تروریست‌های سوری از نام “ابو عجیب” هم می‌ترسند

ابو عجیب با روی گشاده و صورتی بشاش به سوی ما آمد. او نه از چچن آمده بود و نه از افغانستان. او دارای تابعیت و شناسنامه سوری است و پیش از حوادث جاری در سوریه، شاید دو سال پیش آن در منطقه حضرت زینب(ع) به نام “ابوعجیب” معروف شده بود.

“حسین الدیرانی” شیعه لبنانی، طی سفری چند روزه به سوریه و زیارت حرم حضرت زینب (س) خاطرات جذاب خود را از امنیت سوریه و حال و هوای حرم مطهر و پاسداران آن، به‌ویژه تیپ حضرت ابالفضل العباس(ع) و “ابوعجیب” فرمانده آن، روایت کرده است.

هنگامی‌که قصد نقل مکان از لبنان به سوریه به قصد زیارت حرم حضرت زینب علیها سلام را داشتم، سراسر وجودم را نفرت و انزجار از تمام کسانی فرا گرفته بود که تهدید به از بین بردن و تخریب این حرم مطهر کرده بودند و همچنان نیز می‌کنند.

در هر قدمی‌که در سوریه برمی‌ داشتم و به دمشق، پایتخت مقاوم و پابرجای سوریه نزدیک می‌شدم، احساس خشم و نفرت نسبت به تمام کشورها و کسانی که گروه های تروریستی را در سوریه یاری و حمایت مالی و نظامی می‌کردند تا تمام زیبایی های این کشور را نابود کنند، شعله ورتر می‌شد. کشوری که روزگاری پناهگاه هر فرد عرب رنج کشیده و مظلوم از سرزمین های فلسطین، عراق و لبنان بود، کشوری که هیچ تفاوتی میان شهروندان خود و شهروندان عربی دیگر قائل نمی‌شد و درب های مؤسسات و بیمارستان هایش به سوی تمامی‌شهروندان عربی، بدون هیچ استثنایی باز بوده و هست.

راه بین المللی امن بود، به راست و شمال و چپ که نگاه می‌کردم، نیروهای شجاع ارتش عربی سوریه را می دیدم که در حال گشت زنی بودند، در اینجا تنها چیزی که به ذهن آدمی خطور می‌کند، فرستادن درود و سلام بر “بشار اسد”، رئیس جمهوری سوریه و ارتش شجاع این کشور بود که بیش از دو سال است، در برابر جنگ جهانی بی مانندی مقاومت کرده است که در آن انواع روش های جنگ رسانه ای، روانی، نظامی و تروریستی در آن به کار گرفته شده و از سوی کشورهای عربی حوزه خلیج حمایت مالی و از سوی تمامی‌کشورهای غربی تسلیح می‌شود و تمامی تروریست های جهان از تاتار و مغول گرفته تا عرب و غربی در آن زیر یک پرچم گرد هم آمده‌اند و با زور و دروغ ادعای اسلام می‌کنند.

سلاح پیشین دشمنان، سلاح فتنه مذهبی بود که فراماسونری های جهان آن را ایجاد و ده ها سال بر اساس آن عمل کردند و “محمد بن عبد الوهاب “را برای اینکه صاحب مدرسه تکفیری در میان مسلمانان باشد، بر این منصب گماشتند تا آنکه دولتی ایجاد کنند که آن را “عربستان سعودی” نامیدند و از پای منابر مساجد آن تروریست ها و تکفیری های جهان بیرون بیایند.

هنگامی‌که به دمشق رسیدیم، بلافاصله به قصد زیارت حرم مطهر حضرت زینب(ع) به مناطق اطراف آن رفتیم، در آن روز آرامشی را احساس کردم که هرگز در طول حیاتم احساس نکرده بودم. وارد جزئیات مسیرهایی که طی کردیم نمی‌شوم، اما آثار درگیری های شدید بر روی ساختمان ها در منطقه ای توجهم را جلب کرد، اسم آن منطقه را پرسیدم، گفتند: “عقربا”، منطقه ای که پیشتر عقرب های سمی “جبهه النصره” آن را اشغال کرده و به قتل و ترور و ایجاد رعب و وحشت در میان اهالی آن پرداخته و مسیر بین المللی فرودگاه دمشق را بسته بودند، اما نیروهای ارتش سوریه با کمک رزمندگان حزب الله و نیروهای “تیپ ابا الفضل العباس”(ع) توانسته بودند آن را آزاد و از وجود تروریست ها پاک کنند تا به منطقه ای امن و مهم برای حفظ امنیت منطقه ای تبدیل شود که حرم حضرت زینب علیها سلام در آن واقع شده بود.

وارد مناطق نزدیک به حرم حضرت زینب(ع) شدیم، در ورودی پایگاه تیپ ابا الفضل العباس(ع)، “ابو عجیب” فرمانده تبپ و معاون وی به منظور خوشامدگویی به ما بیرون آمدند.

ابو عجیب با روی گشاده و صورتی بشاش به سوی ما آمد. او نه از چچن آمده بود و نه از افغانستان. او دارای تابعیت و شناسنامه سوری است و پیش از حوادث جاری در سوریه، شاید دو سال پیش آن در منطقه حضرت زینب(ع) به نام “ابوعجیب” معروف شده بود.او به مروت و شهامت، غیرت و حمیت معروف شده بود و از هر مظلومی، هرکه می خواست باشد، دفاع می‌کرد.

هنگامی‌که گروه های مسلح کنترل مناطق اطراف حرم حضرت زینب(ع) را به دست گرفته بودند و روی دیوار های این مناطق نوشته بودند “همراه با نظام از بین خواهی رفت” (منظور آنها خانم حضرت زینب(ع) و تخریب بارگاه مطهر آن حضرت بود) ابو عجیب به همراه گروهی از مؤمنان روزگار به شخصه به حمایت از حرم مطهر حضرت زینب(ع) برخواسته بود و در نبردهای قهرمانانه کم نظیری رو در روی گروه های مسلح ایستاده بود، تا جایی که نام وی عناصر گروه جبهه نصره و سرکردگان آن را به وحشت می انداخت و این موضوعی بود که گروه های مسلح بارها حتی در پایگاه های ارتباط جمعی اینترنتی نیز به آن اعتراف و اذعان کرده بودند.

ابو عجیب با گروه هم رزمش در تمام نبردهای صورت گرفته در منطقه “زینبیه” حضور و مشارکت داشته تا جایی که به وی لقب “درهم‌شکننده مرگ” را به وی داده بودند. وی و برادران دینی‌‌اش سوگند خورده‌اند که در راه حمایت از حرم و بارگاه مقدس حضرت زینب(ع) شهید شوند و همین موجب شده تا در میان مردم منطقه، به “خادمان حضرت زینب(ع)” معروف شوند.