موعود پایگاه اینترنتی موعود
امام حسن علیه السلام می فرماید : از هند ابن ابی هاله درباره آراستگی های ظاهری پیامبر صلی الله علیه و آله سئوال کردم (هند از کسانی بود که وصف ویژگی ظاهری پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را به خوبی بیان می‌کرد) او گفت: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بزرگ بود (جثه ای بزرگ داشت) و در دیده ها بزرگ نمایان می‌شد.
چهره اش همانند ماه در شب تمام خود، می درخشید. نه دراز قدی لاغر بود و نه کوتاه قامتی چاق. سری بزرگ داشت و موهای آن موج دار (نه صاف نه مجعد) بود.
موهای سرش از لبه گوشش تجاوز نمی‌کرد و اگر فراتر می رفت (موهای او زیاد می‌شد) فرق سر باز می‌گذاشت (موهای سر را از وسط به دوقسمت تقسیم می‌کرد.)
رنگ (پوست) او بسیار درخشان بود .
پیشانی گشاده ای داشت.
ابروهای او پر مو، کشیده و ناپیوسته بود.
رگی بین دو ابروی او بود که به گاه خشم برجسته و پرخون می‌شد.
بینی او دارای برجستگی خاصی بود .
همه گاه نوری از او ساطع بود. دارای نفسی کریم و شامخ بود. ریشی (موهای صورت) پر پشت و انبوه داشت، گونه هایش پر گوشت نبود، دهانی بزرگ و خوشبو، نازک و لطیف با دندان هایی سفید و زیبا که بین آنها فاصله بود، داشت.
از سینه تا شکم او موهای نازکی روییده بود.
گردنی زیبا و سرخ رنگ (متمایل به سرخی) که به روشنی نقره بود، داشت.
هیکلی بسیار به قاعده و معتدل داشت، نه چاق و پر گوشت بود نه لاغر و نحیف.
دارای شکمی تو رفته (صاف) و سینه ای باز بود. (سینه و شکم او در امتداد هم بودند) بین دو شانه او گشاده بود و سر استخوان هایی بزرگ داشت.
پیکری نورانی داشت و خطی از مو از سینه تا ناف او کشیده بود و پستان ها و شکم او از مو خالی بود؛ و دو دست و شانه های او مودار بود. سینه ای بالا داشت. بازو و ساعدی کشیده و دستانی پهن داشت، پاها و دست های او مردانه (خشن و بزرگ) بود و انگشتانی نه کوتاه نه بلند داشت.
استخوان های پا و دست او، کشیده و صاف بود. دو کف پاهای او دارای فرورفتگی بود.
پاهایش پر گوشت (چاق) نبود و آب به راحتی بر آن ها جاری می‌شد. (صاف و لطیف) .
با استحکام راه می رفت و با قوّت،گام بر می داشت و باوقار راه می رفت، گام هایی بلند برمی داشت ولی آرام و بدون شتاب، به گونه ای راه می رفت که گویا از بلندی به پست گام می نهد.
هنگام توجه به یک طرف، با تمام بدن بدان سو باز می‌گشت (می چرخید) نگاه او افتاده و چشمانش بیش تر به زمین دوخته شده بود تا آسمان .نگاه او از سر دقت و دریافت بود (یا به گوشه چشم می نگریست) بر همه کس در سلام کردن پیشی می‌گرفت .
امام صادق علیه السلام می فرماید: در شب های تاریک نوری همانند نور ماه از پیکر رسول خدا – ص – پرتو افشان بود.
راویان گوناگون (چون انس، جابر بن سمره، عبدالله بن بشیر ) گزارش کرده‌اند که تعدادی موی سفید در بین موهای سر و ریش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بود.
تعداد آن ها را از ۱۴ تا ۲۰ تا مو بر شمرده‌اند.
امام رضا علیه السلام از پدران خود و آنان از امام علی علیه السلام نقل می‌کنند که، علی (علیه السلام) فرمود: هیچ کس را نیافتم و ندیدم که سینه ای به فراخی سینه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داشته باشد.
منابع:
بحارالانوار، ج۱۶، ص۱۴۸تا۱۷۱ — عیون اخبارالرضا
