موعود پایگاه اینترنتی موعود
رئیس دفتر بازرسی ویژه مقام معظم رهبری تأکید کرد: «شما اگر دیدید کسی بی حیا است و به همه فحش می دهد، حتماً بدانید او دین ندارد و گرنه حرمت انسان ها را حفظ می‌کند و شعارش حفظ حیاء است.»
حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر ناطق نوری در مراسم شب احیاء نوزدهم ما مبارک رمضان در حرم امام خمینی که با حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی یادگار گرامی حضرت امام و اقشار مختلف مردم و جمعی از شخصیتهای سیاسی و روجانی برگزار شد، اظهار کرد: «خداوند منان را شاکرم که بعد از یک دوره فترت، باز این توفیق نصیب من شد و عمری عنایت کرد که بتوانم در شب ۱۹ ماه مبارک رمضان در کنار مرقد مطهر امام بزرگوار در جمع شما مراسم احیاء و قرآن به سرگیری را داشته باشم.»
گزیده سخنان رییس دفتر بازرسی بیت مقام معظم رهبری به این شرح است:
«قالت الأعراب آمنا قل لم تؤمنوا ولکن قولوا أسلمنا ولما یدخل الإیمان فی قلوبکم» موضوع آیه ای که تلاوت کردن این است که از دیدگاه فرق مسلمان و مومن چیست؟ من برای تبیین این مسأله باید عرض کنم که مسلمان بودن مراحلی دارد و خود مسلمان بودن مسئولیت هایی را بر دوش شخص مسلمان و یا جامعه اسلامی می‌گذارد. مسلمان بودن در عین حال با مومن بودن تفاوت بسیار فاحشی دارد؛ یعنی رسالت مومن بودن از مسئولیت مسلمان بودن بالاتر و سنگین تر است. گرچه گاهی مسئولیت هایی که برای شخص مومن شمرده می‌شود همان مسئولیت هایی است که برای مسلمان شمرده می‌شود.
یک مرحله مسلمان بودن این است که فرد با اعتقاد میگوید اشهداً ان لا اله الله و اشهداً محمد رسول الله که به تعریف مشهور شهادتین را بر زبان جاری می‌کند. این سخن یک سری آثار دارد و فرد فقط این دو عبارت را میگوید و مسلمان می‌شود. از جمله آثار آن این است که فرد در مسجد مسلمانان می تواند بیاید، به عنوان یک مسلمان می تواند از او دختر گرفت و دختر داد و….
بعضی ها این اندازه مسلمان هستند. یعنی گویندگان لا اله الا الله هستند و به نبوت رسول خدا هم ایمان دارند. خب حالا فردی نماز هم نمی خواند، روزه هم نمی‌گیرد و خودش تشخیص می دهد من قلبم با خداست؛ حرام خدا، حلال خدا، اصلا کاری به خدا ندارم. این یک جور مسلمانی است. آن فرد را داخل مسجد می توان راه داد و شرایط یک مسلمان را دارد. یک مرحله از این بالاتر، بعضی ها هستند که این شهادتین را میگویند، احکام را هم نصفه و نیمه انجام می دهند، گاهی نماز می خوانند، گاهی نمی خوانند، شبهای احیاء نماز می خوانند، در ماه رمضان کارهای حرام را تعطیل می‌کند، عاشورا نماز می خوانند و در سینه زنی هم شرکت می‌کنند، مقید به احکام و بایدها و نبایدهای عبادی هم نیستند؛ خب اینها وضعشان خوب نیست! اینکه ما بگوییم همین اندازه هم خوبه! خدا می دونه قلب ما پاکه! خب اگر این بود که لازم نبود انبیاء بیایند و روایات برای ما بیان و تبیین کنند و رنج ببرند، زیرا یک لا اله الا الله گفتن که کاری ندارد. قرآن میگوید: فویل للمصلین، فویل للمطففین و… در بعضی از تفاسیر آمده که چاهی در جهنم به نام «ویل» هست که بقیه جاهای جهنم ملایم تر از آن است. چاه ویل چاهی است که همه از آن وحشت دارند؛ این ویل برای نماز خوان هاست؛ برای تارکین نماز و احکام خدا که در پایین ترین درجه هستند.
