سفارش امام باقر علیه السلام به مصافحه

ابوعبیده می‌گوید:« روزی با حضرت امام باقر علیه السلام همسفر شدم. در راه، چند بار سوار و پیاده شدیم. امام هر بار، پس از من داخل کجاوه می‌شد و هر بار به من سلام می‌کرد، و با من مصافحه می‌فرمود(دست می‌داد)، گویی که تازه به هم رسیده ایم. هنگام پیاده شدن نیز زودتر از من پیاده می‌شد و باز به من سلام می‌کرد و مصافحه می‌فرمود. »
به امام عرض کردم:« ای فرزند رسول خدا ! شما کاری را می‌کنید که دیگران نمی‌کنند. هر بار سلام و احوالپرسی و مصافحه برای چیست؟ »
امام فرمود:« مگر نمی‌دانی مصافحه چه ثوابی دارد؟ هر گاه دو مؤمن با یکدیگر مصافحه کنند، گناهان آنها مانند برگ درختان می ریزد و خداوند به آنها با نظر رحمت می نگرد تا زمانی که از یکدیگر جدا شوند.»

منابع:
بحار الانوار، ج ۴۶، ص ۳۰۲، حدیث ۴۷.