زمانه غیبت و غربت، دستان پر مهر و آغوش گرمش همچون پدری دلسوز، برای همگان گسترده است، در هنگامه ظهور که اسباب و ابزار در اختیارش قرار خواهد گرفت، وسعت رحمتش چقدر خواهد بود؟
آن امام غائب از نظر، کسی است که «همچون رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، عمل خوهد نمود»۵ و با خُلق و خوی محمدی، چنان با جهانیان برخورد میکند که به فرمایش حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم، «مردم مثل زنبورهایی که پیرامون امیر خود هستند گردا گرد او خواهند بود»۶ و این شتاب مردم به سوی آن امام همام، خود، دلیل وسعت مهربانی وی است. چنانکه در وصف او آمده: «المهدیٌّ جوادٌ بالمالِ، رحیمٌ بِالمساکِینَ».۷
در قسمتی از بیان نورانی امام رضا علیه السلام ـ که درباره ویژگیهای ممتاز امامان معصوم صادر شده ـ چنین سخن رفته است که: «امام، ابری است بارنده؛ بارانی است سرشار؛ آفتابی است فروزان و آسمانی است سایه بخش. او زمینی گسترده، چشمه و برکهای جوشنده و باغی پر محصول است. امام، انیس، همراه، پدری مهربان، برادری دلسوز و همچون مادری است خوش سلوک با فرزند کوچکش؛ که در پیشامدهای بد، پناهگاه بندگان خواهد بود».۸
این بشارتها، نویدی است بر آنکه در روزی ـ که آن روز، دیر نباشد ـ فرزند رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، که هم نام اوست، وصف «رحمهللعالمین» وی را به تمام و کمال، بر سراسر جهان، گسترده خواهد کرد و عطر دلانگیز رحمت محمدی را به شامه همه عالمیان خواهد رساند.
۱. انبیا.
۲. کافی،
۳. احزاب
۴. بحار الانوار، .
۵. غیبت نعمانی،
۶. العدد القویه
۷. بشاره المصطفی،
۸. کافی،