اسامى مقدّس حضرت مهدى(علیه السلام) در کتب مذهبى اهل ادیان قسمتى از اسامى مبارک آن حضرت را که با الفاظ مختلفى در بسیارى از کتب مذهبى اهل ادیان و ملل مختلف جهان آمده است، از نظر مى گذرانیم.
۱ ـ «صاحب» در صحف ابراهیم(علیه السلام) ۲ ـ «قائم» در زبور سیزدهم ۳ ـ «قیدمو» در تورات به لغت ترکوم ۴ ـ «ماشیع» (مهدى بزرگ) در تورات عبرانى ۵ ـ «مهمید آخر» در انجیل ۶ ـ «سروش ایزد» در زمزم زرتشت ۷ ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند ۸ ـ «بنده یزدان» هم در زند و پازند ۹ ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هندیان ۱۰ ـ «شماخیل» در ارماطس ۱۱ ـ «خوراند» در جاویدان ۱۲ ـ «خجسته» (احمد) در کندرال فرنگیان ۱۳ ـ «خسرو» در کتاب مجوس ۱۴ ـ «میزان الحق» در کتاب اثرى پیغمبر ۱۵ ـ «پرویز» در کتاب برزین آذر فارسیان ۱۶ ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس رومیان ۱۷ ـ «کلمهف الحقّ» در صحیفه آسمانى ۱۸ ـ «لفسانف صدق» هم در صحیفه آسمانى ۱۹ ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کندرال ۲۰ ـ «بقیه اللّه» در کتاب دوهر ۲۱ ـ «قاطع» در کتاب قنطره ۲۲ ـ «منصور» در کتاب دید براهمه ۲۳ ـ «ایستاده» (قائم) در کتاب شاکمونى ۲۴ ـ «ویشنو» در کتاب ریگ ودا ۲۵ ـ «فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک ۲۶ ـ «راهنما» (هادى و مهدى) در کتاب پاتیکل ۲۷ ـ «پسر انسان» در عهد جدید (اناجیل و ملحقات آن) ۲۸ ـ «سوشیانس» در کتاب زند و هومو من یسن، از کتب زردتشیان ۲۹ ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانویه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ایزد» آمده که باید در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد ۳۰ ـ «فیروز» (منصور) در کتاب شعیاى پیامبر. علاوه بر این ها اسامى دیگرى نیز براى حضرت مهدى(علیه السلام)در کتب مقدّسه اهل ادیان ذکر شده است. اسامى مقدّسى چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقیه اللّه» که در کتب مذهبى ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسکرى ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف ـ است که در بیشتر روایات اسلامى، به آنها تصریح شده و ائمّه معصومین(علیهم السلام) در اکثر روایات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقیه اللّه» یاد کردهاند. و این خود بیانگر این واقعیّت است که موعود همه افمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غایب، حضرت حجّت بن الحسن العسکرى (علیه السلام) است.