موعود پایگاه اینترنتی موعود
مجمع البیان از عیاشى از حرث بن مغیره آورده است که خدمت ابو جعفر(علیه السلام)بودیم که فرمود : به خدا سوگند ! هر کسى از شما که آشنا به این امر و منتظر آن باشد و غیبت را خیر بشمارد، مانند کسى است که با شمشیرش همراه قائم آل محمد(صلى الله علیه وآله)بجنگد .
سپس امام در بار سوم فرمود : بلکه به خدا قسم ! مانند کسى است که در خیمه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) شهید شود . آیه اى از کتاب خدا درباره شماست .پرسیدم : فدایتان شوم ! کدام آیه ؟ فرمود : « کسانى که به خدا و پیامبرانش ایمان آوردند، راستینان اند و پیش پروردگارشان گواه خواهند بود » ( حدید/۱۹ )
امام فرمود : « به خدا سوگند ! نزد پروردگارتان راستینان و گواه گشته اید »
کافى از ابو جارود آورده است که به ابو جعفر(علیه السلام) عرض کردم : یابْن رسول الله ! دوستى و دلباختگى ام به شما و پیروى ام از خود را مى دانید ؟ فرمود : آرى مى دانم، عرض کردم : پرسشى دارم که پاسخ مى فرمایى . من به خاطر نابینا بودن، کمتر مى توانم راه بروم و نمى توانم در هر وقت شما را زیارت کنم . امام فرمود : سؤالت را بپرس . عرض کردم : مرا از دینى آگاه کن که شما و اهل بیتت بدان خدا را مى پرستید، تا آن گونه به خدا باور داشته باشم .
فرمود : گرچه سخنت کوتاه بود اما پرسش بزرگى کردى ! به خدا سوگند ! دین خودم و پدرانم را که بدان به خدا ایمان داریم، به تو مى گویم : شهادت به ویگانى خداوند و اینکه محمد بنده و فرستاده اوست و پذیرش آنچه از سوى خدا آمده، ولایت « ولىّ » ما، بیزارى از دشمن ما، تسلیم امر ما بودن، انتظار قائم، کوشش در واجبات و کسب حلال و پرهیز از حرام .
نیز به روایت دعوات راوندى آمده است که به ابوجعفر(علیه السلام) عرض کردم : مردى نابینا هستم و سِنّم بالا رفته و فاصله میان من و شما بسیار است . اعتقادى را مى خواهم بدانم که بدان به خدا ایمان داشته، به آن چنگ بزنم و به فرزندانى که پس از خود به جا مى گذارم، بیاموزم . ابو جارود مى گوید : امام از گفته ام خوشش آمده و فرمود : اى ابو جارود ! هرچه گفتى دوباره به من بگو . دوباره درخواستم را عرض کردم، فرمود : اى ابو جارود ! ]عقاید دینى چنین است :[ شهادت لا إله إلا الله، وحده لا شریک له وأنَّ محمداً عبده ورسوله، نیز برپایى نماز، پرداخت زکات، روزه ماه رمضان، حج بیت الله الحرام، ولایت « ولىّ » ما، دشمنى با دشمنان ما، تسلیم امر ما بودن، انتظار قائم ما را کشیدن، پرهیز از حرام و کوشش در انجام واجبات.
المحاسن از عبد الحمید واسطى که به ابو جعفر(علیه السلام) عرض کردم : خدا کارتان را نیکو گرداند ! به خدا سوگند ! بازارمان را در انتظار این امر ]= ظهور[ تعطیل کرده ایم و نزدیک است به تکدّى بیفتیم . فرمود : اى عبدالحمید ! مى پندارى هر کس خود را وقف انجام دستور خدا کند، برایش گشایشى قرار نمى دهد ؟! به خدا قسم که برایش گشایشى قرار مى دهد ! خدا بیامرزد کسى را که خود را وقف انجام دستور ما کند ! خدا رحمت کند بنده اى را که امر ما را زنده گرداند . راوى مى گوید به امام عرض کردم : اگر پیش از آن که قائم را دریابم بمیرم چه ؟ فرمود : هر کسى از شما بگوید « اگر قائم آل محمد را دریابم، یاریش مى کنم » مانند آن است که همراه قائم با شمشیر جنگیده باشد . کسى که همراهش شهید شود، پاداش دو شهادت را دارد .
مانند روایت در کمال الدین آمده است که عرض کردم: خدا کارت را نیکو گرداند! مرجئه مى گویند : بدانچه ما شیعیان عقیده داریم، عقیده نخواهند داشت، مگر آنچه را که ما شیعیان مى گوییم، رخ دهد، پس ما ( مرجئه ) و شما ( شیعیان ) برابریم ! فرمود : اى عبد الحمید ! راست گفته‌اند هر کسى توبه کند، خدا توبه اش را مى پذیرد اما هر کسى در دل نفاق را پنهان کند، خدا پوزه اش را به خاک مى ساید ! هر کسى امر و سِرّ ما را فاش کند، خدا خونش را مى ریزد . خدا در راه اسلام آنان را قربانى مى کند، چنان که قصاب گوسفند را سر مى بُرد، عرض کردم : پس در آن زمان، ما و مردم در این باره برابریم ! فرمود : نه، شما آن روز بزرگان و حاکمان زمین هستید . در دین اسلام مى باید چنین امرى (= ظهور) رخ دهد .
عرض کردم : پس اگر پیش از آنکه قائم را دریابم بمیرم چه ؟ فرمود : هر کس از شما بگوید « اگر قائم آل محمد را دریابم … » ( دنباله روایت بالا ) .