اینها نماز را سبک می‌گیرند؛ حالا مثلا اگر مهمانی بود، جلسه گل انداخته است میگویند و می خندند و میگویند خب حالا ولش کن نماز رو !جلسه را عشقه! دنبال یه کاری هستم، دنبال یه پولی هستم، حالا نماز نشد، ولش کن. آنها نماز را سبک می‌شمارند و همه چیز را مقدم بر نماز می دانند. اینها هم وضعشان خراب است!
بعضی ها سالم هستند و از شدت سرخ و سفیدی از لپشان خون می چکد، اما هتاکانه سیگار را پشت فرمان می‌کشند، افتخار هم می‌کند که دارند روزه می خورند؛ اعلام جنگ با خدا و فرمان خدا! تو چه مسلمانی هستی؟! فرق من مسلمان با کسی که لا اله الا الله نگفته چیست؟
اما بعضی ها مقداری بالاتر هستند؛ نماز را می خوانند، روزه هم می‌گیرند چه بسا نماز جماعت هم شرکت می‌کنند و مقید هم هستند که شرکت کنند، ولی وقتی مربوط حقوق مردم و حق الناس می‌شود بی باک است، ربا که پیش می آید بی باک است! آدم گاهی شرمش می آید وقتی می خواهیم جنس صادر کنیم به یک کشور دیگر که دل به ما بسته است، بعد می‌بینیم محتویات روی جعبه با زیر جعبه متفاوت است! این زشت نیست؟! بد نیست؟! تقلب در معامله، سر یک بیچاره را کلاه گذاشتن، مال مردم را خوردن، این قرآن که به سر می‌گیریم و می‌گوییم ما را به این قرآن ببخش! برای ما قرآن محترم است که خدا را قسم می دهیم.
آیه شریف که می فرماید «فمن یعمل مثقال ذره خیر یره ومن یعمل متقال ذره شر یره»، قرآن مثقال ذره را تشبیه می‌کند؛ وقتی آفتاب از یک روزنه می تابد موجودات زیادی را می‌بینید، ولی چشمان ما نمی‌بیند؛ قرآن میگوید اگر به‌اندازه همان ذره ها عمل خیر انجام دهید خداوند ثواب آن را می دهد و اگر به همان اندازه کار شر کنید نتیجه آن را می‌بینید.
حیثیت انسان ها و آبروی یک انسان کرامت دارد؛ انسان منزلت دارد چه برسد که مسلمان هم باشد. ما چطور حیثیت انسان ها و مسلمان ها را ببریم و بگویم مسلمان هستیم؟! توهین کنیم تحقیر کنیم، با -زبانمان با عملمان- بعد هم بگوییم مسلمانیم! مسلمان که هیچی! بگوییم مومن هستیم! مومن تهمت میزند؟ دروغ میگوید؟ مومن توهین به شخصیت -نه حالا یه شخصیت سیاسی- همه انسان ها با شخصیت، با کرامت و عزیز هستند. اینکه ما مردم را ذلیل کنیم، به آنها نسبت ناروا بدهیم و بعد بگوییم مسلمانیم؟! این تازه برای مسلمانی است، من به شأن یک مومن نرسیده ام. مسئولیت مومن بودن خیلی بالاتر از مسلمان هست.
