موعود پایگاه اینترنتی موعود
اینکه خداوند متعال در برابر صبر و بردباری عبد در روزه داری ماه رمضان و نخوردن و نیاشامیدن از طعام و شراب مادی و دنیایی، غذای بهشتی و طهورای شراب آسمانی پردیس حق را در آن دنیا وعده می دهد، هم گویای کرامت اوست و هم نشانگر ارزش و اهمیت عمل روزه دار.
*جرعه نوشان بهشت
قال رسول الله صلى الله علیه و آله
من منعه الصوم من طعام یشتهیه کان حقا على الله ان یطعمه من طعام الجنه و یسقیه من شرابها.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
کسى که روزه، او را از غذاهاى مورد علاقهاش باز دارد، برخداست که به او از غذاهاى بهشتى بخوراند و از شراب‌هاى بهشتى به او بنوشاند.
بحار الانوار ج ۹۳ ص ۳۳۱
این رسم کریم است که در برابر زحمت، بردباری و مرارت عبد، برایش جزایی به قدر و قیمت، بلکه بیشتر و برتر از آن تدارک ببیند.
اینکه خداوند متعال در برابر صبر و بردباری عبد در روزه داری ماه رمضان و نخوردن و نیاشامیدن از طعام و شراب مادی و دنیایی، غذای بهشتی و طهورای شراب آسمانی پردیس حق را در آن دنیا وعده می دهد، هم گویای کرامت اوست و هم نشانگر ارزش و اهمیت عمل روزه دار.
در حقیقت می‌توان گفت، خطیربودن و اهمیت روزه‌داری، در اصل به انجام امر مولا و گردن نهادن به دستور اوست و همین طوق بندگی و تعهد به «عهد الست» است که جانمایه بندگی و بستر عرفانی عبودیت را به نمایش می‌گذارد؛ به عبارت دیگر، این خود روزه است که در متنش، اصل و ریشه نعمت که همان رسیدن به مقام قرب بندگی حضرت حق باشد نهفته است و رفتن، خود، هدف است و راه خود گوید که چون باید رفت…
نه تنها جزا و پاداشی که بنده در برابر روزه‌داری‌اش از خداوند متعال دریافت می‌کند، که همانا طعام بهشتی باشد، اهمیت و نقش بسزایی در ترتب معانی حقیقت اعمال و نتایج دنیوی و اخروی آن دارد، بلکه این خود انجام عمل و گردن نهادن به دستور مولا و به کاربستن امر رب است که زمینه‌های عبودیت و بستر حقیقت معنویت و تجلی عرفان واقعی را به منصه ظهور و بروز می رساند و مابقی از نعمات و مواهب و پاداش های دنیوی و اخروی، نتایج محصلی است در گرو همین اصل.
آری؛ این رسم کریم است که در برابر زحمت، بردباری و مرارت عبد، برایش جزایی به قدر و قیمت، بلکه بیشتر و برتر از آن تدارک ببیند. و این رسم کریمانه در تلاقی میان روزه داری و هزار و یک موهبت و فایده دنیوی و اخروی این عمل عرفانی، می تواند نقش آفرین حقیقت اعمال ما باشد.
یعنی عمل ما در عالم غیب، تجسم و تمثیل همین عنایت مولاست و قرب ما به حضرت حق با همین روزه داری حاصل می‌شود.
آری؛ کسى که روزه، او را از غذاهاى مورد علاقهاش باز دارد، برخداست که به او از غذاهاى بهشتى بخوراند و از شراب‌هاى بهشتى به او بنوشاند.
و تو میدانی که پاداش حقیقی عبد روزه‌دار، همان عنایت حق، تقرب به او و خشنودی ذات اقدسش از بندگی صبورانه و عاشقانه انسان است و چه چیزی بالاتر و والاتر از نزدیکی به خدا و تماشای وجه زیبایش که «ان الله جمیل و یحب الجمال».
و جمال حقیقی انسان، نه در خال و خط و ابرو، که در تقوا، پرهیز و صبر، است که صبر نیکوترین خصال بشر و شاهراه رسیدن به برترین و والاترین مقام‌های عرفانی است.
آری؛ این رسم کریم است که در برابر زحمت، بردباری و مرارت عبد، برایش جزایی به قدر و قیمت، بلکه بیشتر و برتر از آن تدارک ببیند.
و یادمان باشد همین نعمت، موهبت و عنایت حضور و درک رمضان که بهار قرآن است و فصل میهمانی حضرت رب، خود از بزرگترین و ارزنده ترین و شگرف ترین کرامات الهی است به ما.
حوزه
