موعود پایگاه اینترنتی موعود
در قرآن و روایات معصومان(علیهم السلام)، امید به رحمت خداوند و سرانجام نیکو، از جهات گوناگون مورد تأکید واقع شده و یأس و ناامیدی به شدت نهی شده است.
قرآن کریم، ناامیدی از رحمت الهی را گمراهی می‌داند و می‌فرماید: «چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید می‌شود؟» همچنین در جایی دیگر نومیدی از رحمت خداوند را فقط شایسته کافران می‌داند و می‌فرماید: «همانا جز گروه کافران، کسی از رحمت خدا ناامید نمی‌شود۱″.
در کلام معصومین(علیهم السلام) نیز درباره اهمیت و ارزش امید و پرهیز از هرگونه ناامیدی سخن گفته شده است.
امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: ” بزرگترین بلا، ناامیدی است۲″.
آن حضرت همچنین می‌فرمایند: ” در شگفتم از کسی که ناامید می‌شود، در حالی که استغفار را با خود دارد۳″.
امام صادق (علیه السلام) در توصیف شرایط و ویژگی‌های یک انسان امیدوار و ناامید فرمود: ” طوری به خدا امید داشته باش که امیدت تو را بر ارتکاب گناهان جرات نبخشد و به گونه‌ای از خدا بترس که ترست تو را ناامید از رحمت الهی نکند۴″.
همچنین مولای متقیان علی(علیه السلام)، نومیدی، را موجب تفریط و تقصیر عنوان فرمودند۵″.
امام ششم شیعیان همچنین نومیدی از رحمت خدا، را سردتر از زمهریر دانستند و فرمودند: ” آساینده‌ترین آسایش، ناامیدی از مردم است۶″.
پیامبر مکرم اسلام(صلی الله علیه واله) در روایتی می‌فرمایند: “خدای تبارک و تعالی فرمود: ای فرزند آدم! … مردم را از رحمت خدای متعال نومید مگردان، در حالی که خودت به او امید داری۷”.
ایشان همچنین فرمودند:” روز قیامت، خداوند نومید کنندگانِ (از رحمت حق) را در حالی بر می‌انگیزد که سیاهی چهره‌شان بر سفیدی آن غالب است، پس به آنها گفته می‌شود: آنان نومید کنندگانِ از رحمت خدا هستند۸″.
امیرالمومنین علی(علیه السلام) در باره اوصاف شخص ناامید این چنین فرمود: ناامیدی، صاحب خود را می‌کشد. هر ناامیدی، ناکام است.
امام حسن عسگری(علیه السلام) نیز در این باره فرمودند: ” خدا همان است که در هنگام نیازمندی‌ها و سختی‌ها، توسط هر کس که امیدش از غیر او قطع شده است، مورد توجّه قرار می‌گیرد۱۰″.
منابع:
۱- یوسف، آیه ۸۷
۲- «غرر الحکم، ح ۲۸۶۰»
۳- «نهج البلاغه، حکمت ۸۷»
۴- «بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۳۸۴»
۵- «بحار الأنوار، ج ۷۷، ص ۲۱۱»
۶- «بحار الأنوار، ج ۷۲، ص ۳۳۸»
۷- «صحیفه الرضا – علیه السلام -، ص ۴۳، ح ۱۴»
۸- «بحار الأنوار، ج ۲، ص ۵۵»
۹- «غرر الحکم، ح ۶۸۴۲»
۱۰-«بحار الأنوار، ج ۳، ص ۴۱»
ایسنا