ما روایت داریم مسلمان کسی است که مردم از دست و زبان او در امان باشند. اما چند نفر پیدا می‌کنید که مردم از دستش و زبانش در امان باشند؟! بی باک! کسی خدمت پیامبر آمد و عرض کرد یا رسول الله سه تا گناه می‌کنم و می خواهم توبه کنم اما راستش را بخواهی هر سه گناه را نمی توانم با هم ترک کنم؛ می خواهم یکی را ترک کنم. رسول خدا فرمود چیست گناهانت؟ او گفت یا رسول الله من نماز نمی خوانم، دروغ هم می‌گویم، اهل زنا هم هستم. رسول الله فرمود: تو می خواهی یکی را می خواهی بذاری کنار و قول می دهی که این کار را بکنی؛ دروغ نگو! یعنی رسول الله نمی‌گویند اول نماز بخوان، میگویند دروغ نگو!
اولین علامت متقین این است که تهمت نمی زنند، توهین نمی‌کنند و فحش نمی دهند، البته این برای مسلمان هاست مومن بودن شرایط سنگین تری دارد.
عده ای از عربها خدمت پیغمبر آمدند و گفتند ما ایمان آورده ایم ما مومنیم. پیغمبر فرمود شماها ایمان نیاورده اید؛ بگویید مسلمان شده ایم، نه مومن. زیرا فرق است بین مسلمان و مومن. در مورد فرق بین مومن و مسلمان ابو بصیر از حضرت سوال می‌کند که ایمان چیست؟ رسول الله فرمود: ایمان به خدا این است که علیه فرمان خدا عصیان نشود و معصیت نشود. پرسیدند یا رسول الله معنی اسلام چیست؟
ایمان آن چیزی است که در قلب ما قرار می‌گیرد، قلب یقین پیدا می‌کند به خدا و اعمال او اینها را تصدیق می‌کند. ایمان درختی است که ریشه آن یقین به خداست؛ یقین به قیامت، یقین به جهنم و بهشت است. اگر ما یقین داریم که وقتی از دنیا برویم مو را از ماست بیرون می‌کشند، آیا گناه می‌کنیم؟ خیانت می‌کنیم؟
من واقعاً خیلی راحت خدمت خواهران و برادران بگویم شرمنده هستم که گاهی آشناها و دوستان میگویند در فلان کشور غیر مسلمان از طریق اینترنت جنسی را سفارش دادم و برایم پست کردند؛ در که آنجا زندگی می‌کنم آن وسیله به خاطر سفر من چند روز پشت در خانه بوده و ما از سفر آمدیم و دیدیم آن وسیله هنوز پشت در است؛ آن را برداشتیم. در آن کشورها خانه ها شیشه های قدی دارند که یک حفاظ هم ندارد. اما ما شیشه را که حفاظ می زنیم روی حفاظ، حفاظ دیگر هم میزنیم. پس چه چیزی در ما میخواهد الگو شود؟! گذشت نسبت به هم، احترام به هم، اعتماد به هم، مراعات کردن، فرهنگمان، اخلاقمان چه می‌شود؟ ما اگر یقین واقعی داشتیم اینگونه نبودیم و این کارها را نمی‌کردیم. کسی به کشورهای بیگانه رفته بود، می‌گفت اعتماد آنجاست، مسلمان آنجاست ولی اسلام اینجاست.
آدم مومن با حیاء است شما اگر دیدید کسی بی حیا است و به همه فحش می دهد، حتماً بدانید او دین ندارد و گرنه حرمت انسان ها را حفظ می‌کند و شعارش حفظ حیاء است. رسول الله فرمودند ایمان به ادعا که نیست و ایمان در کنار عمل کامل است. پیامبر می فرمایند مومن بهتان نمیزند، تهمت نمی زند و اسرار مردم را فاش نمی‌کند. ایشان میگویند کسی که بهتان بزند، تهمت بزند، روز قیامت او را روی تپه ای از آتش نگه می دارند تا اینکه روی آنن تپه آتش اعتراف کند که به چه کسی تهمت زده است. لذاً تا موقعی که چیزی در محکمه ای ثابت نشده است نباید حرفی علیه کسی زد.
جماران
